بازار داغ انتخابات و قیمت خودرو
سال آینده انتخابات مجلس شورای اسلامی است و این را وکلای مجلس بهخوبی میدانند. در کشور دموکراتیک، از آنجا که سیاستمداران بر مبنای رای مردم در راس کار قرار میگیرند، عملا آنها همیشه به دنبال رای مردم هستند. البته در سالهای اخیر در اکثر کشورهای دموکراتیک دنیا، یک حرکت پوپولیستی شدید شکل گرفته است که متاسفانه دنیا را به سمت ناکامی پیش میبرد.
نمونه خیلی خوب آن را در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا مشاهده کردیم و امروز شاهد آن هستیم که شخصی با شعارهای پوپولیستی روی کار آمده است که فقط مناقع شخصی خودش و گروهش و حداکثر منافع کوتاه مدت ملتش مد نظرش است.
آنچه که پوپولیستی نامیده میشود، عوامفریبی از طریق دادن وعدههای توخالی با ظاهری زیبا است.
او هماکنون در حال نابود کردن میراث چند ده ساله نیاکانش برای ایجاد تجارت جهانی و البته میراث دو قرنی اروپا برای ایجاد اتحادیه اروپا و البته انواع اتحادهای بینالمللی از جمله پیمان پاریس برای آبوهوا است. تحت چه عنوانی؟ ایجاد اشتغال و رفاه برای مردم آمریکا. البته از آنجا که در کوتاهمدت آمار اشتغال بالا میرود، مردم باور میکنند. اما همین مردم در بلندمدت باید تاوان سیاستهای او را بدهند.
اصولا مردمگرایی و رفاه اکثریت مردم مهمترین آرمان دموکراسی است. اما آنچه که پوپولیستی نامیده میشود، عوامفریبی از طریق دادن وعدههای توخالی با ظاهری زیبا است. بهعنوان مثال وقتی یک دولمترد بدون هیچ برنامه مشخصی در وضعیت موجود ادعای افزایش مثلا سه برابری اشتغال را میدهد، یعنی دارد حرف پوپولیستی بهخورد مردم میدهد.
دو دهه است که خیلی از دموکراسیهای دنیا به این سمت میروند. علتش را نمیدانم، اما نتیجهاش را بهخوبی درک میکنم و آن روبهرو شدن با انواع وعدههای توخالی است که مردم را جذب میکند و نهایتا دنیا را جایی نا امنتر میکند.
بهطور خاص این روزها که بهتدریج به زمان انتخابات مجلس نزدیک میشویم، خیلی از این حرفها را میشنویم. این دولت حداقل دو و نیم سال تا انتخابات بعدی وقت دارد و در ضمن در دور دوم است. پس از این دولمتردان انتظار میرفت که در این روزهای سخت که فقط با کار جهادی و سختکوشی میتوان از آن به سلامت عبور کرد، به جای ارائه آرزوها و نقد گذشتگان، برنامه واقعی و امکانپذیر به مردم ارائه دهند و اجرا کنند. اما عمدتا مشاهده میکنیم که همچنان هنوز برخی فکر میکنند که دوران رقابت انتخاباتی است و باید وعده و وعید دارد.
در این میان صنعت خودرو یکی از بخشهای صنعت و اقتصاد است که همه مردم به شدت علاقه دارند در مورد آن اظهارنظر کنند و افرادی که میخواهند مشهور شوند میدانند با کوبیدن آن در این روزهای پر مخاطره محبوب دلهای مردم رنج کشیده میشوند.
با این اوضاف از یک طرف برخی وکلای مجلس که به زودی دوباره باید برای بازار انتخاباتی دست به اقدام بزند، در کوبیدن صنعت خودرو گوی سبقت را از هم ربودهاند. از طرف دیگر هم دولتمردانی که اگر با وکلا همراهی نکند فوری تحدید به استیضاح میشوند، جرات مقابله با افکار عمومی را ندارند و نتیجه آن شده این نابسامانی بازار خودرو، صنعت خودرو، قیمتگذاری و تولید. شده است این زیان انباشته در خودروسازی و سود کلان دلالان و نارضایتی واقعی و عمیق مصرفکنندگان.
حال اگر مجموعه تصمیمگیران نظام از مجلسیها گرفته تا دولتمردان به بیان مجدد آرزوهای خود ادامه دهند و خود را با مخالفت با افزایش قیمتها قهرمان ملی جلوه دهند، خیلی واضح است که صنعت خودرو با سرعت زیاد سقوط میکند.
البته نابودی صنعت به این عظمت امکانپذیر نیست و لذا دولت و مجلس ناچار خواهند شد که همانطور که در فشار افکار عمومی خسارات هزاران میلیاردی صندوقهای قرضالحسنه اصطلاحا غیرمجاز را جبران کنند، هزاران میلیارد تومان پول بیزبان را از بیتالمال به این صنعت واریز کنند. به عبارتی بنام مردم به کام دلال.
در حالی که اگر قیمت خودرو بهموقع بهطور عقلانی و رسمی بالا میرفت، درست است که فشاری به مردم و بهخصوص مصرفکننده واقع میشد (که البته الان هم بیشتر از آن شده است)، اما صنعت به کار خود ادامه میداد و در ازای آن میتوانستیم طلبکار صنعت باشیم.
از آن طرف هم چرخ اقتصاد با چنین چاله بزرگی روبهرو نمیشد. به هرحال امیدوارم در روزهای آینده مسئولان چه در دولت و چه در مجلس شجاعانهتر با واقعیات روبهرو شوند و مردم عزیز را به جای خوشحال کردن موقتی از طریق وعده و وعید، آماده کارزار کنند؛ کارزاری سخت با دشمنان نظام و استقلال و آزادی ما.
نظرات