به گزارش تجارت نیوز، در شرایطی که بحران تغییرات اقلیمی جهان را با چالشی جدی روبهرو کرده و بسیاری از شهرها به دنبال گذار از سوختهای فسیلی به انرژیهای پاک هستند، لسآنجلس گامی تاریخی در مسیر توسعه انرژیهای بدون کربن برداشته است. این شهر با قطع کامل استفاده از برق تولید شده از زغالسنگ و بهرهبرداری از بزرگترین پروژه هیدروژن سبز جهان، فصل تازهای در مدیریت انرژی آمریکا میگشاید. این تحول بزرگ نهتنها برای آمریکا، بلکه برای مسیر جهانی انرژی پاک اهمیت ویژهای دارد.
پایان رسمی دوران زغالسنگ در لسآنجلس
کارن باس شهردار لسآنجلس، اعلام کرده است که این شهر برای همیشه با برق تولیدشده از زغالسنگ خداحافظی کرده است. او تاکید کرد که هفته گذشته، آخرین محموله برق مبتنی بر زغالسنگ از پروژه برق بینکوهی در یوتا به لسآنجلس ارسال شد و از این پس، این منبع آلاینده از چرخه انرژی شهر خارج شده است.
راهاندازی نیروگاه عظیم هیدروژن سبز در یوتا
با آغاز سهماهه دوم سال ۲۰۲۶، تاسیسات بزرگ مستقر در دلتا، ایالت یوتا، قرار است برق تولیدشده از ترکیب گاز طبیعی و هیدروژن سبز را به شبکه برق لسآنجلس وارد کند. در شروع کار، این نیروگاه با سوخت ۷۰ درصد گاز طبیعی و ۳۰ درصد هیدروژن فعالیت خواهد کرد. اما هدف نهایی چیست؟
تبدیل کامل این سامانه به استفاده از ۱۰۰ درصد هیدروژن سبز؛ سوختی که در محل، از آب و انرژیهای تجدیدپذیر تولید میشود و در یک غار نمکی عظیم در زیر نیروگاه ذخیره خواهد شد.
محل ذخیره هیدروژن سبز
به گفته دیوید هانسون، مدیر پروژههای برق LADWP، این غار نمکی که از دهه ۱۹۸۰ در اختیار پروژه بینکوهی است، به اندازهای بزرگ است که تقریبا با اندازه ساختمان امپایر استیت برابری میکند. همین ویژگی آن را به یکی از امنترین مکانها برای ذخیرهسازی هیدروژن تبدیل کرده است. هانسون این پروژه را بزرگترین پروژه هیدروژن سبز جهان معرفی کرده و اعلام کرده است که هماکنون بخشهایی از آن عملیاتی شدهاند.
چالشهای ملی هیدروژن سبز و نقش ویژه پروژه لسآنجلس
با وجود اینکه هیدروژن سبز یکی از امیدهای جهان برای تولید انرژی پاک است، اما در آمریکا مسیر توسعه آن با چالشهایی روبهرو بوده است. تولید هیدروژن از برق تجدیدپذیر هزینه بالاتری نسبت به تفکیک گاز طبیعی دارد. از سوی دیگر، دولت ترامپ بودجه مربوط به ایجاد قطبهای هیدروژن در کالیفرنیا و شمال غرب را قطع کرد و این مسئله سرعت پیشرفت پروژههای پاک را کاهش داد. اما پروژه لسآنجلس در سال ۲۰۲۲ توانست با دریافت ضمانت وام ۵۰۴ میلیون دلاری از وزارت انرژی دولت بایدن جان تازهای بگیرد و رسما وارد مرحله اجرایی شد.
تجهیزات عظیم و بیرقیب؛ تولید سالانه ۲۱ میلیون کیلوگرم هیدروژن
این پروژه از الکترولیزرهای غولپیکر ۲۲۰ مگاواتی استفاده میکند؛ تجهیزاتی که توسط شرکت آمریکایی Mitsubishi Power طراحی و از چین تامین شدهاند. به گفته کارشناسان، هیچ کارخانه دیگری در آمریکا توان تولید تجهیزات در چنین مقیاسی را نداشته است. با بهرهبرداری کامل از فاز نخست، این تأسیسات قادر خواهد بود سالانه ۲۱ میلیون کیلوگرم هیدروژن تولید کند.
توسعه فناوری هیدروژنی در سایر نیروگاههای لسآنجلس
شرکت LADWP اعلام کرده است که علاوه بر پروژه یوتا، در سال آینده کار تبدیل نیروگاه Scattergood در غرب لسآنجلس به سامانهای مبتنی بر هیدروژن را آغاز خواهد کرد تا جایگزینی برای گاز طبیعی باشد.
مسئله آلایندگی NOx؛ چالش و پاسخ کارشناسان
هیدروژن زمانی که در پیل سوختی مورد استفاده قرار گیرد، تنها آب تولید میکند. اما در صورت سوختن، میتواند باعث ایجاد اکسیدهای نیتروژن (NOx) شود. با این حال کارشناسان LADWP بر این باورند که سیستمهای پیشرفته تصفیه و کاهش کاتالیزوری انتخابی، میزان این آلایندهها را بسیار کمتر از حد مجاز نگه میدارد.
به گفته کوین پنگ، مدیر پروژه LADWP، نگرانیها درباره انتشار گازهای گلخانهای هیدروژن بزرگنمایی شده است و در واقع این سامانه، هیچگونه دی اکسید کربن تولید نمیکند.
پیشرفت تاریخی لسآنجلس در انرژی پاک
لسآنجلس مسیری طولانی را پیموده است. شهردار باس اعلام کرد: در سال ۲۰۰۳ تنها ۳ درصد از انرژی شهر از منابع تجدیدپذیر تامین میشد و بیش از ۵۰ درصد از زغالسنگ به دست میآمد. اما امروز، پس از گذشت کمی بیش از دو دهه، شهر توانسته است به ۶۰ درصد انرژی بدون کربن برسد و صفر درصد وابستگی به زغالسنگ داشته باشد. این جهش بزرگ، لسآنجلس را به یکی از پیشتازان جهانی در گذار به انرژی پاک تبدیل کرده است.
پروژه عظیم هیدروژن سبز لسآنجلس نهتنها نقطه پایانی بر دوران آلاینده زغالسنگ است، بلکه الگویی عملی برای آینده انرژی پاک در سراسر جهان به شمار میآید. بهرهگیری از هیدروژن سبز، امکان ذخیرهسازی در مقیاس بزرگ، تولید کاملا بدون کربن و قابلیت استفاده در شبکههای بزرگ برق، میتواند نقش مهمی در کاهش انتشارهای جهانی ایفا کند. اقدام لسآنجلس نشان میدهد که با ترکیب اراده سیاسی، سرمایهگذاری کلان و نوآوری تکنولوژیک، گذار به انرژی ۱۰۰ درصد پاک تا سال ۲۰۳۵ دستیافتنی است.
