شش پیشنهاد عملی برای سفرهای کارمندی

زندگی کارمندی مزایای خودش را دارد. سر ماه حقوق خود را می‌گیرید و با اطمینان می‌دانید چه وقت چقدر پول به حسابتان می‌آید. صبح زود سر ساعت از خواب بیدار می‌شوید و هرروز در ساعتی مشخص به رختخواب بازمی‌گردید. همه‌چیز مرتب و منظم پیش می‌رود. اما یک مشکل بزرگ وجود دارد. اگر عاشق مسافرت باشید بعد از مدتی پی می‌برید که مسافرت و کارمندی به‌سادگی کنار هم قرار نمی‌گیرند.

همیشه ‌اولین مانع کارمندها برای مسافرت پول است. به دلیل درآمد ثابت، معمولا خرج‌ها و قسط‌ها خود را با حقوق تطبیق می‌دهند و آخر ماه چیزی در کاسه کارمند باقی نمی‌ماند. مانع دوم زمان است. کارمند فقط می‌تواند از تعطیلات برای سفر استفاده کند و معمولا در این ایام بلیت‌ها، هتل‌ها و رستوران‌ها گران‌تر هستند و جاده‌ها شلوغ. در نهایت به طور کامل قید سفر را می‌زنیم. برای همین مسافرت کارمندی به فرمولی متفاوت نیاز دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

یک حساب بانکی برای سفر درست کنید

برای سفر پول پس‌انداز می‌کنیم؛ اما این پول برای مخارج روزانه مصرف می‌شود. یا گاهی به سفر می‌رویم و تمام پولی که داریم را خرج می‌کنیم؛ هیچ پولی برای ادامه زندگی باقی نمی‌ماند. هر دوی این اشتباه‌ها شیرینی سفر را از ما می‌گیرد.

راه‌حل خیلی ساده است. یک حساب بانکی جدا برای سفر داشته باشید. هرماه مبلغی اندک را برای سفر پس‌انداز کنید. اگر هرماه 100 هزار تومان در حساب سفری خود بریزید، در پایان سال 1 میلیون 200 هزار تومان پول برای سفر دارید.

وقتی به مسافرت رفتید، خود را مقید کنید که تنها از کارت سفری خود خرج کنید. روزهایی که در شهر خودتان هستید به کارت سفر دست نزنید. به‌این‌ترتیب می‌توانید زندگی سفری و شخصی خود را به‌طور کامل تفکیک کنید.

بعضی‌ها همین کار را با پول نقد انجام می‌دهند. یعنی سعی می‌کنند در سفر تنها وجه نقد همراه داشته باشند. این کار باعث می‌شود که به‌سادگی نتوانیم به‌حساب دخل‌وخرج خود برسیم. داشتن یک کارت‌بانکی و دریافت پیامک، مدیریت پول را ساده‌تر می‌کند. اما داشتن مقداری پول نقد مفید است.

ارزش‌افزوده خلق کنید

ده سال پیش کسانی که به مسافرت خارجی می‌رفتند اجناسی را با خود می‌آوردند تا با فروش آن‌ها خرج سفرشان را دربیاورند. واردات چمدانی ابتدایی‌ترین راه برای خلق ارزش‌افزوده بود.

اما شما می‌توانید راه‌هایی هوشمندانه‌تر برای خلق ارزش‌افزوده پیدا کنید. مثلا یک روزنامه‌نگار می‌تواند در سفر عکس‌های خبری بگیرد یا با مسئولین محلی گفت‌وگو کند.

ارتباطی بین مقصد سفر و شغل خود پیدا کنید.

ممکن است این ارزش‌های افزوده تاثیری بر درآمد شما نگذارند. گزارش خبری چاپ می‌شود بدون آن که پول اضافه‌ای به شما بدهند. در این حالت باز هم ضرر نمی‌کنید. شما کاری می‌کنید که رئیستان از این‌که به سفر بروید خوشحال شود.

به‌این‌ترتیب راحت‌تر می‌توانید مرخصی سفر بگیرید. حتی ممکن است بعد از مدتی شرکت هزینه‌های سفر شما را بپردازد، یا برایتان سفرهای کاری ترتیب دهد.

وسایل سفر را نخرید، قرض بگیرید

مردم از این که می‌خواهند به مسافرت بروند هیجان‌زده می‌شوند. آن‌ها برای سفر برنامه‌ریزی می‌کنند و با خوشحالی به بازار می‌روند و برای سفر کفش، کوله، کلاه و قمقمه می‌خرند بی‌آنکه توجه کنند خرید‌های قبل سفر، بخشی از مخارج مسافرت است.

در بیش‌تر موارد کالاهای خریداری‌شده سالی یک یا دو بار به کار می‌آیند و بیش‌تر در انبار خاک می‌خورند. می‌توانید از دوستان خود کلاه، چمدان و کیف کوله قرض کنید. معمولا آن‌ها همیشه به وسایل سفری خود نیاز ندارند.

