به گزارش تجارتنیوز، پس از سقوط صدام حسین از رأس حاکمیت عراق، رابطه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی تهران و بغداد و تجارت با عراق به بالاترین سطح خود رسید و با توجه به نابود شدن زیر ساختهای این کشور، بازار عراق تبدیل به بزرگترین بازار صادراتی ایران شد.
هرچند شرکتهای ترکیهای با یارانه حمل که از دولت خود میگرفتند توانستند قسمتی از سهم ایران را از آن خود کنند، اما اشتراکات زیاد بین مردم دو کشور باعث شد که حتی چینیها حضور در بازار کالاهای تندمصرف و خدماتی را فراموش کنند. اما چند سالی است فرمول صادرات به این کشور تغییر کرده و شرکتهایی که نتوانستند خود را با شرایط جدید عراق وفق بدهند از بازار حذف شدند.
جهانبخش سنجابی، دبیرکل اتاق بازرگانی ایران و عراق، در گفتگو با تجارتنیوز به تاجران و تولیدکنندگان ایرانی توصیه میکند که از فروختن کالا درب کارخانه خودداری کنند.
وی با بیان اینکه دوران فروش کالا با سود 100 درصدی تمام شده گفت: تولیدکنندگان و تاجران ایرانی باید به فکر تقسیم بخشی از سود خود با شریک عراقی باشند. باید به گونهای فعالیت کنند که شریک عراقی از فروش کالاهای آنها منتفع شود تا بتوانند از شبکه فروش آنها استفاده کنند.
تولید مشترک؛ بهترین روش مشارکت با عراقیها
سنجابی با اشاره به اینکه تولید مشترک با شرکای عراقی بهترین روش برای حضور در بازار این کشور است، توضیح داد: به شرط آنکه پیش از آن بازار محصول خود را بررسی کنند از رقبای خارجی و قیمتهای عرضهشده کالاهای مشابه خود اطلاعات دقیق به دست آوردند. پس از آن ببینند که آیا حضور در این بازار بهصرفه است یا خیر؛ ضمن آنکه با توجه به شرایط اقتصادی فعلی و محدودیتهای بینالمللی فعالیت با یک شریک عراقی و در آن کشور توجیه مناسبی دارد.
وی با اشاره به بازارهای دیگر منطقه گفت: به واسطه حضور عراق در اتحادیه عرب، کشورهای حوزه خلیج فارس و سایر پیمانهای دیگر معافیتهای گمرکی خوبی این کشور دارد و میتوان علاوه بر تامین بازار عراق به سایر کشورها و حتی آفریقا صادرات داشت.
دبیر کل اتاق بازرگانی ایران و عراق با اشاره به سفر ماه گذشته الجابری، معاون وزیر تجارت عراق به ایران گفت: طرح ایجاد شهرکهای صنعتی مشترک در دولت خاتمی با عراق مطرح شد و در دولت محمود احمدینژاد به امضا رسید، در دولت روحانی پیگیری شد و حالا بعد از 20 سال بر روی کاغذ به مرحله نهایی رسیده؛ معاون وزیر تجارت عراق نیز در سفر خود به ایران اعلام کردن که هیئت وزیران عراق ایجاد 3 شهرک صنعتی- مرزی مشترک با ایران را تصویب کرده و اکنون زمان اجرای آن فرا رسیده است.
وی ادامه داد: درسفر عبدالمالکی رئیس سازمان منطقه ازاد به سلیمانیه نیز تفاهم نامه شهرک صنعتی بانه و پرویز خان به امضا رسید و فعالیت آن از ماههای دیگر آغاز خواهد شد، اما شهرکهای صنعتی داخل عراق تا انتخاب زمین و ایجاد زیر ساختها حداقل دو سال زمان خواهد برد.
تجارت با عراق بدون بانکهای عراقی
سنجابی در خصوص وضعیت پولهای بلوکه شده ایران در عراق و استفاده از آنها برای صدور ضمانتنامه برای شرکتهای ایرانی گفت: تا پیش از این هر شخص حقیقی و حقوقی در عراق برای گرفتن ضمانتامه 120 درصد مبلغ را در بانک سپرده میکرد، اما با فشار آمریکا تمام بانکهای عراق از هرگونه همکاری با شرکتها و افراد ایرانی خودداری میکنند، مشکل فعلی ما پول نیست بلکه عدم همکاری بانکهای عراقی است که راه حل آن مذاکرات سیاسی بین دولتها است آنها از هرگونه خدمت رسانی به اتباع و شرکتهای ایرانی خودداری میکنند، این حرکت بانکهای عراقی بر خلف ضوابط بینالمللی است اما در حال حاضر بانکهای عراقی دست به یک تحریم خود ساخته زدند و امیدواریم با مذاکرات دیپلماتیک هر چه زودتر این مشکل رفع شود.
اظهارات دبیرکل اتاق بازرگانی ایران و عراق در حالی است که حجم تجارت دو کشور به 12 میلیارد دلار رسیده و در صورتیکه شرکتهای ایرانی بتوانند در پروژههای زیر ساختی این کشور مشارکت کنند این عدد به بیش از 20 میلیارددار نیز خواهد رسید.
برای دریافت اطلاعات بیشتر صفحه بخش خصوصی را در تجارتنیوز دنبال کنید.
غرامت جنگی از عراق بگیرن بگیرن…کسانی هستن جبهه رفتن الان ریه ندارن جانبازی هم ندارن…چون بیجاره بودن
عزیزان ابتدا برای به صرفه بودن صادرات کالایی باید _هزینه تمام شده آن به اضافه سود معقول آن را برآورد و سپس صادر کرد وگرنه خود را گول میزنیم مثلآ ما نمی دانیم آیا هزینه تمام شده یک کیلووات برق با هزینه سرمایه گذاری کلان و بهره برداری کلان وانتقال کلان چقدر است که حالا به عراق صادر پوش از سالها به جای وجه آن با مشگل مواجه با شیم
سیاست در تجارت حاکم است ،مثال کره شمالی کاملا تجارت با دنیای غرب متحدینش قفل است در صورتی که ویتنام که ۲۰ سال با آمریکا جنگید
اکنون ، به خاطر زیر پرچم ارباب ،کفش آدیداس تولید به تمام دنیا صادر میکند، فقط به نیت صادرات کالا هایمان را مفت نفرو شیم،
خوب با همین سیاست های غلط هستش که سرمایه گذار امنیت سرمایه گذاری رو از دست میده و جمع میکنه میره خارج از کشور در دوبی امارات ترکیه و کشورهای دیگه سرمایه گذاری میکنه. خیلی از صنایعی که یه زمانی صادر کنندش تنها ایران بود مثل فرش ابریشم و ده ها محصول دیگر الان سرمایه گذارش دیگه امنیت نداره سرمایه گذاری کنه چون افتاده دست چین و ترکیه و چند کشور دیگه
این همه اشتغال وتولید در کشور نابود میشود به خاطر سیاستهای غلط دولت در رابطه با آذربایجان وعراق ودیگر گشورها