سردرگمی سرمایه گذاران از آینده مبهم تولید
سرمایه‌گذاران ایرانی بر لبه تیغ راه می‌روند. آنها تصویر روشنی از آینده اقتصاد کشور ندارند و همین امر موجب می‌شود تا در تزریق منابع جدید به کسب‌وکار خود تعلل کنند.
به گزارش تجارت‌نیوز ، سرمایه‌گذاران ایرانی بر لبه تیغ راه می‌روند. آنها تصویر روشنی از آینده اقتصاد کشور ندارند و همین امر موجب می‌شود تا در تزریق منابع جدید به کسب‌وکار خود تعلل کنند.
«دنیای‌اقتصاد» از ۴۰ کنشگر بزرگ عرصه اقتصاد در قالب ۱۲پرسش، حال و آینده سرمایه‌گذاری در ایران را بررسی کرده است. بر اساس این نظرسنجی ۸۷درصد سرمایه‌گذاران هیچ تصویر شفافی از آینده ندارند. بنیادیترین اعتراض این فعالان اقتصادی به سیاستگذاران، «بیثباتی» است؛ چراکه مسیر پیش روی فعالیت‌های اقتصادی را مه‌آلود کرده است.
هرچند بنگاه‌های بزرگ کشور همچنان در شرایط کنونی فعال هستند، اما بنگاه‌های کوچک و متوسط عموما در سرمایه‌گذاری جدید ناتوان بوده‌اند. علاوه‌بر این، حدود نیمی از پاسخدهندگان عنوان کردهاند که به خروج سرمایه خود از کشور فکر می‌کنند و بخش دیگری نیز گفتهاند که سرمایه‌شان را از ایران خارج کردهاند.
علاوه بر این بیش از نیمی از فعالان اقتصادی شرکت‌کننده در این نظرسنجی می‌گویند که در یک تا دو سال اخیر کسب‌وکارشان دستخوش شرایط غیر قابل کنترل شده است.
سرمایه‌گذاری در ایران گرفتار یک ناوضعیت است. به‌منظور درک این گزاره باید ببینیم که درون ذهن فعالان اقتصادی و اهالی تولید و تجارت چه می‌‌‌گذرد؟
در جامعه‌‌‌شناسی، ناوضعیت به شرایطی اطلاق می‌شود که در آن هیچ‌یک از متغیرهای کلیدی سرجای خود نیستند و هیچ‌کس تکلیف خود را در قبال خود، جامعه و نهادها نمی‌‌‌داند، به همین دلیل در نحوه تنظیم روابط خود با بحران روبه‌روست. به نظر می‌رسد، اقتصاد ایران دچار چنین موضوعی است و نزولی‌شدن سریع‌‌‌السیر نرخ تشکیل سرمایه و رشد اقتصادی در دهه گذشته، نتیجه رقم‌خوردن چنین فضایی در کشور است.
از آنجا که نتیجه طبیعی برخورداری از وضعیت روشن در اقتصاد ایران، داشتن تصویری روشن و مشترک برای اقدامات و همکاری‌‌‌هاست، بروز ناوضعیت سبب از بین رفتن این عنصر کلیدی به‌عنوان مبنای همکاری و مشارکت در فضای اقتصاد و وقوع هرج‌ومرج است.
یک لحظه تصور کنید فردی مدت‌‌‌ها غذا نخورد؛ چه سرانجامی در انتظار او خواهد بود؟ اقتصاد هم اگر برای مدت‌‌‌ها سرمایه جدیدی جذب نکند یا به اندازه کافی با محرک‌‌‌های مالی، فناوری و نوآوری تغذیه نشود، با بحران روبه‌رو خواهد شد.
اقتصاد ایران به این وضعیت دچار است. به‌منظور فهم دقیق‌‌‌تر این موضوع و آنچه بازیگران تولید، تجار و صاحبان کسب‌وکارها با آن روبه‌رو هستند، لازم است درک بیشتری از دو موضوع حیاتی داشته باشیم؛ نخست درک احساس آنها نسبت به سرمایه‌گذاری در کسب‌وکار خود و دیگری سرنوشتی که برای سرمایه‌گذاری در ایران متصورند.
