الهام میرمحمدی 
اکونومیست روایت می‌کند:
تجربه فیلترینگ در کشورهای مختلف
درجه فیلترینگ از یک کشور به کشور دیگر متفاوت است و بسیاری از کارشناسان بر این باورند که مسدود کردن دسترسی‌ها به برخی وبسایتها و شبکه‌های اجتماعی در بهترین حالت، اقدامی است که دولت‌ها به‌طور موقت می‌توانند آن را انجام دهند و این سیاست کارآمدی لازم را ندارد.
مطالعات نشان می‌دهد، افزایش 10 درصدی ضریب نفوذ اینترنت رابطه مستقیمی با افزایش 1.35 درصدی تولید ناخالص داخلی کشورها دارد. با این حال اکونومیست به تازگی در گزارشی به بررسی این موضوع پرداخته و بر این باور است که اینترنت و در راس آن شبکه‌های اجتماعی، پتانسیل اینکه رشد و توسعه را برای کشورها به ارمغان بیاورند، ندارند. به این ترتیب می‌توان نتیجه گرفت که تسریع روند افزایش ضریب نفوذ اینترنت تاثیر چندانی بر اقتصاد کشورها ندارد .
به گزارش تجارت‌نیوز، غول‌های تکنولوژی در تلاشند تا شرایط را برای دسترسی بیشتر به اینترنت فراهم آورند. بنابراین برای دسترسی به اینترنت، کاربران تنها به یک موبایل هوشمند و پلتفرم‌هایی چون فیس‌بوک، واتس‌اَپ و سایر اپلیکیشن‌های پیام‌رسان نیاز دارند. اکونومیست اما مدعی شده که پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی مشکلات بسیار جدی به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه ایجاد می‌کنند. مردم در این کشورها گمان می‌کنند که تنها منبع موثق برای دریافت اخبار رسانه‌های آنلاین هستند. از سوی دیگر، میزان نظارت بر شبکه‌های اجتماعی در این کشورها به مراتب کمتر است و از همه مهم‌تر رژیم‌های دیکتاتور و خودکامه خود از مهم‌ترین مجرمان انتشار خبار جعلی در این رسانه‌ها هستند.
با این حال به نظر می‌رسد ممانعت از دسترسی به موبایل‌های هوشمند، که قیمت‌شان هر روز ارزان‌تر می‌شود یا فیلترینگ و مسدود کردن دسترسی‌ها به برخی سرویس‌ها در بهترین حالت تنها اقدامی است که به‌طور موقت می‌توان آن را انجام داد.
فیلترینگ عمدتا به‌دلیل حفظ چارچوب‌های سیاسی، اجتماعی و اخلاقی که در بدنه سیاست‌گذاری کشورهای مختلف وجود دارد، اتخاذ می‌شود. درجه سانسور اینترنت و فیلترینگ از یک کشور به کشور دیگر متفاوت است. سانسور اینترنت در بیشتر کشورهای دموکراتیک عموما ملایم است. اما در برخی کشورها سانسورهای سختی اعمال می‌شود. این کشورها معمولا به دلایلی چون جلوگیری از انتشار تبلیغات و اخبار جعلی آنلاین دسترسی کاربران به برخی سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی مسدود می‌کنند.
در این مطلب به معرفی 10 کشوری که سیاست سانسور اینترنت و شبکه‌های اجتماعی را اتخاذ کرده‌اند، پرداخته‌ایم.
10- چین
چین سانسورهای سفت و سختی موسوم به «فایروال بزرگ چین» پیاده می‌کند. فایروال بزرگ نام مستعار برای سیستم پیشرفته‌ای است که رژیم چین برای سانسور و نظارت بر ترافیک آنلاین در داخل و خارج از کشور استفاده می‌کند. این سیستم دسترسی به سایت‌های محبوب از جمله فیس‌بوک، توییتر، گوگل، یوتیوب، جی‌میل و غیره را محدود می‌کند. چینی‌ها در ابتدا مخالف فیلترینگ بودند اما در طول زمان، این برنامه رشد مصرف اینترنت داخلی، توسعه شرکت‌های داخلی و کاهش اثربخشی شرکت‌های خارجی را به دنبال داشته است.
