دانشمندان دانشگاه RMIT استرالیا موفق شدند با استفاده از فاضلاب و بقایای کشاورزی، هیدروژن سبز تولید کنند؛ آن هم بدون نیاز به آب شیرین یا فرایندهای پرهزینه تصفیه. این نوآوری نه تنها راهی جدید برای تأمین سوخت پاک ارائه می‌دهد، بلکه همزمان به کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی کمک می‌کند.
با گسترش نگرانی‌های جهانی درباره بحران اقلیمی و نیاز روزافزون به انرژی‌های پاک، هیدروژن به عنوان سوخت آینده مورد توجه قرار گرفته است. در همین راستا، محققان دانشگاه MIT روشی نوآورانه و پایدار برای تولید هیدروژن ارائه داده‌اند که با استفاده از قوطی‌های آلومینیومی بازیافتی و آب دریا، هم به کاهش زباله کمک می‌کند و هم انرژی پاک را با هزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه تولید می‌نماید. این پیشرفت می‌تواند نقطه عطفی در توسعه هیدروژن سبز و کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی باشد.
محققان دانشگاه شارجه با ارائه یک فناوری نوآورانه، گامی بزرگ در مسیر تولید «هیدروژن سبز» برداشته‌اند. این روش پیشگامانه، با استفاده از الکترودهای نانومهندسی‌شده، امکان استخراج مستقیم هیدروژن از آب دریا را بدون نیاز به فرآیند پرهزینه نمک‌زدایی فراهم می‌کند و راه را برای تولید انرژی پاک در مقیاس صنعتی و با هزینه‌ای پایین‌تر هموار می‌سازد.
با افزایش دمای زمین، کمبود منابع آب و گسترش بیابان‌زایی، کشورهای خاورمیانه از جمله عربستان سعودی، با موج‌های گرمایی شدید، کاهش تولیدات کشاورزی، فشار بر زیرساخت‌های انرژی و افزایش وابستگی به سیستم‌های خنک‌کننده روبه‌رو هستند. در چنین شرایطی، توسعه گسترده انرژی‌های تجدیدپذیر نه تنها برای مقابله با این بحران‌ها ضروری است، بلکه مسیر جدیدی برای رشد اقتصادی، اشتغال‌زایی، ارتقای فناوری و افزایش امنیت انرژی فراهم می‌آورد.
در چشم‌انداز انرژی جهانی که به سرعت در حال تغییر است، کشورهایی که به شدت به منابع طبیعی متکی هستند، در حال تعریف مجدد مسیر خود هستند. امارات متحده عربی، بازیگر اصلی در بازار نفت، در حال حاضر در حال تبدیل شدن به یک رهبر جهانی در انرژی پاک و پایدار است. این تحول با هدف رسیدن به انتشار خالص صفر تا سال 2050 از طریق سرمایه‌گذاری‌های عظیم در فناوری، تنوع انرژی و نوآوری شکل گرفته است. تجارت‌نیوز به بررسی نقشه راه امارات متحده عربی می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه این کشور، با تعادلی بین اقتصاد مبتنی بر نفت و آرزوهای زیست محیطی خود، در حال تبدیل شدن به الگویی برای آینده انرژی جهان است.
در بحبوحه تلاش‌های جهانی برای گذار به انرژی‌های پاک، هزینه بالای ساخت پیل‌های سوختی هیدروژنی همواره مانعی بزرگ بوده است. اما اکنون، دانشمندان نروژی در موسسه SINTEF با طراحی غشای فوق نازک ۱۰ میکرومتری و کاهش چشمگیر مصرف پلاتین، گامی مهم در جهت کاهش ۲۰ درصدی هزینه‌ها و افزایش کارایی این فناوری برداشته‌اند. این نوآوری می‌تواند آینده حمل‌ونقل سنگین، دریایی و هوایی را متحول و مسیر را برای آینده‌ای سبزتر و مقرون‌به‌صرفه‌تر هموار کند.
در مواجهه با بحران فزاینده اقلیمی و لزوم کاهش اثرات زیست‌محیطی صنعت هوانوردی، مهندسان آمریکایی دست به نوآوری چشمگیری زده‌اند. آن‌ها موفق به طراحی اولین سیستم یکپارچه سوخت‌رسانی و خنک‌سازی مبتنی بر هیدروژن مایع برای هواپیماها شده‌اند. این فناوری پیشگامانه که برای هواپیماهای هیبریدی-الکتریکی توسعه یافته، نه تنها با افزایش بهره‌وری سوخت، راه را برای پروازهای پاک‌تر هموار می‌کند، بلکه به‌طور هوشمندانه‌ای چالش خنک‌سازی اجزای حساس پروازی را نیز با استفاده از خود هیدروژن مایع مرتفع می‌سازد و گامی بلند به‌سوی آینده‌ای پایدار در حمل‌ونقل هوایی محسوب می‌شود.
در جستجوی منابع انرژی پاک و پایدار، دانشمندان همواره به دنبال راهکارهای نوآورانه بوده‌اند. در این میان، پژوهشی پیشگامانه از دانشگاه آدلاید استرالیا، منبعی غیرمنتظره اما فراوان را برای تولید هیدروژن سبز معرفی می‌کند: ادرار انسان. این رویکرد خلاقانه نه تنها هزینه و انرژی مورد نیاز برای تولید هیدروژن را کاهش می‌دهد، بلکه راهی نوین برای تصفیه فاضلاب نیز ارائه می‌دهد و گامی مهم در جهت دستیابی به آینده‌ای پاک‌تر و پایدارتر برمی‌دارد.