در این راستا باید پرسید که آیا مدیران شرکت‌های بزرگ همچنان سرمایه‌گذاری می‌کنند؟ اگر پاسخ مثبت است، کدام عامل موجب تحریک آنها به خرج‌کردن منابعشان در اقتصادی با تورم ۴۰ تا ۶۰درصدی شده است؟ مانع بزرگ افزایش حضور آنها در اقتصاد ملی چیست؟
کدام مانع بزرگ‌ترین واحدهای اقتصادی و صنعتی کشور را از سرمایه‌گذاری بیشتر فراری می‌دهد؟ چه میزان از سرمایه شرکت‌های بزرگ کشور به خارج از مرزهای ایران منتقل شده است؟ آیا چیزی وجود دارد که آنها را به آینده امیدوار کند؟
آنها اصلا تصویری از آینده دارند؟ ما همه این پرسش‌‌‌ها و شماری پرسش مهم دیگر را در یک نظرسنجی اختصاصی طی ۱۰روز از ۴۰فعال اقتصادی در حوزه‌‌‌های خدمات فنی-مهندسی، ساختمان، تولید، خدمات و گردشگری پرسیدیم و آنچه به دست آمد، بی‌اغراق «سیاه و سپید» است.
تقریبا قاطبه فعالان اقتصادی پاسخ‌‌‌دهنده به سوالات، تصویر روشنی از آینده اقتصاد ایران ندارند. ضمن اینکه اغلب آنها، همه یا بخشی از سرمایه خود را به خارج از مرزهای کشور منتقل کردهاند.
تماسهای انجام‌شده نشان داد که برخی از افراد کلا کسب‌وکار خود را تعطیل کرده بودند و از پاسخ به پرسش‌نامه گروه «صنعت، معدن و تجارت» سرباز زدند.
بنیادیترین اعتراض آنها به سیاستگذاران، «بیثباتی» است؛ بیثباتی گسترده‌ای که در همه حوزه‌‌‌ها بروز و ظهور دارد و اجازه نمی‌‌‌دهد، تصویر پیش‌روی سرمایه‌گذاران، روشن و واضح یا دست‌کم معلوم باشد. در نهایت ۴۰فعال اقتصادی به سوالات پاسخ دادند.
به عقیده این ۴۰کنشگر اقتصادی نیز عامل بیثباتی، سرمایه‌گذاری در ایران را ترسناک کرده است. نتایج پرسش‌نامه توزیع‌شده نشان می‌دهد که با وجود موانع موجود پیش‌روی کسب‌وکارها، کماکان جریان تزریق سرمایه به کسب‌وکار فعال است.
در واقع ۶۰درصد افرادی که همچنان به کسب‌وکار خود سرمایه تزریق می‌کنند، اعلام کردهاند که با هدف توسعه بازار، فروش بیشتر در بازارهای داخلی و تامین نیاز مشتریان خارجی اقدام به سرمایه‌گذاری کردهاند. مرور آنچه پاسخدهندگان در مواجهه با پرسش‌‌‌ها گفتهاند، نشان می‌دهد که هشت‌عامل به‌عنوان موانع و دست‌‌‌اندازهای سرمایه‌گذاری، برای سرمایه‌گذاران مطرح هستند که به ترتیب عبارتند از: «غیرقابل پیش‌بینی بودن اقتصاد»، «بیثباتی قوانین و مقررات»، «نوسانات ارزی»، «مداخلات دولتی و تغییر سیاست‌ها»، «فقدان حاکمیت قانون»، «فضای نامساعد کسب‌وکار»، «فساد اداری» و «مدیریت نامناسب در حوزه‌‌‌های تخصصی» که دلایل اصلی ترس سرمایه‌گذاران از تزریق پول به پروژه‌‌‌های مولد خود در یکی، دو سال اخیر به شمار می‌روند.
نتایج پرسش‌نامه توزیع‌شده نشان می‌دهد که کسب‌وکار اغلب بزرگان تولید و تجارت کشور فعال است. در عین حال ۶۵درصد افراد گفتهاند، کسب‌وکارشان در یکی، دو سال اخیر دستخوش شرایط غیرقابل کنترل یا بحرانی شده است.
در عین حال، حدود نیمی از افراد گفتهاند، به اینکه کسب‌وکار خود را تعطیل کنند، فکر کرده یا می‌کنند. همچنین ۶۷درصد افراد مورد پرسش قرارگرفته، اعلام کردهاند که در سال‌های اخیر بخشی از پروژه‌‌‌های توسعه کسب‌وکار خود را تعطیل کردهاند. از آن سو ۸۷درصد افراد اعلام کردهاند که تصویر روشنی از آینده اقتصاد کشور ندارند.
چکیده نتایج گزارش به همراه مهم‌ترین بینش‌‌‌هایی که از خلال گفت‌وگو با این ۴۰فعال اقتصادی به دست آمد، در ادامه و پس از ارائه نکاتی کوتاه پیرامون پرسش‌نامه طراحی‌شده از سوی ما، پیش‌روی خوانندگان قرار خواهد گرفت.
