حتما بارها برایتان پیش آمده که یک روز بدِ کاری را پشت سر گذاشته، شرکت را با عصبانیت ترک کرده و به خود قول داده باشید، استعفا دهید و شغل دیگری انتخاب کنید. اما جدای از عصبانیت‌های لحظه‌ای، چطور می‌توان متوجه شد، آیا زمان استعفا فرا رسیده یا هنوز باید فرصت دیگری به خود و شغل فعلی داد؟
برای پاسخ به این پرسش همیشه به حس درونی‌تان اتکا کنید. اگر عمیقا از شغل خود متنفر هستید، به‌طور قطع باید همین حالا به‌دنبال فرصت‌های تازه بروید. فراموش نکنید، داشتنِ یک شغل بد و نارضایتیِ مداوم از آن، مشکلات سلامت روحی و جسمی را به‌دنبال دارد.
اگر برای پاسخ به پرسش بالا مردد هستید، با چشمانی باز، احساسات، افکار و اتفاقات زندگی خود را مورد بررسی قرار دهید و به نشانه‌هایی که در ادامه مقاله عنوان میشود، توجه کنید. شما باید هرچه سریع‌تر شغل فعلی خود را رها کنید، اگر:
۱- از سر کار رفتن وحشت دارید
آیا هر شب پیش از آنکه بخوابید، از اینکه فردا صبح باید به اداره بروید، وحشت‌زده‌اید؟
داشتنِ دلهره برای فعالیت‌هایی که فردا باید انجام دهید، تا حدی طبیعی است اما اگر حتی فکر کردن به هشت ساعتی که باید در محیط کارتان بگذرانید، برایتان خوفناک است، یعنی خیلی سریع برای نوشتن نامه استعفا اقدام کنید.
۲- مدام طفره می‌روید و کارها را به تعویق می‌اندازید
طبیعی است که گاهی همه ما فعالیت‌های کاری‌مان را به‌تعویق بیندازیم. اما اگر هیچ موضوع، نکته و مسئله‌ای درباره شغلتان شما را در طول روز درگیر نمی‌کند، وقت بیشتری را صرف تفکر در مورد این موضوع کنید که آیا فعالیت کاری‌تان مناسب شما هست یا خیر. در نظر داشته باشید، دست‌کم بخشی از شغل شما باید برایتان جالب باشد تا باعث شود در طول ساعات کاری در شبکه‌های اجتماعی وقت‌گذرانی نکنید.
۳- آثار منفی شغل فعلی را در سلامتتان حس می‌کنید
آیا تعداد روزهایی که ناگهان بیمار می‌شوید، زیاد شده است؟ مرخصی‌هایتان از سقف مجاز گذشته است؟ آیا مدام باید به دمنوش‌های آرامش‌بخش و قرص‌های خواب‌آور متوسل شوید؟ آیا وقتی برای ورزش کردن ندارید، غذای سالم نمی‌خورید و به‌اندازه کافی نمی‌خوابید؟
این نکته را هیچ‌گاه فراموش نکنید: هیچ شغلی در دنیا ارزش آن را ندارد که سلامت خود را قربانیِ آن کنید.
۴- مدام در مورد شغلتان گله می‌کنید
به مکالماتی که با دوستان و اعضای خانواده‌تان دارید، خوب فکر کنید. آیا دائما از همکاران، محیط کار یا شغلتان شکایت می‌کنید؟
به یاد داشته باشید، یکی از ویژگی‌های یک شغل خوب این است که انرژی مثبت به زندگی شما وارد کند. برعکس اگر شغلتان علت شکایت‌های شماست، یعنی رضایت شغلی ندارید و باید هرچه سریع‌تر فکری درباره آن کنید.
اگر اشتیاق خود را برای شغلی که به آن مشغول هستید، از دست داده‌اید، حتما به فرصت‌های دیگری که می‌تواند شور و اشتیاق را در شما زنده کند، فکر کنید.
