ایده اکونومیست برای شبکه ارتباطی نسل پنجم: ۵G را ملی کنیم
منتقدان بر این باورند که مهمترین خطر شبکههای سراسری و ملی این است که با حذف رقابتها، نتیجه امر یک انحصار مخابراتی کمدرآمد و قدیمی خواهد بود. اما اگر طبق این مدل، مالکان امرِ خدماترسانی را انجام ندهند و این سرویسها توسط شرکتهای جداگانهای تامین شوند که شبکه ملی بین آنها تقسیم شده، رقابت در بخش خدمات افزایش مییابد.
ماریه کریمی: بیش از سه دهه، شرایط و ضوابط مخابرات دستکم در کشورهای ثروتمند، تعاملی یکطرفه بود و بس؛ سیاستزداییها و خصوصیسازیهای بیشتر به منظور پرورش و تقویت رقابتها.
به گزارش تجارتنیوز ، به نقل از اکونومیست، این رویه توسط آمریکا در سال 1984 وضع شد؛ وقتی که قانون انحصار تلفن و مخابرات، بزرگترین شرکت ارتباطات مخابراتی جهان (AT&T)، شکسته شد.
به همین دلیل، یادداشتهای اخیر یک مقام رسمی شورای امنیت ملی برای کاخ سفید جای بسی تعجب بود. در این متن چنین آمده بود که: نسل بعدی شبکه موبایل 5G -دستکم در دورهای کوتاه- باید توسط دولت آمریکا شکل گرفته و راهاندازی شود.
این بیانیه 30 صفحهای به شدت مورد انتقاد قرار گرفت و به سرعت توسط کارشناسان و متخصصین رد شد. حفاظت از شبکه در برابر هک کردنها و حملات سایبری چین، که دلیل اصلی این پیشنهاد است، نمیتواند موجب شود که دولت بخواهد شبکه را به صورت کلی و در همهجا راهاندازی کند.
شرکت چینی هوآوی (Huawei)، سازنده تجهیزات مخابراتی، از فروش محصولات خود به اپراتورهای آمریکایی منع شده است.
راهاندازی پهنای باند دولتی در عوض رقابتها را کاهش میدهد و با هدف افزایش احتمال دسترسی و کنترل بیشتر سازمان امنیت آمریکاست.
با این حال، این نامه غیررسمی شامل ایده دیگری نیز میشد که به بحثهای بیشتری نهتنها در آمریکا بلکه در جاهای دیگری نیز دامن زد. این پیشنهادیهای است که طی آن اینترنت نسل پنجم در آمریکا، درست مانند شبکههای ریلی یا شبکههای برق، به صورت ملی ارائه شود و در اختیار ارائهکنندگان خدمات شبکه قرار بگیرد.
منتقدان ایجاد شبکه سراسری بر این باورند که متوسط سرعت ارتباطات اینترنتی در پهنای باند سراسری و ملی استرالیا با اینکه از ثروتمندترین کشورهاست، بسیار پایین و کم است.
در بخش ثابت شبکه مخابرات، یا همان شبکههای کابلی که زیر زمین نصب و راهاندازی میشوند، شبکههای سراسری رونق یافته است.
طبق این مدل، مالکان و اپراتورها خود به خدماترسانی نمیپردازند؛ بلکه این سرویسها توسط شرکتهای جداگانهای تامین میشوند که شبکه ملی بین آنها تقسیم شده و با یکدیگر رقابت میکنند.
سنگاپور و نیوزلند و برخی از شهرهای سوئد این روش را در پیش گرفتهاند.
از سوی دیگر در برخی کشورها، شبکههای تلفن همراه اغلب یکپارچه شدهاند و به همراه اپراتورها، مدیریت شبکه و همچنین ارائه خدمات را به دست گرفتهاند، گرچه گاهی انجام برخی امور را به دیگر شرکتها میسپارند. اما این اشتراکگذاری اتفاق میافتد.
رواندا (Rwanda) از جمله کشورهای آفریقایی است که برای مدتی این مدل را در شبکه تلفن همراه اجرا کرده است. انتظار میرود که شبکه سراسری مکزیک (Red Compartida) نیز به زودی دست به کار شود.