برای این‌که کسی از دست شما دلخور نشود، می‌توانید شما هم وسایلی را به آن‌ها قرض بدهید. مثلا وقتی آن‌ها به سفر می‌روند از شما چادر مسافرتی بگیرند، وقتی شما عازم سفر هستید از آن‌ها کوله‌پشتی بگیرید.

اگر قرار است گروهی سفر کنید، فهرست لوازم موردنیاز سفر را بین گروه به اشتراک بگذارید. یک گاز پیک‌نیک برای تمام گروه کافی است. اگر کسی پیک‌نیک دارد از خرید آن پرهیز کنید.

از قبل برنامه‌ریزی کنید

اگر بدون برنامه به سفر بروید با مخارج پیش‌بینی‌نشده مواجه می‌شوید. مثلا شاید تصمیم نگرفته باشید که نهار را کجا میل کنید. در خیابان به دنبال رستوران می‌گردید و در پایان برای یک غذای بد، پول زیادی می‌پردازید.

از قبل بدانید که می‌خواهید در کدام رستوران غذا بخورید. قیمت‌ها را آنلاین چک کنید و از هزینه‌های اضافه (پارکینگ، حق سرویس، مالیات) مطمئن شوید. حتی می‌توانید از قبل برای خود میز رزرو کنید. به‌این‌ترتیب می‌دانید وقتی رسیدید، بهترین میزِ یک رستوران خوب و ارزان در انتظار شما است.

از قبل در مورد جزئیات سفر برنامه‌ریزی کنید.

این برنامه را برای همه‌چیز داشته باشید. از قبل بدانید می‌خواهید از کدام موزه بازدید کنید یا به کجا سر بزنید. در بیش‌تر موارد می‌توانید بلیت‌های موردنیاز خود را با تخفیف پیش‌خرید کنید. اگر لازم است ماشین کرایه کنید، از قبل قیمت‌ها را در بیاورید.

توجه کنید که در سفر همیشه همه‌چیز طبق برنامه پیش نمی‌رود. یک برنامه دقیق و فشرده احتمال شکست زیادی دارد. برای مثال چون شهر را نمی‌شناسید پیدا کردن آدرس بیش‌تر از معمول وقت می‌گیرد. اگر برنامه‌ای را از دست بدهید، بلیتی که خریده‌اید تلف می‌شود. پس بهتر است برنامه خود را کمی بازتر تنظیم کنید.

دیدگاه خود را عوض کنید

بسیاری از مردم فکر می‌کنند سفر، لذتی کوتاه‌مدت است و ارزش پول‌خرج‌کردن ندارد. به همین دلیل ترجیح می‌دهند پول خود را برای خرید کالاهای بادوام (خودرو، طلا، خانه) خرج کنند.

اما برعکس تصور لذت سفر زودگذر نیست و تا مدت‌ها با ما می‌ماند. مثلا فرض کنید آقای الف به استان فارس سفر می‌کند و از دیدنی‌های شیراز و تحت‌جمشید لذت می‌برد. آقای ب یک گوشی موبایل می‌خرد. بعد از یک سال آقای ب هیجان گوشی نو را از دست می‌دهد اما آقای الف همچنان از خاطره سفر خود لذت می‌برد.

از سوی دیگر وقتی به سفر می‌روید، عنوانی جدید کسب می‌کنید. کسی که یک‌بار ایتالیا را دیده با کسی که هرگز از شهر خود خارج نشده برابر نیست. او می‌تواند در مورد ایتالیا نظر بدهد و از خاطرات خود در رم و میلان بگوید. این عنوان تا همیشه با او باقی می‌ماند و شاید یکجا حسابی به کارش بیاید.

این موضوع در مورد شهرهای ایران هم صادق است. نقشه را جلوی خود بگذارید و از خود بپرسید تابه‌حال کدام‌یک از شهرهای مهم ایران را ندیده‌اید؟ تجربه‌ای که از رفتن به سیستان و دیدن شهر سوخته کسب می‌کنید، بیش‌تر از خرید لباس و غذا و کفش دوام خواهد داشت.

همیشه بیش‌تر از یک‌راه وجود دارد

برای سفر به شیراز می‌توانید از هواپیما استفاده کنید. اما گزینه‌های دیگر مثل قطار و اتوبوس هم وجود دارند. لازم نیست همیشه گران‌ترین راه را انتخاب کنید. شاید بتوانید کسی را پیدا کنید که می‌خواهد در آن تاریخ به شیراز برود. تقسیم کردن پول بنزین از هر بلیتی ارزان‌تر تمام می‌شود.

یک مثال خوب برنامه بازدید از تخت‌جمشید است. اگر بخواهید از شیراز ماشین دربست بگیرید، باید کرایه زیادی بپردازید. به‌جای آن می‌توانید با وسایل عمومی به مرودشت بروید و از آنجا برای تخت‌جمشید ماشین بگیرید. ختم کلام آن که خرج سفر، بهانه خوبی برای مسافرت نرفتن نیست. همین امروز مقصد خود را انتخاب کنید و برای اولین فرصت ممکن برنامه بریزید.