۵- تواناییهایتان از کاری که انجام می‌دهید، بیشتر است
برای همه در کار پیش می‌آید که گاهی کارهایی سطح پایین‌تر از توانایی‌های‌شان انجام دهند. اما اگر در مجموع بر این باورید که از ظرفیت‌های شما به‌درستی استفاده نمی‌شود یا سطح آگاهی، تخصص و توانایی‌تان بیشتر از کاری است که انجام می‌دهید، پس گیر نیافتید. برای فرصت‌های متناسب با مهارت‌هایتان هوشیار باشید تا هرچه سریع‌تر به رضایت شغلی دست پیدا کنید.
۶- احساس می‌کنید جایی برای پیشرفت وجود ندارد
هیچ‌گاه برای شغلی که فرصت رشد (چه از لحاظ فردی و چه حرفه‌ای) برای شما ایجاد نمی‌کند، وقت تلف نکنید. تخصیص وقت و انرژی زیاد به شرکتی که از پیشرفت شما حمایت نمی‌کند یا در مسیر رشد با شما همراه نیست، در طولانی‌مدت انگیزه‌تان را از بین می‌برد و ناگهان متوجه می‌شوید، در برابر شغلی که زمانی عاشقش بودید، بی‌تفاوت شده‌اید.
اگر فکر می‌کنید به‌اندازه کافی یا حتی بیشتر منتظر مانده‌اید، تجدیدنظر کرده و هر چه زودتر اقدام کنید.
۷- جو منفی در محیط کار حاکم است
ارتباط برقرار کردن با دیگران و احساس شادی در یک محیط کاریِ سمی که در آن یا همکاران دائما شکایت میکنند یا رئیستان همیشه ناراضی است، بسیار سخت است. این فضای بدبینانه همچنین می‌تواند شور و اشتیاق لازم برای انتخاب‌های شغلی را در شما از بین ببرد.
اگر در چنین محیطی کار می‌کنید، قبل از آنکه بیش از این متحمل آسیب شوید، به‌دنبال محیط کاری متناسب با حال خودتان بگردید.
۸- شرکت‌های دیگری به‌دنبال استخدام شما هستند
اگر مدیران شرکت‌های دیگر به شما پیشنهاد کار داده‌اند و شما هم از شغل فعلی خود ناراضی هستید، آن را چراغ سبزی برای عبور از وضعیت فعلی تلقی کنید. فرصت‌ها را از دست ندهید.
۹- فرهنگ سازمان یا شرکتی که در آن کار می‌کنید، مناسب شما نیست
گاهی پیش می‌آید، دوست دارید در محیطی با انعطاف‌پذیریِ بیشتری کار کنید. مثلا گاهی کارتان را در منزل انجام دهید یا ساعات کاری‌تان منعطف باشد.
اگر چنین روحیه‌ای دارید اما در یک شرکت با فرهنگ سنتی و ساعات کار هشت صبح تا پنج بعدازظهر گیر افتاده‌اید، مطمئن باشید هرگز به رضایت شغلی نخواهید رسید؛ حتی اگر سایر جنبه‌های شغلی برایتان جذاب و لذتبخش باشد.
بر سر این موضوع با مدیرتان مذاکره کنید؛ در صورت توافق همه چیز به نفع شماست. اما اگر این روش جواب نداد، خوب است بدانید مشاغل دیگری در شرکت‌های دیگر متناسب با سبک زندگی شما موجود است.
دست‌کم بخشی از شغل شما باید برایتان جالب باشد تا باعث شود در طول ساعات کاری در شبکه‌های اجتماعی وقت‌گذرانی نکنید.
۱۰- نمی‌توانید در محل کارتان اظهارنظر کنید
باید در محل کارتان به‌اندازه کافی اعتمادبه‌نفس داشته باشید، راحت باشید، نظرات خود را ابراز کنید و افکارتان را با دیگران به‌اشتراک بگذارید. هرگز یک محیط کاری سرکوبگرانه را تحمل نکنید.
۱۱- با شغلتان ارتباط برقرار نمی‌کنید
اگر اشتیاق خود را برای شغلی که به آن مشغول هستید، از دست داده‌اید، حتما به فرصت‌های دیگری که می‌تواند شور و اشتیاق را در شما زنده کند، فکر کنید. تغییر شغل در مقایسه با گذشته بیشتر متداول شده و سعی کنید در دامِ شغلی که با آن ارتباط برقرار نمی‌کنید، نیافتید.
