همه گذر پوست‌مان به دباغ‌خانه‌ ادارات دولتی و غیردولتی افتاده است. جماعت سربه‌هوایی که کار روتین ماشینی را با افاده و معطلی و پر از خطا انجام می‌دهند و هیچ مسئولیتی در برابر اشتباهات ندارند.

مدیران کم‌هوش، این کارمندان را به کارهایی می‌گمارند که هر کسی از عهده آن بر می‌آید. میلیون‌ها فضای شغلی در اشغال این جماعت است و مبالغ هنگفتی خرج حقوق‌شان می‌شود تا هرج‌ومرج نشود. اما به قیمت یک سیستم کُند ناکارآمد.

جابه‌جایی این بخش از کارمندان که هیچ خلاقیت و توانایی ویژه‌ای برای کارشان نیاز نیست، با هوش مصنوعی چه صرفه‌جویی و افزایش بهره‌وری‌ای در پی خواهد داشت!

گفته می‌شود، هوش مصنوعی مسئولیت کاری را که انجام می‌دهد نمی‌پذیرد. تاکنون کدام مراجعه‌کننده به ادارات دولتی، وقتی کارش به اشتباه کارمندان گره خورده، با پذیرش مسئولیت از سوی آن کارمند مواجه شده است؟

پس نظارت را به سیستم‌هایی بسپاریم که نه وقت‌کشی می‌کنند، نه کم‌کاری، نه ناز و افاده، نه اشتباه و نه توقع مالی برای کاری که هر ماشین هوشمندی توانایی انجام آن را دارد.