چینی‌ها بیش از ۸۰ درصد از فرآوری ۱۷ عنصر شیمیایی کمیاب در جهان را در انحصار دارند. آیا این به یک انحصار در فناوری ختم می‌شود؟ رقابت میان قدرت‌های اقتصادی در جهان، به زودی وارد مرحله تازه‌ای می‌شود: رقابت بر سرِ عناصر کمیاب در زیرِ زمین. به گزارش تجارت‌نیوز، رقابت بر سرِ مواد اولیه، ویژگی
اقتصاد ایران در دهه ۱۳۹۰ خورشیدی، بیش از هر زمان دیگری به یک «اقتصاد منزوی» بدل شده است. روابط تجاری ما با کشورهای دیگر، بسیار ناچیز هستند، تا آنجا که سهم ایران از سبد تجارت خارجیِ بزرگ‌ترین شرکای اقتصادی‌اش (چین، عراق، ترکیه و امارات متحده عربی) به «هیچ» میل می‌کند. به گزارش تجارت‌نیوز، مثلا، ایران
سال ۲۰۲۱ میلادی هم به پایان رسید و این شاید زمان مناسبی باشد برای اینکه دست‌کم به یک تغییر مهم در وضعیت جهان در سالهای اخیر اشاره کنیم: درون‌گرا شدن چین (به عنوان ابرقدرتی در حال ظهور) و اینکه این کشور می‌خواهد با سرعت بیشتری نقطه ثقل اقتصاد و سیاست جهان را به سمت شرق
معروف است که دایناسورها به این دلیل منقرض شدند که نتوانستند خودشان را با شرایطِ تغییریافته محیط تطبیق بدهند، چه این شرایطِ تغییریافته سقوط یک شهاب‌سنگ باشد، چه تغییرات ناگهانی اقلیمی و چه چیزی شبیه به این‌ها. دایناسورها، از این نظر، نمونه‌ای هستند از عدم تطبیق و نابودی. به گزارش تجارت‌نیوز، اما اگر نظریه تکامل
عبارت «جهانی‌شدن» (Globalization) را زیاد شنیده‌ایم و احتمالا همه‌مان کمابیش می‌دانیم که منظور از آن چیست. عبارات و مفاهیمی از این دست را اما نه می‌توان به این سادگی توضیح داد و نه اساسا در موردِ توضیحاتی که در باب آنها وجود دارد، اتفاق‌نظری به چشم می‌خورد. به گزارش تجارت‌نیوز، در سالهای اخیر، در مورد
طالبان بسیار زودتر از آنچه پیش‌بینی می‌شد بر افغانستان مسلط شد و حالا این همسایه شرقی ایران، نه توسط یک دولتِ برآمده از صندوق رای، که توسط یک گروهک اداره می‌شود. در این میان اما نمی‌توان نقش دولت‌های بزرگ در منطقه و جهان را در این تغییر سیاسی ناگهانی نادیده گرفت. به گزارش تجارت‌نیوز، چین
«ایران به دنبال احداث جاده‌ای است که تهران را از طریق خاک عراق و سوریه، به بندر بیروت در دریای مدیرانه متصل می‌کند.» این، نه یک پیش‌بینی است، نه یک خبرِ پشت پرده و نه یک حدس، بلکه اکنون، به صراحت به عنوان یک برنامه اعلام شده و حتی در مورد آن برنامه‌ریزی شده است.
قرار است امروز سند همکاری ایران و چین امضا شود. اما درباره این همکاری چه اطلاعاتی منتشر شده است؟ تجارت‌نیوز در تابستان سال گذشته در یک نوشته مبسوط به همه جزئیات منتشره این سند همکاری اشاره کرده بود. ماجراهای توافق ایران و چین از ۷ تیر ۱۳۹۹ شروع شد. روزی که محمود احمدی‌نژاد در سخنرانی
در طول این چند ماه که شیوع ویروس کرونا تبدیل به مهم‌ترین اتفاق دوران حاضر شده بود، اتفاقات زیادی افتاده است. بیش از ۱۱۹ هزار نفر به کام مرگ کشیده شده‌اند. کسب‌وکارها تعطیل شده و اقتصاد دنیا در یک توقف دهشتناک، راکد مانده است. ویروس کرونا با خود تبعات اقتصادی به همراه آورده که اثرش
گسترش ویروس کرونا با سرعت هرچه‌تمام‌تر در حالی رخ می‌دهد که سهم چین از اقتصاد جهان بیش از هر زمان دیگری است. در دورانی که بخش‌های مختلف اقتصادی در سطح جهان، به‌نوعی به اقتصاد چین پیوند خورده، تمدید تعطیلی کارخانه‌ها، فروشگاه‌ها و توقف فعالیت کسب‌وکارها، گمانه‌زنی‌های بسیاری را در مورد کاهش رشد اقتصادی چین و
اقتصاد چین دومین اقتصاد برتر دنیا بعد از آمریکا است. مسیر در توسعه چین که آن را به موقعیت حاضر رسانده است، مبحث گسترده‌ای است که ما نیز در آکادمی تجارت‌نیوز به آن قبلا پرداخته‌ایم. شهرهای بزرگ چین مثل پکن، شانگهای، گوانجو و شنزن پرجمعیت‌ترین شهرهای چین هستند که البته سهم زیادی از اقتصادی چین
برای اینکه هر کشوری به موقعیت بهتری در جهان دست یابد، در وهله اول باید شناخت دقیق و کاملی از امکانات، توانایی‌ها و فرصت‌های موجود خود داشته باشد. در چینِ نوین سال‌ها است که روی این شناخت تمرکز شده و پیشبرد اصلاحات، تداوم و تکمیل سیاست درهای باز، حفظ ثبات و آرامش سیاسی و اجتماعی
چین پرجمعیت‌ترین کشور جهان است. این موضوع شاید اولین چیزی باشد که با شنیدن نام این کشور به ذهن برسد؛ اما مدیریت این جمعیت و رسیدن به‌جایگاه کنونی، داستانی شنیدنی و صدالبته عبرت‌آموز دارد. تمدن چین از کهن‌ترین تمدن‌های تاریخ جهان است. این کشور نزدیک به 6 هزار سال نظام سلطنتی داشت؛ اما در سال