مدام به علائم هشداردهنده اطرافتان دقت کنید. گاهی این علائم به‌وضوح می‌گویند، شما به‌لحاظ حرفه‌ای به تغییر یا حتی تحول نیاز دارید.
۱۲- مدام نقاط ضعف شغلتان را توجیه می‌کنید
«خوب، حقوقم کافی نیست، رئیسم آدم خوبی نیست، اما این شغل مزایای زیادی دارد.»، «همکاران خودخواهی دارم اما در مقابل دستمزدم بالاست.»، «حقوقم کم است اما حداقل نهار و قهوه مجانی در اداره می‌خورم.»
این جملات برایتان آشناست؟ آیا از اعماق وجود می‌دانید که نقاط ضعف شغلتان به نقاط قوتش می‌چربد، اما مدام از مشکلات چشم‌پوشی می‌کنید؟
همه کارهای دنیا خوبی‌ها و بدی‌هایی دارد؛ اما با در نظر گرفتن توانایی‌ها و مهارت‌هایتان می‌توانید شغلی پیدا کنید که نقاط قوتش بیشتر از نقاط ضعف آن باشد.
اگر در یک محیط کاریِ سمی کار می‌کنید، پیش از آنکه متحمل آسیب شوید، به‌دنبال محیط کاری متناسب با حال خودتان بگردید.
۱۳- در حال خواندن این مقاله هستید
چرا روی این مقاله کلیک کردید و دوست داشتید مطلبی درباره استعفا بخوانید؟ احتمالا چیزی در ناخودآگاه‌تان شما را برای ترک شغل قلقلک می‌دهد.
یک بار دیگر به تمام موارد بالا توجه کنید. اگر یکی از آن روزهای کاریِ پرتنش را پشت سر گذاشته و با عصبانیت شرکت را ترک کرده‌اید، خیلی این موضوع را جدی نگیرید. اما اگر این علائم هشداردهنده را به‌رسمیت می‌شناسید، یعنی زمان تغییر شغل رسیده است.
نکته آخر: تا جایی که ممکن است استراتژیک عمل کنید؛ بهتر است پیش از آنکه نامه استعفا را بنویسید، شغل دیگری پیدا کرده باشید.
مورد ۱۳ را خوب اومدید
سلام و تشکر از خانم میرمحمدی بابت طرح این مشکل، چند مساله در این موضوع حائز اهمیت است اول مسئله آموزش و انتخاب رشته تحصیلی و دانشگاه است که با وجود کنکور اکثر مردم در رشته ای غیر از آنچه که دوست دارند تحصیل میکنند دوم قانون کار ایران طوری طراحی نشده است که برای هر شغلی ،شخص مناسب را انتخاب کرد و اکثر استخدام ها تحت تاثیر عواملی خارج از ضوابط کار انجام میپذیرد از جمله سهمیه ها ،افراد سفارشی ،طمع بیش از حد کارفرمایان برای دادن حداقل حقوق و مزایا
سوم امنیت شغلی بیش از حد شغل های دولتی طوریکه وقتی کسی استخدام میشود به این باور میرسد تا وقتی خلاف خیلی گنده ای نکند سازمان نمیتواند اورا اخراج یا مجبور به استعفا کند.
چهارم امنیت شغلی بسیار پایین شرکت های کوچک ،که نیروی کار را به هرکاری وادار میکند
پنجم :اعتماد به نفس کاذب اکثر کارمندان و کارگران
ششم بیکاری بیش از حد جامعه
هفتم ترس از شروعی دوباره
من خودم از کسایی بودم که تو هرکاری میرفتم ناراضی بودم و مدام غر میزدم.از وقتی دارم تراپی میکنم فهمیدم مشکل از کارا و همکارا و مدیرام نبوده مشکل خودم بودم.کارا ایده ئال نیستن ولی غر زدن و سمی کردن محیط عدم بلوغ روانی ادمو نشون میده.یا باید بپذیریم یا تغییربدیم یا ترک کنیم.اینکه بمونییم و بریم رو اعصاب بقیه و خودمون ابن از ضعفه روانی خود ماست به نظرم…….