این امر توسط همکاری شرکتی خصوصی با دولت به وقوع میپیوندد. به این ترتیب که دولت بخش امواج رادیویی و لینکهای فیبر نوری را برای اتصال ایستگاههای بنیادی فراهم میسازد.
کشوری مثل کره جنوبی، سیستم رقابتی در ارائه خدمات شبکه و پهنای باند را اجرا میکند و یکی از پرسرعتترین اینترنتهای روی زمین را فراهم کرده است.
مهمترین خطر شبکههای سراسری و ملی این است که با حذف رقابتها، نتیجه امر یک انحصار مخابراتی کمدرآمد و قدیمی خواهد بود.
منتقدان خاطرنشان کردند که متوسط سرعت ارتباطات اینترنتی در پهنای باند سراسری و ملی استرالیا با اینکه از ثروتمندترین کشورهاست، بسیار پایین و کم است.
برعکس، کشوری مثل کره جنوبی، سیستم رقابتی در ارائه خدمات شبکه و پهنای باند را اجرا میکند و یکی از پرسرعتترین اینترنتهای روی زمین را فراهم کرده است. البته که مردم کره جنوبی اغلب در مجتمعها و آسمان خراشها ساکن هستند و این موضوع اتصالشان به شبکه را راحت میکند.
همچنین، برای تحت پوشش قرار دادن مناطق دورافتاده، مخصوصا مناطق روستایینشین، هزینهها بیشتر میشود ولی به هر حال هزینه راهاندازی شبکه نسل پنجم نسبت به روش قدیمیتر برایشان بیشتر و گرانتر خواهد بود.
آنها در نهایت برای این مناطق باید از امواج رادیویی فرکانس بالا که به ساختمانها و سایر موانع نفوذ نمیکند، استفاده کنند؛ که این یعنی به پایگاههای بنیادی و آنتنهای بیشتری نیاز خواهند داشت.
اگر هر ارائهدهنده خدمات اینترنتی به ساخت شبکه 5G خودش بپردازد، هزینهها بدون هیچ ضرورتی افزایش یافته و بعضا ممکن است جایز نباشد.
یک شبکه مشترک و سراسری میتواند ارزانتر باشد.
این امر همچنین میتواند رقابت بر سر ارائه خدمات جانبی را افزایش دهد. شبکه نسل جدید قرار است ارتباطی یکدست را برای تمام انواع وسایل از سنسورها تا تجهیزات پزشکی فراهم سازد.
اگر شرکتها بتوانند بدون نیاز به ساختن چنین شبکههایی، ظرفیت اجاره کردن آنها را داشته باشند، تقریبا به همان شیوهای که شرکتها از گوشیهای هوشمند و اپلیکیشنها برای جذب مشتری استفاده میکنند، آن وقت اینترنت اشیا (IOT) نیز سریعتر و بیشتر رونق میگیرد.
ضمنا محیطی این چنین میتواند به نگرانیها در مورد نتیجه «بیطرفی شبکه» در آمریکا پایان دهد.
برای مثال اگر در این بین شرکتی در مورد برخی محتوای آنلاین، تبعیض خاصی قائل شد، مشتریان میتوانند خدماتشان را از شرکت دیگری دریافت کنند.
دولتها مجبور نیستند مانند آنچه که مکزیک انجام داد، برای اینکه از برخی مزایای شبکه مشترک بهره ببرند تا آنجا پیش بروند که مجوز ایجاد یک شبکه سراسری را بدهند.
بسیاری از ایالتها در آمریکا دسترسی شهرداریها به ساختمانهای شبکه ارتباطی را محدود یا قطع کردهاند. حذف کردن چنین مقرراتی میتواند شروعی تازه باشد.
رگولاتورها نیز میتوانند به ترویج و تقویت سایر روشهای به اشتراکگذاری شبکه بپردازند. برای مثال، میتوان طیف سیگنالهای الکتریکی، صوتی یا نوری که آمریکا آنها را مورد آزمایش قرار داده است، نام برد.
شاید اعلامیه کاخ سفید مربوط به اینترنت نسل پنجم (5G)، مرحلهای مهم در راستای اشتراکگذاری نبود. اما در مورد بررسیِ نیاز به شبکههای رقابتی بیشتر، بهترین پیام را به ما رساند.
نظرات