به گزارش تجارت‌نیوز، ماجرا از زمانی آغاز شد که نخست‌وزیر هند، در سال ۹۵، تفاهم‌نامه‌ای به ارزش ۵۰۰ میلیون دلار بابت توسعه بندر چابهار و سرمایه‌گذاری به منظور احداث راه‌آهن امضا کرد.
به نظر می‌رسد پس از خروج آمریکا از برجام و تشدید تحریم‌ها، به دنبال ملاحظاتی که هند در رابطه با ایران داشت، وقفه‌ای در روابط ایران و هند افتاد.
از طرف دیگر به نظر می‌رسد امتیازهای بسیاری که در شرایط تحریم به چین داده می‌شود، توجه هند را برای برقراری ارتباط با ایران دوچندان کرده است.
با این اوصاف، در حالی مدیریت و توسعه بخشی از بندر چابهار ایران به هند واگذار شده که همچنان از طرحی برای توسعه این منطقه بحثی به میان آورده نشده است.
سواحل مکران چابهار همواره در کانون توجه هند و چین بوده و به نظر می‌رسد بازی‌های سیاسی در این منطقه، هند را مجاب کرده که پس از وقفه‌ای طولانی به دلیل تحریم‌ها، به رقبای خود در این منطقه نبازد.
هدف هرچه باشد، به نظر نمی‌رسد با انعقاد این قراردادها، قدم مثبتی به منظور توسعه چابهار و سواحل مکران برداشته شود.
در حالی که ایران در حال کنار گذاشته‌شدن از کریدورهای ترانزیتی منطقه است، این سوال پیش می‌آید که آیا اکنون به واگذاری مناطق استراتژیک خود در مسیر ترانزیت روی آورده است؟
برای مطالعه بیشتر گزارش «هندی‌ها در بندر چابهار/ منفعت بازگشت هندی‌ها برای ایران چیست؟» را بخوانید.
مملکت وبه باددادن .
هند و آمریکا دستشان تو یک کاسه است انشاللا با سیاست بتوانیم کریدور را از ایران رد کنیم به امید ایرانی اباد
البته همون بهتر که ما حذف بشیم تا کارشون خوب پیش بره یه کار تمیز مدرن با مدیریت علمی وکار امد ما هم یاد بگیربم
مگه کشور خودمون گداست که احتیاج به سرمایه گذار داشته باشه . حداقل بعضی زیر ساخت‌های با سرمایه داخلی آماده کنیم تا عقب نیوفتیم