به گزارش تجارت نیوز، داستان فولاد در ایران به قبل از سال ۱۳۱۰ بازمی‌گردد. در آن زمان، اولین گام‌ها برای ایجاد واحدهای فولادسازی برداشته شد. زمین وسیعی در اطراف کرج برای این هدف در نظر گرفته شد و ایران برای تأمین تجهیزات، با آلمان قرارداد امضا کرد. اما جنگ جهانی دوم همه چیز را متوقف کرد!
سه دهه بعد، اولین واحدهای نورد فولاد در اهواز، توسط بخش خصوصی راه‌اندازی شد. اما تحول اصلی در سال ۱۳۴۴ رخ داد! زمانی که ایران با شوروی قراردادی امضا کرد و پروژه ذوب‌آهن اصفهان از دل این قرارداد متولد شد. تنها چهار سال بعد، شرکت ملی صنایع فولاد ایران تأسیس شد تا سنگ آهن را با استفاده از گاز طبیعی احیا کند.
پس از انقلاب اما تغییراتی اساسی در ساختار فولاد کشور رخ داد. دو شرکت بزرگ، یعنی ذوب آهن ایران و صنایع فولاد ایران در هم ادغام شدند و شرکت ملی فولاد ایران متولد شد. در همین دوران، فولاد مبارکه در اصفهان به عنوان یکی از بزرگ‌ترین واحدهای تولید فولاد کشور شکل گرفت و روند توسعه فولاد با سرعت بیشتری ادامه یافت.
امروز، ایران دارای مجموعه‌ای از واحدهای بزرگ فولادسازی در نقاط مختلف کشور است. فولاد خراسان در نیشابور، فولاد هرمزگان در بندرعباس، فولاد چادرملو و ارفع در اردکان، فولاد گل‌گهر در سیرجان، فولاد زرند کرمان و چندین واحد دیگر، همگی بخشی از این زنجیره بزرگ تولید فولاد هستند.
در حال حاضر، ظرفیت تولید فولاد خام ایران به ۳۳ میلیون تن در سال رسیده است. تنها در سال ۲۰۱۷، ایران ۲۱.۷ میلیون تن فولاد تولید کرد و توانست رتبه چهاردهم جهان را به خود اختصاص دهد. این در حالی است که رشد تولید فولاد در آن سال ۲۱.۴ درصد بوده، رقمی که در سطح بین‌المللی قابل توجه است.
با توجه به برنامه‌های توسعه‌ای، پیش‌بینی می‌شود، تا سال ۱۴۰۴، تولید فولاد ایران به ۵۵ میلیون تن در سال برسد و صادرات آن به ۱۵ تا ۲۰ میلیون تن افزایش یابد. این هدف‌گذاری، ایران را به یکی از بازیگران کلیدی صنعت فولاد در منطقه تبدیل خواهد کرد.
صنعت فولاد ایران، با عبور از چالش‌های متعدد، امروز به یکی از قطب‌های مهم تولید فولاد در جهان تبدیل شده است. اما این پایان راه نیست؛ بلکه نقطه‌ای برای آغاز یک مسیر بلندپروازانه‌تر است.
آیا ایران می‌تواند در آینده به یکی از 10 تولیدکننده برتر فولاد جهان تبدیل شود؟