در دل تلاش‌های جهانی برای مقابله با تغییرات اقلیمی، توسعه و به‌کارگیری انرژی‌های پاک نقشی محوری ایفا می‌کند. در این راستا، شرکت توتال انرژی با سرمایه‌گذاری عظیم ۱۶ میلیارد دلاری در یک پروژه هیدروژن سبز در شیلی، گامی بلند در جهت تولید سوخت‌های پاک و جایگزینی سوخت‌های فسیلی برداشته است. این پروژه که شامل مزارع بادی، واحدهای الکترولیز، کارخانه نمک‌زدایی و تولید آمونیاک است، می‌تواند شیلی را به یکی از قطب‌های تولید و صادرات هیدروژن سبز در جهان تبدیل کند و نشان‌دهنده عزم شرکت‌های بزرگ انرژی برای حرکت به سوی آینده‌ای پایدارتر است.
در جستجوی منابع انرژی پاک و پایدار، هیدروژن همواره به عنوان یک گزینه جذاب مطرح بوده است. با این حال، تمرکز اولیه بر تولید هیدروژن سبز با چالش‌های هزینه‌ای و فنی قابل توجهی روبرو شده است. اکنون، کشف نوع جدیدی از این عنصر، هیدروژن سفید که به طور طبیعی در زمین یافت می‌شود، بارقه‌ای از امید را در دل فعالان و سرمایه‌گذاران حوزه انرژی ایجاد کرده است. آیا این هیدروژن طبیعی می‌تواند ناجی صنعت انرژی پاک باشد و ما را به آینده‌ای سبزتر و مقرون‌به‌صرفه‌تر رهنمون سازد؟
در آستانه تحولی بزرگ در عرصه انرژی‌های پاک، توافقی تاریخی میان عمان، هلند و آلمان شکل گرفته است تا نخستین کریدور هیدروژنی بین‌قاره‌ای جهان را ایجاد کند. این همکاری بلندپروازانه، با هدف انتقال هیدروژن سبز تولیدشده در عمان به قلب اروپا، نه‌تنها گامی مهم در راستای جایگزینی سوخت‌های فسیلی و کاهش آلایندگی محسوب می‌شود، بلکه فصل نوینی در همکاری‌های بین‌المللی برای ساختن آینده‌ای پایدارتر رقم خواهد زد. این ابتکار، با مشارکت ۱۱ نهاد و شرکت کلیدی در زنجیره ارزش هیدروژن، پتانسیل آن را دارد تا الگوهای سنتی تأمین انرژی را به چالش بکشد و مسیری نو برای حرکت به سوی اقتصاد هیدروژنی جهانی هموار سازد.
هیدروژن سبز، که از انرژی‌های تجدیدپذیر تولید می‌شود، به عنوان یکی از ستون‌های اصلی آینده انرژی پاک و کربن‌زدایی در سطح جهان مطرح شده است. کشورهای پیشرو و صنایع بزرگ، سرمایه‌گذاری‌های کلانی را برای توسعه این فناوری آغاز کرده‌اند. اما آیا این سوخت در آینده می‌تواند انتظارات را برآورده کند؟
در عصری که بحران‌های محیط‌زیستی و نیاز به انرژی پاک به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های جهانی تبدیل شده، پروژه‌های بین‌المللی در حوزه انرژی سبز می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای در آینده اقتصاد و محیط زیست کشورها ایفا کنند. یکی از جدیدترین و مهم‌ترین این همکاری‌ها، قرارداد میان مصر و فرانسه برای ساخت یک مجتمع عظیم تولید هیدروژن و آمونیاک سبز در منطقه رأس شوخیر، در سواحل دریای سرخ است.
در سال‌های اخیر، دغدغه‌های زیست‌محیطی و نیاز روزافزون به منابع انرژی پاک و پایدار، توجه جهانیان را به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر معطوف کرده است. در این میان، هیدروژن سبز به عنوان یکی از گزینه‌های مهم برای جایگزینی سوخت‌های فسیلی مطرح شده است. بسیاری از متخصصان و سازمان‌های بین‌المللی، هیدروژن سبز را راه‌حلی امیدوارکننده برای دستیابی به اهداف کاهش انتشار کربن و مقابله با تغییرات اقلیمی می‌دانند. اما آیا این فناوری می‌تواند در کوتاه‌مدت به یک راه‌حل عملی و اقتصادی تبدیل شود؟ یا هیدروژن سبز تنها یک ایده جذاب اما پرهزینه باقی خواهد ماند؟
سرمایه گذاری یک میلیارد دلاری توتال انرژی و همکاری با Air Liquide برای توسعه دو پروژه بزرگ تولید هیدروژن سبز در هلند، گامی مهم در راستای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و کربن‌زدایی پالایشگاه‌های این شرکت در اروپا است. این پروژه‌ها با استفاده از انرژی بادی فراساحلی، سالانه ۴۵ هزار تن هیدروژن سبز تولید کرده و ۴۵۰ هزار تن دی‌اکسید کربن کاهش می‌دهند.
توسعه سوخت‌های پاک و انرژی‌های تجدیدپذیر به‌عنوان یکی از راهکارهای اصلی برای مبارزه با تغییرات اقلیمی و کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی شناخته شده است. در این بین، سوخت هیدروژنی به‌عنوان یک منبع انرژی پاک و پایدار توجه زیادی را به خود جلب کرده است.