من 8 ماه پیش استعفا دادم تویه یه شرکت خصوصی اپراتور بودم کارم کاملا فنی توی اتاق کنترل زیر کولر گازی با حقوق 3 تومن پارسال
علت اصلی استعفام محیط کاریِ سمی بود
پولی که توی این 8 ماه از بورس و فارکسو ترید رمز ارزها وترید های دیگه به دست اوردم از کل پس انداز 4سال توی شرکت بیشتربوده
به کاری که تو شرکت انجام میدادم علاقه داشتم ولی محیط و روابطی که اونجا داشتم و خیلی پایین تر از شان و عقل خودم میدیدم با یه بهونه جزئی استعفا دادم البته گفته باشم از بیمه بیکاریش هم استفاده میکنم (نامه استعفا ننوشتم مستقیم رفتم اداره کار شکایت کردم )
دلت خوشه ها همین کارو هم با هزار زور و زحمت پیدا کردیم
مطلب و نوشتار بسیار عالی هستند اما چرا کسانی که این مطالب رو بارگذاری میکنند به این مساله توجهی ندارند که اینجا ایران است.
در ایران جایگاه برای فرد متخصص عالی در بالا ترین رتبه تنها 1 درصد شانس است و برای افراد نالایق مشمول بند پ 99 درصد.
اگر بخواهیم تک تک موارد گفته شده را هم مد نظر قرار بدهیم پس … سر کار نرفتن خیلی بهتر از سرکار رفتن است. محیط های کاری لزوما نباید 100 درصد عالی باشند، این مطلب کاملا درست اما فساد مالی و اخلاقی و غیره در همه جا وجود دارد. به نظر شما دادن راهکاری برای حل مشکلات بهتر از دادن راهکار فرار از مشکلات نیست؟ آیا نباید به افراد آموزش داد در شرایط مختلف ذکر شده چه برخوردی داشته باشند؟ تنها گزینه فرار نیست اینجا آموزش حقوق فردی بهترین راهکار است.
این مطلب خیلی عالی بود، اما متاسفانه خیلی از محیط های کاری با این مشکلات مواجه هستند و راهی جز استعفا برای کارمند خود باقی نمیگذارند باتشکر از خانم میرمحمدی
ممنونم دوست عزیز
شاید اینطور باشد. اما متاسفانه نیروی کار هم هنوز قدرت یا دانش مطرح کردن مطالباتش رو ندارد. سعی میکنم در مطالب بعدی به این موضوع بپردازم حتما.
سلام. خسته نباشین. ممنون از متنتون ولی به نظر من بیشتر افرادی که این مشکلات رو دارن هرجا برن وضعشون همینه و مشکل از طرز نگرششونه.
نکته بسیار مهمی رو بهش اشاره کردید. ممنونم از توجهتون. یک اصل اساسی در مبحث شغل وجود دارد، اینکه: مهم نیست چه شغلی دارید، مهم این است که چگونه آن را انجام می‌دهید. سعی میکنم حتما در مطالب بعدی به این موضوع بپردازم. شاید این مطلب بیشتر مناسب کسانی است که مطابق استانداردها کار میکنند اما به اون رضایت شغلی مورد نظر نمی‌رسند.
سلام ..
این مدینه فاضله ای که تو این مطالب بهشون اشاره فرمودین ، فکر نمیکنم تو این اوضاع و احوال شغلی مملکت تو هیچ جایی از این مملکت پیداش کرد… خیلی ها بیکارن………………
خیلی از افراد مطالباتشان در محیط کار رو مطرح نمی‌کنند چون فکر میکنند بیرون از اونجایی که دارن کار میکنند، هیچ شغلی براشون نیست. به عبارت دیگه، اون محیط کاری بعد از مدتی به منطقه امنشون تبدیل می‌شه و ترجیح می‌دن چالش جدید برای خودشون درست نکنند. در همین دوران کرونا و بیکاری، افراد زیادی رو می‌شناسم که در نهایت از کاری که زجرشون می‌داد استعفا دادند و مشاغل بهتر (و البته نه 100 درصد ایده‌آل) پیدا کردند.
محیط‌های کاری در هیچ‌کجای دنیا 100 درصد و ایده‌آل نیستند. اما هر کس برای کاری انجام می‌دهد معیارهایی دارد. اتفاقا در انتهای این مطلب به این موضوع اشاره شده.
خیلی عالی