9- عربستان سعودی
عربستان سعودی دارای یک سیستم کارآمد و موثر سانسور اینترنت است و محتوای خلاف قانون اسلامی، اخلاقی و محتوای سیاسی علیه خانواده پادشاه و سیاست‌های ملی در این کشور فیلتر می‌شود. وبسایتهای خارجی محبوب در این کشور فیلتر نیستند اما حکومت آنها را محدود کرده است. در پلتفرم‌هایی چون تلگرام و فیس‌بوک محدودیت برای اشتراک‌گذاری تصاویر و فایل‌ها وجود دارد. نکته مثبت فیلترینگ در این کشور پیشگری از گسترش جهاد و انتشار محتوای ضدتروریسم بوده است.
8- ویتنام
ویتنام نسخه چینی سانسور اینترنت را اقتباس کرده و از آن تحت عنوان یک سلاح سیاسی استفاده می‌کند. رژیم کمونیستی در این کشور بر آن است تا مردم به محتوای ضددولت و ضدکمونیستی دسترسی نداشته باشند. در سپتامبر 2013، دولت قانونی را تصویب کرد که بر اساس آن، انتشار محتوای سیاسی و ضددولت از سوی وبلاگ‌نویسان، شهروندان و کاربران شبکه‌های اجتماعی قدغن شده است. به این ترتیب دولت هر گونه محتوایی را که تهدیدی برای امنیت ملی کشور باشد، مسدود می‌کند.
7- اتیوپی
از زمان شروع تظاهرات ضددولتی سازمان‌یافته از طریق شبکه‌های اجتماعی در نوامبر 2015، سانسور اینترنت در این کشور افزایش یافت. در اکتبر 2016 دولت قوانینی را وضع کرد تا بر اساس آن دسترسی به برخی محتوای آنلاین مسدود شود.
6- کوبا
کوبا هم دسترسی به برخی از وبسایتها را محدود می‌کند. در سال 2006، گزارشگران بدون مرز، کشور کوبا را به‌دلیل سیاست‌های فیلترینگ در این کشور در فهرست دشمنان اینترنت قرار داد. در سال 2007 این سیاست‌های دولت تا حدی کاهش یافت و به این ترتیب شهروندان مجاز شدند، مالک کامپیوتر، موبایل‌های هوشمند و دسترسی به اینترنت شدند. با این حال در قاره آمریکا کوبا میانگین سرعت 0.21 مگابایت بر ثانیه را دارد که یکی از بدترین میانگین‌های سرعت اینترنت را در جهان دارند.
5- سومالی
کمتر از دو درصد از جمعیت سومالی به اینترنت دسترسی دارند و بخش مهمی از این دو درصد در بخش‌های شمالی این کشور ساکن هستند. سانسور و مسدود کردن محتوای آنلاین در سومالی به شدت رایج است.
4- سوریه
فیلترینگ در سوریه پس از بهار عربی در سال 2011 به اوج خود رسید. سانسور در این کشور با هدف محدود کردن جنبش‌های ضددولتی بود که از طریق رسانه‌های اجتماعی به دنبال تغییر رژیم بودند. دولت سوریه دسترسی به وبسایتها با محتوای سیاسی را مسدود می‌کند.
3- ایران
نیمی از 500 سایت محبوب در جهان در ایران فیلتر شده است. در مارس 2013، گزارشگران بدون مرز در روز جهانی مبارزه با سانسور اینترنتی، گزارشی منتشر کردند که در آن ایران به همراه چین، سوریه، بحرین و ویتنام پنج کشور دشمن اینترنت نام گرفتند.
2- اریتره
سایت‌هایی که از دولت این کشور انتقاد می‌کنند به سرعت سانسور می‌شوند. همچنین برخی از سرویس‌های گوگل ازجمله یوتیوب هم مسدود هستند.
1- کره شمالی
کره شمالی از محتوای تلویزیونی و رادیویی گرفته تا فعالیت‌های مربوط به آموزش و پرورش را برای مردم این کشور سانسور می‌کند. شهروندان کره شمالی تنها از موبایل‌های هوشمند تولیدشده در این کشور استفاده می‌کنند. اینترنت به آن مفهومی که ما آن را می‌شناسیم در کره شمالی وجود ندارد، اما به‌جای آن دولت شبکه‌های اجتماعی داخلی شبیه فیس‌بوک ایجاد کرده است. دو نسخه وب‌سایت در این کشور وجود دارد که یکی از آنها قابل دسترس برای مقامات دولتی است و دیگری برای مردم که به چند سایت و شبکه اجتماعی داخلی محدود می‌شود.
برگرفته از: worldatlas
نظرات