امیر داداشی: به گزارش تجارت‌نیوز، احیای واحدهای تولیدی تعطیل و نیمه‌تعطیل از مهم‌ترین شعارهایی بود که ابراهیم رئیسی از زمان مبارزات انتخاباتی به آن تأکید داشت و در زمان ریاست جمهوری خود بارها آن را تکرار کرد. آن‌طور که امیرحسین مدنی، معاون توسعه روستایی نهاد ریاست جمهوری می‌گوید، در حال حاضر بیش از ۵۲ هزار واحد تعطیل و نیمه‌تعطیل شناسایی شده‌اند. از این بین ۴۵ هزار واحد کاملاً تعطیل هستند.
بیست و هفتم دی ماه سال گذشته، یعنی زمانی که حتی شش ماه هم از حیات کابینه رئیسی نمی‌گذشت، روزنامه دولت از احیای ۱۳ هزار واحد صنعتی راکد خبر داد. حال که دولت سیزدهم وارد دومین سال فعالیت خود شده، برخی اظهارات، ادعای روزنامه ایران را زیرسوال می‌برند.
اخیراً علی رسولیان، مدیرعامل سازمان شهرک‌های صنعتی، در گفتگو با ایرنا تعداد کل بنگاه‌های صنعتی احیاشده در یک سال گذشته را ۱۳۰۰ واحد اعلام کرد که اختلاف ۱۱ هزار و ۷۰۰ واحدی با گزارش‌های شش ماه پیش دارد.
اما این فقط بخشی از ماجراست. شاید احیای واحدهای تولیدی در نگاه اول کاری ارزشمند و شعاری شیرین باشد، اما آیا هزینه بازگشایی کارخانه‌ها هم به همان اندازه شیرین است؟ یا اصلاً ظرفیت تولید در شرایط رکودزده کنونی صنایع ایران به اندازه‌ای است که نیاز به فعالیت واحدهایی باشد؟ واحدهایی که اکثراً در جهت تبلیغات سیاسی افرادی خاص کلنگ خورده‌اند؟
هزینه احیای واحدهای تولیدی
بررسی‌ها نشان می‌دهد دولت برای احیای هر واحد تولیدی باید حداقل پنج میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان هزینه کند. این در حالی است که تا سال گذشته این رقم در محدوده ۲٫۵ میلیارد تومان قرار داشت. یعنی کمتر از نصف هزینه‌های امسال.
حال اگر دولت بخواهد تمام ۵۲ هزار واحدهای تولیدی راکد را به چرخه تولید بازگرداند باید ۳۰۱ هزار میلیارد تومان از بودجه کشور را صرف این کار کند. یعنی تقریباً معادل کل درآمد مالیاتی دولت در سال ۱۴۰۰!
از سوی دیگر، بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند که بدون اصلاح ساختارهای اقتصادی کشور، احیای واحدهای تولیدی درعمل کاری بیهوده و بازگشت به چرخه احیا و دوباره ورشکستگی است.
نویسنده و گوینده: امیر داداشی
تاریخ انتشار: 26 مرداد 1401