توضیحاتی درباره پرسش‌نامه
بعد از مطالعه چند سری از گزارش‌‌‌های دو مرکز پژوهشی معتبر در کشور، یعنی مرکز پژوهش‌‌‌های مجلس و مرکز پژوهش اتاق بازرگانی ایران، پرسش‌نامه طرح شد. پرسش‌نامه نهایی ۱۲سوال داشت.
از این تعداد، ۱۰سوال با پاسخ‌‌‌های محدود در قالب دو یا چندگزینه‌‌‌ای از فعالان اقتصادی پرسیده شد، دو سوال نیز با هدف فهم عمیق‌‌‌تر چیستی و چرایی کاهش یا افزایش سرمایه‌گذاری افراد، به صورت تشریحی، بازطراحی و پرسیده شد.
در این پرسش‌نامه سعی شد سبدی از صنایع، سرمایه‌گذاران و فعالان اقتصادی و مدیران حرفه‌ها، مورد پرسش قرار گیرند. پیمانکاران بزرگی از صنعت ساختمان، آب و سدسازی، تولیدکنندگانی از صنایع خودرو و قطعه، لوازم‌خانگی، غذا و نوشیدنی، پتروشیمی، محصولات شیمیایی، صنعت فولاد، معدن و صنایع معدنی، نفت و مشتقات آن، شوینده و بهداشتی، کفش، مبلمان و پارچه و چرم، به همراه برخی از مدیران کسب‌وکارهای مرتبط با خدمات آنلاین، فروشگاه‌‌‌های اینترنتی و خدمات گردشگری در این گزارش مورد پرسش قرار گرفتند و در قالب گفت‌وگوی تلفنی، به ۱۲سوال پاسخ دادند.
تعداد افراد مدنظر برای پرسش ۱۰۰نفر بودند که بسیاری از افراد به دلیل تعطیل کردن کسب‌وکار یا خروج از شرکت و پایان‌دادن به سرمایه‌گذاری از دایره طرح خارج شدند. در عین حال، برخی افراد نیز به دلیل ملاحظات شخصی از پاسخگویی به این پرسش‌نامه سر باز زدند. روزنامه «دنیای‌اقتصاد» و سرویس صنعت، معدن و تجارت از همه عزیزانی که صرف‌نظر از همکاری در این طرح، پاسخگوی تماسهای ما بودند، کمال تشکر را دارد.
پرسش‌‌‌های ساده؛ پاسخ‌‌‌های سخت
از بین ۱۲پرسش مطرح‌شده، ۱۰پرسش با گزینه دو یا چندگانه بود که هدف از طرح آنها، سنجش واقعیت‌ها و دسته‌‌‌بندی عوامل موثر بر رفتار سرمایه‌گذاران بوده است.
در سوال اول پرسیده شد؛ «آیا کسب‌وکار شما فعال است؟» که بیش از ۹۲درصد افراد به این پرسش، پاسخ مثبت دادند و تنها ۸درصد پاسخدهندگان کسب‌وکار خود را به‌کل تعطیل اعلام کردند. در پرسش دوم از فعالان اقتصادی پرسیده شد؛ «آیا در یک یا دو سال اخیر کسب‌وکار شما دستخوش شرایط غیرقابل کنترل یا بحرانی شده است؟» پاسخ حدود ۶۵درصد افراد به این پرسش مثبت بود.
آنها گفتند در مدیریت کسب‌وکار خود طی دوسال اخیر با بحران‌های جدی روبه‌رو شدهاند. کمتر از یک‌سوم افراد هم اعلام کردند که طی دوسال گذشته بدون بحران، امور کسب‌وکار خود را پیش برده‌‌‌اند.
در سوال بعدی پرسیده شد که «آیا در یک‌سال اخیر به اینکه کسب‌وکار خود را تعطیل کنید، فکر کرده‌‌‌اید؟» که حدود ۴۸درصد افراد گفتند به تعطیلی کسب‌وکار خود به دلیل حجم بالای مشکلات فکر کردهاند. البته ۵۲درصد یعنی بیش از نصف افراد پاسخ منفی به این سوال دادند.
در پرسش بعدی از فعالان اقتصادی پرسیده شد، «آیا در یک‌سال اخیر بخشی از پروژه‌‌‌های توسعه کسب‌وکار خود را بایگانی کرده یا کنار گذاشته‌‌‌اید؟» بیش از دوسوم افراد یعنی ۶۷درصد به این پرسش، پاسخ مثبت دادند؛ کمتر از یک‌سوم افراد نیز اعلام کردند که هیچ پروژه‌‌‌ای را در مسیر توسعه کسب‌وکار خود بایگانی نکرده‌‌‌اند.
