به گزارش تجارت نیوز، زمینی که بشر بر روی آن قدم میزند، بسیار فراتر از خاک و سنگ ساده است. سیاره زمین یک معدن عظیم کروی است که لایه به لایه با دقت شیمیایی شگفتانگیزی مهندسی شده است.
اینفوگرافی این گزارش، برشی دقیق از این ساختار است که وفور نسبی عناصر کلیدی مانند اکسیژن، سیلیکون، آهن، منیزیم، آلومینیوم و نیکل را در سه بخش اصلی زمین یعنی پوسته (Crust)، گوشته (Mantle) و هسته (Core) نشان میدهد. آنچه این دادهها را برای تحلیلگران اقتصادی جذاب میکند، تغییر جنس سرمایه از سطح به عمق است؛ جایی که حیات جای خود را به صنعت میدهد.
ویترین اقتصادی و بستر حیات
لایه بیرونی یا همان پوسته زمین (Crust)، اگرچه نازکترین لایه است اما تمام منابع قابل دسترس بشر فعلا در همین بخش خلاصه میشود. بر اساس دادههای اینفوگرافی، اکسیژن (۴۶.۶ درصد) و سیلیکون (۲۷.۷ درصد) بیشتر این لایه را تشکیل میدهند.
بیدلیل نیست که وفور سیلیکون و اکسیژن عصر دیجیتال و ساختوساز مدرن را رقم زده است. سیلیکون ماده اولیه حیاتی برای صنعت نیمههادیها، چیپستها و پنلهای خورشیدی است؛ صنعتی که امروزه تریلیونها دلار ارزش دارد. همچنین ترکیب این دو عنصر (سیلیکاتها)، مصالح ساختمانی جهان (سیمان، شیشه، سرامیک) را تامین میکند.
آلومینیوم (۸.۱ درصد) و آهن (پنج درصد) نیز زیربنای صنایع هوایی و خودروسازی را تشکیل میدهند. در واقع، پوسته زمین یک انبار بزرگ از مواد سبک و واکنشپذیر است که تمدن بشری را ممکن ساخته است.
محل تشکیل منابع معدنی
با عبور از پوسته و ورود به گوشته (Mantle)، ترکیب شیمیایی تغییر فاز میدهد. در اینجا همچنان اکسیژن (۴۴ درصد) غالب است اما نقش منیزیم (۲۲.۸ درصد) بسیار پررنگتر میشود. گوشته به عنوان حجیمترین بخش زمین، موتور محرک زمینشناسی و تکتونیک صفحهای است. اگرچه دسترسی مستقیم معدنی به این لایه فعلا ناممکن است اما دینامیک آن باعث شکلگیری بسیاری از کانسارها و منابع معدنی در پوسته است که امروزه استخراج میشوند. ثبات اقتصادی بلندمدت زمینشناسی (مانند عدم وقوع زلزلههای ویرانگر مداوم) به تعادل شیمیایی و فیزیکی این لایه وابسته است.
گاوصندوق آهنین زمین
هسته زمین قلمرو مطلق فلزات سنگین است. آهن (۸۵.۵ درصد) حاکم مطلق هسته است و پس از آن سیلیکون (۶ درصد) و نیکل (۵.۲ درصد) قرار دارند.
اگر بشر روزی تکنولوژی دسترسی به هسته را داشت، ارزش بازار جهانی فولاد و نیکل به کلی سقوط میکرد، چرا که هسته زمین عملا یک گوی عظیم از آلیاژ آهن-نیکل است. اما اهمیت فعلی هسته، منفعت اقتصادیِ مستقیم نیست. چرخش این حجم عظیم از آهن مذاب و جامد، میدان مغناطیسی زمین را تولید میکند. بدون این گوی فلزی، بادهای خورشیدی جو زمین را از بین میبردند و عملا هیچ اقتصاد، کشاورزی یا حیاتی روی پوسته باقی نمیماند.
تحلیل لایههای زمین یادآور میشود که اقتصاد جهانی چقدر به پوسته نازک و شکننده زمین وابسته است. زندگی انسانها بر روی دریایی از سیلیکون و اکسیژن تشکیل شده است، در حالی که منابع فراوان آهن و نیکل در اعماق غیرقابل دسترس مدفون شدهاند. این ساختار زمین، محدودیت منابع در دسترس را نشان میدهد و ضرورت بازیافت فلزات، بهویژه آهن و آلومینیوم را از منظر اقتصادی توجیه میکند.
