مقایسه اعداد پیشنهادی در لایحه بودجه سال آینده با میزان واردات کالاهای اساسی در سال‌های گذشته، حاکی از برنامه‌ریزی برای کاهش تخصیص ارز ۲۸ هزار و ۵۰۰ تومانی برای کالاهای اساسی است و از طرف دیگر با در نظر گرفتن افزایش نزدیک به ۵۰ درصدی سهم درآمدهای مالیاتی و پیشنهاد افزایش مالیات بر ارزش افزوده، نشان می‌دهد احتمالا سال سختی پیش روی طبقات متوسط و ضعیف جامعه است.
حدود 6 میلیون نفر در ایران در سکونتگاه‌های غیررسمی زندگی می‌کنند. جایی که افراد از امکانات اولیه زندگی مانند بهداشت و آموزش باکیفیت محروم هستند. مرکز پژوهش‌های مجلس در این مورد نوشت همه استان‌های کشور با پدیده زاغه‌نشینی مواجه‌اند. الگوی سکونت غیررسمی از دهه‌های قبل نشان می‌دهد که جمعیت وسیع‌تری از جامعه در معرض محرومیت از حقوق اولیه زندگی خواهند بود.
30 تا 50 درصد از کل جمعیت ایران درگیر فقر مطلق هستند. اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم کمتر از سه دهک جمعیتی در ایران دچار فقر مطلق نیستند. این آمار افرادی است که دچار فقر مطلق هستند. اما شکل دیگر فقر در ایران فقر زمانی است که بیش از نیمی از افراد جامعه را درگیر خود کرده است.
بیماری‌های دهان یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها در سراسر جهان است. بر اساس نتایج آخرین پیمایش هزینه درآمد خانوار در سال 1400 در ایران، از کل پرداخت از جیب هزینههای سلامت، ایرانیان پس از دارو بیشترین هزینه را برای دندانپزشکی می‌پردازند. توزیع نامتوازن دندانپزشکان در کشور و فقر، هزینههای زیادی به مردم تحمیل کرده است و در مواردی هم باعث شده که مردم قید مراجعه به دندانپزشک را بزنند.
بانک توسعه آسیایی اعلام کرد که همه‌گیری ویروس کرونا و افزایش هزینههای زندگی تا سال گذشته نزدیک به 70 میلیون نفر دیگر را در آسیا به فقر شدید سوق داده است.
«در همین میدان خراسان در فروشگاه‌های زنجیره‌ای شهروندانی را می‌بینم که چرخ‌های فروشگاه را پر از جنس و کالا کرده و جلوی هر صندوق باید نزدیک به 20 دقیقه معطل بشویم.» این واکنش اخیر روزنامه کیهان در دفاع از بهبود وضعیت معیشت مردم است. اما آیا شرایط اقتصادی مردم بهتر شده است؟
بررسی هزینههای خانوار نشان می‌دهد سهم آموزش از کل هزینههای خانوار طی یک دهه گذشته نصف شده و از 2.1 درصد به 0.8 درصد رسیده است. مساله‌ای که تاثیر فقر بر اموزش را نشان می‌دهد.
