این روزها در هر نقطه جهان جنگ تجاری در جریان است. آمریکا بر خودروها و هواپیماهای اروپا تعرفه وضع کرده و برای واردات فولاد از تمامی تولیدکنندگان خارجی مالیات در نظر گرفته است. تقریبا تمامی کالاهای وارداتی از چین شامل تعرفه هستند.
به گزارش تجارت‌نیوز به نقل از اکونومیست، به نظر می‌رسد، در تمام جنگ‌های تجاری سراسر جهان رد پایی از سیاست‌های دونالد ترامپ دیده می‌شود. همچنین الگوی او مبنی بر سوءاستفاده از شرکای اقتصادی در حال ترویج است و مناقشات تجاری میان ژاپن و کره جنوبی هم از این قاعده مستثنی نیست.
اختلافات میان دو کشور به قدری است که می‌تواند به اندازه آنچه تاکنون دونالد ترامپ در حوزه تجارت انجام داده، مخرب باشد.
تاریخچه تنش‌ها میان ژاپن و کره جنوبی به قرن‌ها پیش بازمی‌گردد. ژاپن در طول سال‌های 1910 تا 1945 کره جنوبی را به عنوان مستعمره‌اش اشغال کرده بود. در حالی که ژاپن معتقد است، توافقنامه سال 1965 میان دو کشور ادعاهای کره جنوبی درباره کار اجباری را حل کرده، با این حال، مساله پرداخت غرامت به کارگران کره جنوبی که در دوران جنگ مجبور به کار اجباری برای ژاپن شدند، سال گذشته از سوی دادگاه عالی کره جنوبی مطرح شد.
[imp content=”ارزش تجارت میان کره جنوبی و ژاپن سالانه 80 میلیارد دلار در سال گزارش شده است. “]
با ادامه و تشدید اختلافات میان دو کشور، ژاپن در فروش قطعات فناوری از جمله نیمه‌هادی‌ها، موبایل‌های هوشمند و صادرات برخی مواد شیمیایی به کره جنوبی محدودیت‌هایی اعمال کرده است.
نویسنده بر این باور است که این روند می‌تواند ریسک‌های فراوانی به دنبال داشته باشد. 90 درصد از تولید مواد شیمیایی در جهان از سوی ژاپن انجام می‌شود. این کشور سال گذشته میلادی حدود 400 میلیون دلار از این مواد را به کره جنوبی صادر کرد. کره جنوبی از این محصولات برای ساخت تراشه حافظه استفاده می‌کند. در عین حال، شرکت‌های کره جنوبی بزرگ‌ترین تولیدکنندگان تراشه حافظه هستند که در ساخت انواع دستگاه‌های الکترونیکی کاربرد دارد.
اگر ژاپن صادرات این محصولات را به کره متوقف کند، این روند می‌تواند به زنجیره جهانی تامین فناوری آسیب برساند. ژاپن همچنین تلویحا اعلام کرده که ممکن است برای فروش 850 محصول دیگر با کاربرد نظامی به قوانین نظارتی سختگیرانه‌ای در پیش بگیرد. کره‌ای‌ها هم در واکنش به این اقدام، تمامی کالاهای ژاپنی را بایکوت کرده‌اند.
گزارش‌ها نشان می‌دهد، ارزش تجارت میان دو کشور سالانه 80 میلیارد دلار در سال است؛ رقمی بالاتر از تجارت میان فرانسه و بریتانیا.
به عقیده نویسنده، تصمیم ژاپن برای محدود کردن صادرات کاملا کوته‌بینانه است؛ چرا که ژاپن خود در این روند آسیب‌پذیر خواهد بود. به عنوان مثال، زمانی که در سال 2011،چین صادرات عناصر خاکی کمیاب را محدود کرد، ژاپن در واکنش به این اقدام سرمایه‌گذاری در معادن خود را با هدف تولید آغاز کرد. به دنبال آن، سهم بازار چین از این محصول کاهش یافت. دولت کره نیز به دنبال تهدیدهای ژاپن به دنبال راهی برای تولید داخلی این محصول است.
[imp content=” مدت‌هاست که استفاده از سلاح‌های تجاری در حوزه سیاست از سوی ترامپ به مساله‌ای عادی برای سایر کشورها تبدیل شده است.”]
در حالی که هر دو کشور تحت تعرفه‌های آمریکا در زمینه صادرات خودرو هستند، چنین اختلافاتی می‌تواند به مراتب به شدت آسیب‌ها بیفزاید.
اکونومیست در پایان تاکید می‌کند، در حالی که تمایل آمریکا برای دیپلماسی به شدت کاهش یافته، کره جنوبی و ژاپن خود باید به دنبال بهبود روابط‌شان باشند. مدت‌هاست که استفاده از سلاح‌های تجاری در حوزه سیاست از سوی ترامپ به مساله‌ای عادی برای سایر کشورها تبدیل شده است. آنها با استفاده از بهانه‌ای چون امنیت ملی شرکای تجاری خود را تهدید می‌کنند و به خواسته‌های سیاسی‌شان دست می‌یابند.
با این حال هنوز برای حل‌وفصل مناقشات تجاری خیلی دیر نشده است. آسیب‌ها در حال حاضر محدود هستند. ژاپن به خوبی آگاه است که با وجود تاکتیک‌های فعلی آمریکا، کنترل صادرات اقدام مناسبی نیست و عواقب مخربی دارد؛ آن هم در شرایطی که هر دو کشور تحت فشار دیگر شرکای تجاری خود هستند.
هر دو کشور قرار است به زودی اختلافات خود را در سازمان تجارت جهانی مورد بحث قرار دهند. این می‌تواند آزمونی برای سیستم تجارت جهانی باشد. باید دید که آیا این سیستم می‌تواند با وجود تمامی فشارها به کاهش تنش‌ها کمک کند، یا خود قرار است الگویی را شکل دهد که بر اساس آن زنجیره عرضه به یک سلاح تبدیل می‌شود.
جدیدترین مطالب این نشریه انگلیسی را می‌توانید در سلسله گزارش‌های اکونومیست ملاحظه کنید.
