اوایل سال جاری و همزمان با تشدید تنش‌های تجاری میان آمریکا و چین، پکن فرایند کنترل صادرات عناصر نادر خاکی را سخت‌تر کرد. هرچند پس از توافق تجاری ژوئن با دولت ترامپ، بخشی از صادرات از سر گرفته شد، اما چین همچنان بر صادرات مواد حیاتی مورد استفاده در صنایع دفاعی محدودیت‌های جدی اعمال می‌کند.
ناوهای هواپیمابر در جهان همچنان یکی از مهم‌ترین شاخص‌های قدرت ملی و نفوذ بین‌المللی محسوب می‌شوند. توزیع نامتوازن این قابلیت‌ها در جهان، ساختار هرمی قدرت دریایی را تقویت کرده و تنها معدود کشورها را قادر به اعمال نفوذ فراملی در مقیاس جهانی ساخته است. این گزارش با اینفوگرافی نشان می‌دهد که هر کشور چند ناو هواپیمابر دارد.
شرکت چینی هوآوی اکنون حدود ۳۰ درصد از بازار جهانی تجهیزات شبکه را در اختیار دارد و با تکیه بر یارانه‌های دولتی پکن و ابتکارات تهاجمی برای توسعه فناوری جی-5 در آسیا، آفریقا و اروپا، موقعیت خود را تقویت کرده است.
با چرخش قدرت‌های بزرگ به سوی ملی‌گرایی — چه از طریق تعریف موانع تجاری و یا تصاحب سرزمین برای تضمین دسترسی به منابع حیاتی — کشورهای ثروتمند از حیث منابع در جنوب جهانی با فشارهای فزاینده‌ای مواجه‌اند.
شرکت فولادسازی برزیلی گرداو (Gerdau) در گزارش سه‌ماهه دوم سال ۲۰۲۵ اعلام کرد که سود تعدیل‌شده خالصش نسبت به سال گذشته نزدیک به ۸.۶ درصد کاهش یافته است، هرچند عملکرد قوی‌تر عملیات در آمریکای شمالی به دلیل تعرفه‌های اعمال‌شده در ایالات متحده توانست بخشی از این کاهش را جبران کند.
چین، هند، ترکیه و اتحادیه اروپا، بزرگترین خریداران سوخت فسیلی از روسیه هستند. یکی از دلایل اصلی حفظ صادرات نفت روسیه در دوران جنگ، ایجاد «ناوگان سایه» بود. اینفوگرافی این گزارش تحولات قابل توجهی در جریان‌های انرژی جهانی را منعکس می‌کند.
برای بسیاری از دولت‌ها، جغرافیا همچنان بر تصمیمات سیاسی‌شان سایه انداخته است؛ حضوری دائمی در ذهن آنهایی که سکان دولت را در دست دارند. هیچ‌جا این واقعیت به اندازه جاه‌طلبی دریایی چین دردناک و آشکار نیست.
پکن به سرعت در حال سرمایه‌گذاری و توسعه فناوری‌های انرژی پاک، مانند راکتورهای توریم و همجوشی هسته‌ای است تا خود را به عنوان یک رهبر جهانی در این بخش معرفی می‌کند.
در پی وخامت اوضاع انسانی در نوار غزه، به‌ویژه در زمینه تأمین آب آشامیدنی، دو کشور مصر و امارات متحده عربی با همکاری نزدیک، پروژه‌ای بزرگ و کم‌سابقه برای کاهش بحران کم‌آبی در این منطقه آغاز کرده‌اند. این اقدام، در حالی انجام می‌شود که بیش از ۸۰ درصد زیرساخت‌های آبرسانی غزه در جریان جنگ اخیر تخریب شده و میلیون‌ها نفر از مردم این منطقه با کمبود شدید آب مواجه هستند.
تعهد سخاوتمندانه اتحادیه اروپا برای خرید ۷۵۰ میلیارد دلار انرژی از آمریکا تا سال ۲۰۲۸، وابستگی بیش از حد این بلوک به گاز آمریکا را تشدید می‌کند و همزمان، این بلوک برای پیشبرد سیاست گذار انرژی، به طور فزاینده‌ای به فناوری چین وابسته مانده است.
امروز، نقش ایالات متحده در آسیای مرکزی به‌شدت محدود شده؛ روندی که با شکست راهبردی کلی آمریکا در منطقه وسیع‌تری از خاورمیانه تا آسیای مرکزی همخوانی دارد.
زمستان ۱۹۷۳، بریتانیا درگیر بحرانی کم‌سابقه شد. اعتصاب کارگران معادن زغال‌سنگ، که سوخت اصلی نیروگاه‌های برق را تامین می‌کردند، کشور را با کمبود انرژی مواجه کرد. دولت برای مهار بحران، هفته‌های کاری را به سه روز کاهش داد و تعطیلات اجباری گسترده‌ای اعمال کرد. نتیجه فاجعه‌بار بود: تولید صنعتی ۲۰درصد افت کرد، بیکاری به ۴درصد رسید، رشد اقتصادی در سال ۱۹۷۴ به زیر دو درصد سقوط کرد و تورم به ۱۶درصد جهش یافت.
در دورانی که سایه جنگ تجاری و رقابت جغرافیایی-اقتصادی میان قدرت‌های جهانی گسترده شده، توافق‌های تجاری بین بلوک‌های اقتصادی اهمیت بیشتری یافته‌اند. اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا، به عنوان بزرگترین شرکای اقتصادی و تجاری جهان، پس از ماه‌ها مذاکره نهایتا به یک توافق اولیه دست یافتند که نه تنها از بروز بحران عمیق‌تر در روابط اقتصادی جلوگیری کرد، بلکه مسیرهای نوینی برای همکاری و رقابت را گشود.
مهم‌ترین قانون نانوشته رژیم‌های اقتدارگرا، حفظ قدرت است، نه شکوفایی اقتصادی. این واقعیت منجر به کاهش سرمایه‌گذاری بخش خصوصی، تلاش گسترده برای خروج سرمایه از کشور و احتکار منابع توسط شهروندان در آستانه رکودهای اقتصادی می‌شود.
درخواست دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا از هند برای توقف واردات نفت روسیه، ممکن است مسکو را وادار کند با بستن یک خط لوله نفتی بزرگ که احتمالا به یک بحران جدید در عرضه جهانی منجر می‌شود، تلافی کند.
