30 تا 50 درصد از کل جمعیت ایران درگیر فقر مطلق هستند. اگر بخواهیم دقیقتر بگوییم کمتر از سه دهک جمعیتی در ایران دچار فقر مطلق نیستند. این آمار افرادی است که دچار فقر مطلق هستند. اما شکل دیگر فقر در ایران فقر زمانی است که بیش از نیمی از افراد جامعه را درگیر خود کرده است.
بیماریهای دهان یکی از شایعترین بیماریها در سراسر جهان است. بر اساس نتایج آخرین پیمایش هزینه درآمد خانوار در سال 1400 در ایران، از کل پرداخت از جیب هزینههای سلامت، ایرانیان پس از دارو بیشترین هزینه را برای دندانپزشکی میپردازند. توزیع نامتوازن دندانپزشکان در کشور و فقر، هزینههای زیادی به مردم تحمیل کرده است و در مواردی هم باعث شده که مردم قید مراجعه به دندانپزشک را بزنند.
بانک توسعه آسیایی اعلام کرد که همهگیری ویروس کرونا و افزایش هزینههای زندگی تا سال گذشته نزدیک به 70 میلیون نفر دیگر را در آسیا به فقر شدید سوق داده است.
«در همین میدان خراسان در فروشگاههای زنجیرهای شهروندانی را میبینم که چرخهای فروشگاه را پر از جنس و کالا کرده و جلوی هر صندوق باید نزدیک به 20 دقیقه معطل بشویم.» این واکنش اخیر روزنامه کیهان در دفاع از بهبود وضعیت معیشت مردم است. اما آیا شرایط اقتصادی مردم بهتر شده است؟
بررسی هزینههای خانوار نشان میدهد سهم آموزش از کل هزینههای خانوار طی یک دهه گذشته نصف شده و از 2.1 درصد به 0.8 درصد رسیده است. مسالهای که تاثیر فقر بر اموزش را نشان میدهد.
وزارت رفاه بهعنوان متولی اصلی اعلام نرخ فقر شناخته میشود ولی در این سالها یا آماری از این وزارتخانه بیرون نیامده یا اگر هم آمده، با فاصله چند ساله بوده است. در خلا آماری، دادههای مربوط به شاخص فقر یا از زبان کارشناسان و مراکز مختلف اقتصادی شنیده میشود یا حتی از زبان مقامات سابق.
مرکز پژوهشهای مجلس گزارشی منتشر کرده است که در آن میگوید 60 درصد شاغلان کشور تحت پوشش بیمهای نیستند. این نهاد همچنین میگوید 89 درصد فقرای ایران از شاغلان سابق و فعلی تشکیل میشوند.
معیشت افت کرده و فقر جولان میدهد. اما در آنسوی واقعیت، مقامات از رشد اقتصادی و جذب سرمایهگذاری میگویند. پاسخ اقتصاددانان هم روشن است: رشد اقتصادی را باد نمیآورد.
ربیعی وزیر سابق کار گفت: 30 درصد از جامعه بر اساس آمار رسمی در تله فقر گرفتار شدهاند مسأله خیلی بنیادیتر میشود و به نظر میرسد بیش از هر دوره دیگری نیاز به مسئولیت اجتماعی داریم.
