شاید برای شما هم پیش آمده باشد که با یک ایده تجاری فوق‌العاده، به راه‌اندازی کسبوکار جدید بپردازید و پس از مدتی شکست بخورید و کنار بروید. آدم‌هایی که مغازه‌ای تازه باز می‌کنند، یک شرکت ثبت می‌کنند، در آشپزخانه به تهیه غذا می‌پردازند یا به هر ترتیب کسب‌وکاری شخصی راه می‌اندازند. بیشتر این کسب‌وکارها سال
تمام کسب‌وکارها ریسک دارند. به‌خصوص که طرح کسبوکار با مجموعه‌ای از فرض‌ها و پیش‌بینی‌ها نوشته می‌شود، و هرقدر هم که دقیق باشید، بعید است در دنیای واقعی همه‌چیز طبق انتظار شما پیش برود. ممکن است نرخ بهره بانکی تغییر کند، قیمت دلار خیلی بالا یا خیلی پایین بیاید، یک فناوری جدید به بازار عرضه شود،
وضع مالی شرکت خوب است یا نه؟ آیا می‌تواند از پس بدهی‌هایش بر بیاید؟ آیا از منابع مالی‌اش حداکثر استفاده را می‌کند؟ آیا دستمزدی که شرکت می‌پردازد در مقابل درآمدی که تولید می‌کند، توجیه دارد؟ در یک کلمه، آیا حال شرکت خوب است؟ نسبت‌های مالی به این سوال‌ها پاسخ می‌دهند. همان‌طور که دمای بدن، فشار
فرض کنید که یک رستوران دارید و می‌خواهید به منوی خود پیتزا اضافه کنید. این محصول جدید چه چیزهایی را در طرح کسبوکار شما تغییر می‌دهد؟ برای عرضه پیتزا به ماشین‌آلات جدید (فر)، تامین‌کننده جدید مواد اولیه (پنیر)، تبلیغات جدید، چاپ منوی جدید، مجوزهای قانونی، اصلاحات لازم در سایت و شبکه‌های اجتماعی، نیروی کار جدید
برای راه‌اندازی یک کسبوکار به چه چیزی نیاز داریم؟ بیشتر مردم به‌سرعت می‌گویند: سرمایه. اما عده‌ای دیگر هستند که باور دارند اگر کالای خوبی برای فروش داشته باشید، پیدا کردن سرمایه‌گذار کار سختی نیست. برخی از این هم فراتر می‌روند و می‌گویند برای شروع کسبوکار به کالا نیاز نیست، تنها کافی است مشتری داشته باشید!
مدیر خوب است که شرکت خوب را می‌سازد. اگر مدیر بی‌اندازه ظاهربین باشد، دفتر کاری شیک و بدهی‌هایی پرداخت‌نشده بجا می‌ماند. اگر مدیر خسیس باشد، میزوصندلی‌های ارزان توی ذوق می‌زند. این‌که چه کارمندانی استخدام می‌شوند، ساعت ورود و خروج آن‌ها چطور پیمایش می‌شود، چقدر آزادی عمل دارند و چه مسیری را برای پیشرفت طی می‌کنند،
فرض کنید می‌خواهید روی یک شرکت سرمایه‌گذاری کنید. به نظر شما مهم‌ترین صفت یک شرکت خوب چیست؟ محصول خوب، بازار جذاب یا فناوری‌های نوآورانه؟ این سوال را می‌پرسیم تا ببینیم که با چه چیز می‌توانیم سرمایه‌گذاران را متقاعد کنیم که روی کسبوکار ما سرمایه‌گذاری کنند. واقعیت این است که سرمایه‌گذار از مسائل فنی در تمام
در مورد الفبای نوشتن طرح کسبوکار صحبت کردیم و گفتیم چطور باید به پیش‌زمینه کسبوکار، معرفی محصول و مطالعه بازار بپردازیم. اما برای داشتن یک کسبوکار سودآور به چیزی بیشتر از محصولی فوق‌العاده و بازاری آماده نیاز داریم. بدون فرایند بهینه تولید و توزیع و بدون طراحی درست تشکیلات کسبوکار نمی‌شود از یک محصول فوق‌العاده
یک طرح کسبوکار با چکیده اجرایی آغاز می‌شود و به پیش‌زمینه کسبوکار می‌رسد. بعدازآن محصول معرفی می‌شود. اما نکته مهم این است که می‌خواهید محصول خود را در چه بازاری، به چه کسانی بفروشید و چه کسانی در این زمینه با شما رقابت می‌کنند؟ خیلی از شرکت‌ها به این دلیل شکست خوردند که محصولی بی‌نظیر
پیش‌تر در مورد الفبای نوشتن یک طرح کسبوکار صحبت کردیم. گفتیم که چطور می‌شود طول مدت طرح را تعیین کرد. همچنین گفتیم که یک طرح با چکیده اجرایی آغاز می‌شود و به پیش‌زمینه می‌رسد. حالا نوبت صحبت کردن از محصولی است که شرکت تولید می‌کند یا برای تولید آن برنامه دارد. حتی اگر نمی‌خواهید یک
در مقالات قبلی از الفبای طرح کسبوکار صحبت کردیم. همچنین توضیح دادیم که چطور طول‌مدت طرح قابل‌تعیین است. حالا دست‌به‌قلم شده‌ایم و می‌خواهیم یک طرح قابل دفاع بنویسیم که می‌تواند سرمایه‌گذار را قانع کند که ما کسب‌وکاری پویا و سودآور داریم. گفتیم که در فصل اول یک طرح کسبوکار، چکیده اجرایی قرار می‌گیرد. فصلی که
در مقالات قبلی در مورد طرح کسبوکار (Business Plan) صحبت کردیم و گفتیم تاسیس یک شرکت با تهیه طرح کسبوکار آغاز می‌شود. همچنین شرکتی که قصد تغییری بزرگ یا توسعه داشته باشد، طرح کسبوکار خود را بازنگری می‌کند. حالا می‌خواهیم یک گام به نوشتن طرح کسبوکار نزدیک شویم. در این مقاله نگاهی می‌اندازیم به اولین
وقتی می‌خواهیم برای شرکت برنامه‌ریزی کنیم، اولین سوالی که پیش می‌آید این است که طرح کسبوکار برای بازه چندساله تنظیم می‌شود. طول یک طرح کسبوکار به عوامل زیادی مثل نوع شرکت، ابعاد آن، پایداری شرایط اقتصادی و سیاسی و نگاه مدیران بستگی دارد. معمولا طول یک طرح کسبوکار شامل بازه سه تا پنج‌ساله می‌شود. بااین‌حال
معمولا در ایران یک نگاه تشریفاتی به طرح کسبوکار وجود دارد. متنی که بی‌دقت نوشته می‌شود، پر از غلط املایی و دستوری است و بعد از آن‌که پرینت شد، خیلی بعید است که کسی تصمیم بگیرد از روی آن بخواند. معمولا طرح کسبوکار برای همیشه به‌صورت صحافی شده در قفسه مدیر باقی می‌ماند و فراموش
