به گزارش تجارت نیوز، سیاوش شکریان، وکیل دادگستری در کانادا، در بخشی از گفت‌وگوی خود با تجارت‌نیوز درباره نقش جاستین ترودو، نخست‌وزیر سابق این کشور در جنگ تجاری با دولت ترامپ می‌گوید:
نگاه ترامپ به کانادا صرفاً نگاه سلطه‌گراست که می‌گوید من اینجا را می‌خواهم
*نقش ترودو را در این زمینه چطور می‌بینید؟ اگر ممکن است این را از دو جهت بررسی کنید؛ یکی اینکه این باور وجود دارد که یک مقدار از سخت‌گیری‌های ترامپ نسبت به کانادا به خاطر وجود جاستین ترودو است که به هر حال ترجیح می‌دهد اگر قرار است کانادا بخشی از آمریکا نباشد، یک سیاست‌مدار دیگری در کانادا روی کار باشد. بخش دیگری هم به این دلیل است که می‌گویند شرایط فعلی به جهت بی‌کفایتی دولت ترودو است که وضعیت کانادا را به اینجا رسانده است و نمی‌تواند اتفاقاتی که بین کانادا و آمریکا در حال رخ دادن است را مدیریت کند.
بخش دوم را یک مقدار کنار بگذاریم. یک مقدار بیشتر در مورد بخش اول صحبت کنیم. مثلاً شما گفتید چرا ترامپ با ترودو مشکل دارد؟ یعنی چیزی که فکر می‌کنید مشکل ترامپ با ترودو است، یعنی مشکل شخصی است یا مشکل نگاه سیاسی…
*در نگاه سیاسی با هم مشکل دارند و ترجیح می‌دهد یک نفر از حزب دیگری در کانادا بر سر کار باشد.
نه من فکر نمی‌کنم. برای بخش اول که آیا ترامپ دارد این کار را می‌کند…
*فقط نه به این خاطر، یک بخش این است که اگر سیاست‌مدار دیگری در کانادا در راس کار بود یا در واقع کسی از حزب محافظه‌کار بود شاید وضعیت دیگری میان دو کشور وجود داشت.
متوجهم. نه من فکر نمی‌کنم بحث این است که مثلا سلیقه سیاسی ـ ایدئولوژیک من (ترامپ) با سلیقه سیاسی ـ ایدئولوژیک جاستین ترودو یا لیبرال‌های کانادا یکی نیست در نتیجه این کار را می‌کنم. به نظرم اصلاً اینطور نیست و شواهدی هم که نشان بدهد به این شکل است، وجود ندارد.
ترامپ پیرمردی است که تمام حد و مرزهای این جنگل بزرگ را امتحان می‌کند و اینکه می‌گوید من کانادا را می‌خواهم به خاطر اینکه ترودو باشد یا نباشد نیست، به خاطر این است که شاید با پتانسیل‌تر از کانادا در دنیا نداشته باشیم. از همه نظر، چه از نظر منابع، آب، موقعیت جغرافیایی و ویژگی هایی که دارد. نگاه ترامپ صرفاً نگاه سلطه‌گراست که می گوید من اینجا را می‌خواهم.
حال اگر شما محافظه‌کار هم باشید فرقی نمی‌کند، می‌گوید اگر اینجا را به من نمی‌دهید یکسری خواسته‌های کاملاً مشخصی دارم. ترامپ خواسته‌هایی دارد و برایش فرقی نمی‌کند که لیبرال‌ها یا محافظه‌کاران هر کدام بتوانند او را به این خواسته‌هایش برسانند با آنها جلو می‌رود. اینکه چه کسی چطور این خواسته‌ها را به او می‌دهد فرقی ندارد. تا وقتی که این‌ها انجام بشود و ترامپ بیشترین برداشت را از حمله‌ای که شروع کرده است بکند، خوشحال است. حال چه آبی یا چه قرمز خیلی برایش فرقی ندارد، هر کدام که باشد تیکه (انتقاد) را به او می‌اندازد.
