دلایل تورم‌ افسارگسیخته و سقوط اقتصادی ونزوئلا

نیویورک‌تایمز در گزارشی با اشاره به سقوط اقتصادی زیمبابوه در دوران رهبری رابرت موگابه، سقوط اتحاد جماهیر شوروری و همچنین کوبا در دهه 1990 می‌نویسد: اضمحلال اقتصادی در ونزوئلا در حال حاضر از هر سه کشور سبقت گرفته است.

به گزارش تجارت‌نیوز ، اقتصاددانان بر این باورند که سقوط اقتصادی ونزوئلا، بزرگ‌ترین سقوط طی 45 سال گذشته محسوب می‌شود؛ بدون آنکه جنگی در این کشور رخ داده باشد.

کنت روگوف، استاد دانشگاه هاروارد و اقتصاددان ارشد سابق در صندوق بین‌المللی پول، می‌گوید: اندیشیدن به یک فاجعه انسانی در این مقیاس، آن هم خارج از دوره جنگ بسیار دشوار است. این یک معیار برای سیاست‌های فاجعه‌بار در دهه‌های آینده است.

اقتصاددانان صندوق بین‌المللی پول برای یافتن سطوح مشابهی از تخریب اقتصادی ونزوئلا به کشورهایی چون لیبی در دهه جاری یا لبنان در دهه 1970 که در اثر جنگ ویران شده بودند، اشاره می‌کنند.

اما در ونزوئلا که زمانی ثروتمندترین کشور آمریکای لاتین بود، هیچ‌گونه درگیری نظامی رخ نداده است. در عوض به عقیده اقتصاددانان، حکومت ضعیف، فساد اداری و سیاست‌های نادرست رئیس‌جمهور این کشور، نیکولاس مادورو و رئیس‌جمهور سابق، هوگو چاوز، تورم افسارگسیخته و تعطیلی کسب‌وکارها را به دنبال داشته است. این فشارها تا حدی بوده که کشور را به زانو درآورده است.

از سوی دیگر، دولت ترامپ با هدف فلج کردن اقتصاد این کشور، تحریم‌های جدیدی را بر ونزوئلا تحمیل کرده است.

هم‌زمان با اضمحلال اقتصادی این کشور، گروه‌های مسلح کنترل شهرها را به دست گرفته‌اند و از ارائه خدمات عمومی خبری نیست. قدرت خرید اکثریت مردم ونزوئلا تنها به چند کیلوگرم آرد در ماه کاهش یافته است.

به این ترتیب، این بحران با تحریم‌های آمریکا که قصد دارد مادورو را ناچار به ترک قدرت و سپردن آن به خوان گوایدو کند، دوچندان شده است. تحریم جدید دولت آمریکا علیه صنعت نفت، فروش نفت را برای این کشور به شدت سخت کرده است. از سوی دیگر، ممنوعیت ایالات متحده برای تجارت اوراق قرضه در ونزوئلا، واردات کالاهای اساسی از جمله غذا و دارو را دشوارتر از قبل کرده است.

مادورو دولت آمریکا را بابت گرسنگی گسترده و کمبود داروها سرزنش می‌کند؛ اما بیشتر اقتصاددانان بر این باورند که رکود سال‌ها پیش از تحریم در این کشور آغاز شده و اقتصاد ونزوئلا سال‌هاست که مستعد بروز بحران بوده است.

انتظار می‌رود تا پایان سال جاری نرخ تورم ونزوئلا به 10 میلیون درصد برسد.

مادورو اخیرا در یک سخنرانی رو به هوادارانش گفت: ما در حال مبارزه با تحریم‌های بین‌المللی هستیم که موجب شد در سال 2018 حدود 20 میلیارد دلار از دست بدهیم.

در حالی که ونزوئلا بیشترین ذخایر نفت جهان را در خود جای داده است، کمبود کالاهای اساسی مردم این کشور را در بحران عمیق انسانی فرو برده است. با این حال، گزارش‌ها نشان می‌دهد تولید نفت این کشور در سال گذشته در مقایسه با تولید نفت عراق پس از حمله آمریکا در سال 2003 با سرعت بیشتری کاهش یافته است.

ونزوئلا همچنین طی دو سال گذشته، حدود یک‌دهم از جمعیت خود را از دست داده است. گفته شده، این بزرگ‌ترین بحران پناهجویی در آمریکای لاتین محسوب می‌شود.

بر اساس برآوردهای صندوق بین‌المللی پول، انتظار می‌رود نرخ تورم این کشور در سال جاری به 10 میلیون درصد برسد.

بر اساس برآوردهای موسسه مالی بین‌المللی (IFC)، کاهش تولید ونزوئلا در دوران قدرت مادورو، سریع‌ترین شتاب را در مقایسه با هر کشوری خارج از جنگ از سال 1975 تاکنون داشته است.

با توجه به برآوردهای این موسسه، تا پایان سال میلادی میزان تولید ناخالص داخلی ونزوئلا از زمان آغاز رکود اقتصادی در سال 2013 - به‌ قدرت رسیدن مادورو - حدود 62 درصد کاهش می‌یابد.

این در حالی است که دولت ونزوئلا از سال 2014 تاکنون آمار و ارقام اقتصادی را منتشر نکرده است و اقتصاددانان تنها به شاخص‌هایی چون واردات برای ارزیابی‌های خود اتکا می‌کنند.

در مقابل، کاهش رشد اقتصادی در اتحاد جماهیر شوروری در اواسط دهه 1990 (در اوج بحران) حدود 30 درصد بوده است.

این موسسه همچنین گزارش می‌دهد که میزان درآمد واقعی در ونزوئلا به سطحی که آخرین بار در سال 1979 مشاهده شده، کاهش یافته است.