پس راجع به بخش اول نظر من این است که نگاه ترامپ اقتصادی است و اینکه می‌گوید من گفتم اول آمریکا، دارم به این‌ها سوبسید می‌دهم (به تفکر خودش) و دیگر نمی‌خواهم این سوبسید را بدهم، وقت گرفتن امتیاز است بیا و این امتیاز را به من بده. ترودو، مک‌کارنی، فیلند یا هر کسی باشد فرقی ندارد. او می‌گوید امتیاز من را بدهید کاری با شما ندارم. این راجع به قسمت اول، قسمت دوم اینکه شما پرسیدید آیا نقطه ضعفی که باعث شده…
سیاستمداران کانادایی کفایت لازم برای مواجه با ترامپ را ندارند اما از ترودو بهترند
*چون ترودو در زمان روی کار آمدن خیلی محبوب بود. فکر می‌کنم جامعه کانادایی بعد از دولت محافظه‌کاری که بود تمایل داشت یک شخص جدید با نیروی جوان روی کار بیاید، اما الان فکر می‌کنم کانادایی‌ها به نوعی خسته شدند یا حداقل تمایلی ندارند که لیبرال‌ها دوباره این سیستم را ادامه بدهند.
در مورد ترودو این موضوع درست است. لیبرال‌ها را نمی‌دانم، اما کانادایی‌ها از جاستین تورودو خسته هستند، کانادایی‌ها وقتی ترودو انتخاب شد از هارپر هم خسته بودند. بالاخره وقتی دولتی را می‌آورید و 9 یا 10 سال سر کار می‌گذارید و این دولت هم واقعاً هیچ‌چیزی برای ارائه ندارد از آن خسته می‌شوید.
آن روزی که ترودو آمد یک جوان کاریزماتیک، قشنگ، خوش‌صحبت و پرانرژی بود که در مقابل سیستمی قرار گرفت که مردم همه از آن خسته بودند. سیستمی که محافظه‌کاران کانادا می‌خواستند این بود که برای مملکتی مثل کانادا یک هات‌لاین در کمپین انتخاباتی راه بیاندازند که مسلمان‌ها را مورد هدف قرار دهد که اگر کسی روسری بسته یا چشم‌بند گذاشته بود با او برخورد کنند.
منظورم این است که چنین مساله‌ای آن طرف بود و از این طرف شما یک جاستین قشنگ و خوش‌صحبت داشتید که پرانرژی آمده بود، خب معلوم است که محبوبیت می‌گیرد. اما باز هم این را در پرانتز بگویم که اتفاقاً پرانتز خیلی مهمی است؛ 2015 هم که جاستین ترودو با امکان مشارکت 70 درصد کانادایی‌ها در انتخابات بالا آمد، تنها 40 درصد آراء عمومی را کسب کرد که این یک مشکل سیستماتیک بسیار عمیق در کاناداست که اصلاً سیاست در کانادا چطور کار می‌کند که دولتی که می‌گویید محبوب است نتوانست رأی عمومی بیشتر از 40 درصد از مردم را کسب کند.
همان کابینه با همین 40 درصد محبوبیت، شروع کرد؛ ترودو در کابینه‌اش، نظامی را در دفاع گذاشت و دکتر را در سلامت، همه نگاه کردند که چقدر خوب شایسته‌سالاری شده و به هر حال اتفاقاتی در حال رخ دادن است. البته شما با آن شور و اشتیاق اولیه تا جایی می‌توانید حکومت کنید و جلو روید، اما از یک جا به بعد دست‌تان رو می‌شود و دست ترودو در این چند ساله‌ای که فرصت حکمرانی داشت کاملاً رو شد که من جز این کاریزمای سطحی هیچ‌چیز دیگری برای ارائه ندارم و در عمل یک نوجوان دنبال توجه و کارنابلد و بی‌کفایت هستم.
مردم کانادا هم مثل خیلی جاهای دیگر در دنیای غرب نیستند که اخبار سیاسی را دنبال کنند اینکه چه می‌شود و چه نمی‌شود، اصلاً به هیچ‌وجه. اتفاقاً آن هم بحران جدی دیگری است که مردم کانادا از شکلی که سیاست کانادا جلو می‌رود، جدا افتاده‌اند ولی باز هم همین مردم جدا مانده از روندهای سیاسی در عمل دیدند که زندگی‌شان به چه شکل است. بیماری کرونا هم روند ناامیدی را دوچندان کرد و اعتماد کانادایی‌ها طوری از جاستین ترودو سلب شد که این نوجوان پررو مجبور شد که بگوید من باید استعفا بدهم، استعفا داد و منتظر هستیم تا رهبر بعدی سر کار بیاید. در نتیجه این ناتوانی ترودو واقعاً کانادا را یک دهه عقب انداخت.
متن و ویدئو کامل گفت‌وگوی سیاوش شکریان با تجارت‌نیوز را اینجا بخوانید و ببینید.