پنجمین پرسش به این شرح بود که «آیا در دوسال اخیر در کسب‌وکاری که دارید، سرمایه‌گذاری کرده‌‌‌اید؟» که ۶۰درصد افراد به این سوال پاسخ مثبت دادند؛ ۴۰درصد نیز اعلام کردند که سرمایه‌گذاری جدیدی در کسب‌وکار خود نکرده‌‌‌اند.
در پرسش بعدی از فعالان اقتصادی پرسیده شد که «طی دوسال گذشته کدام عامل موجب شد تا سرمایه‌گذاری کمتری در کسب‌وکار خود انجام دهید؟» و از آنها خواسته شد از بین هشت‌گزینه مختلف به شرح «تحریم و خروج آمریکا از برجام»، «اعتراضات خیابانی و تنش‌‌‌های داخلی»، «تغییرات اقلیمی و خشکسالی»، «مشکلات دسترسی به گاز، آب، اینترنت و برق»، «جدال‌‌‌های سیاسی در فضای داخلی»، «سیاستگذاری‌‌‌های غلط و مداخلات دولتی»، «تورم افسارگسیخته و مسائل ارزی» و«سایر موارد»، دو گزینه را انتخاب کنند که نتایج جالبی داشت.
بررسی نتایج پاسخ این افراد گویای رأی ۸۰درصدی به اثر سوء «سیاستگذاری‌‌‌های غلط و مداخلات دولتی» به عنوان عامل اصلی کاهش سرمایه‌گذاری افراد بوده است. در رده‌‌‌های بعدی نیز حدود ۴۲درصد افراد به «تورم افسارگسیخته و مسائل ارزی» و ۳۰درصد افراد به «تحریم و خروج آمریکا از برجام» رأی دادند که نشان‌دهنده اثرگذاری منفی این عوامل بر رونق سرمایه‌گذاری بوده است.
در سوال بعدی از فعالان اقتصادی پرسیده شد که «آیا هم‌‌‌اکنون تصویر دقیقی از آینده تولید و تجارت در کشور دارید؟» بیش از ۸۷درصد افراد اعلام کردند که تصویر روشنی از آینده اقتصاد کشور ندارند. از آن سو پنج‌نفر نیز اعلام کردند که به کلیت چشم‌‌‌انداز پیش‌‌‌رو اشراف دارند.
در سوال بعدی از سرمایه‌گذاران کشور و فعالان بخش خصوصی در رشته‌‌‌فعالیت‌‌‌های مختلف پرسیده شد که «وقوع چه عاملی در دو سال آینده باعث می‌شود سرمایه‌گذاری بیشتری انجام دهید؟» که از بین هفت‌گزینه شامل «انعقاد برجام، اجرا و تداوم آن»، «کنترل تورم و ثبات اقتصادکلان»، «آزادسازی و کاهش مداخلات دولتی»، «افزایش توزیع وام‌‌‌های ارزان»، «پایان قیمت‌گذاری دستوری»، «بهبود محیط کسب‌وکار و مجوزدهی آسان» و «سایر موارد»، امکان پاسخ به دو گزینه وجود داشت.
براین مبنا حدود ۶۰درصد افراد گفتند در صورتی سرمایه‌گذاری بیشتری خواهند کرد که «آزادسازی و کاهش مداخلات دولتی» در دستور کار حکمرانان کشور قرار گیرد.
در رده‌‌‌های بعدی نیز ۴۵درصد افراد به «برجام، انعقاد و تداوم آن» رأی داده و آن را برای افزایش‌دادن سرمایه‌گذاری خود ضروری دانستند؛ ضمن اینکه ۳۰درصد افراد پاسخ‌‌‌دهنده به ضرورت «کنترل تورم و ثبات اقتصاد کلان» اشاره کردند.
در سوال بعدی سعی شد احساس افراد نسبت به خارج‌کردن سرمایه خود از کشور و سرمایه‌گذاری در بیرون از ایران سنجیده شود. برهمین مبنا نیز از افراد پرسیده شد «آیا احساس می‌‌‌کنید که باید سرمایه خود را به خارج از ایران منتقل کنید؟» ۵۲درصد افراد به این سوال پاسخ منفی و ۴۸درصد افراد پاسخ مثبت دادند.
در سوال دیگر از افراد پرسیده شد «آیا تابه‌حال بخشی از سرمایه خود را صرف سرمایه‌گذاری در خارج از ایران کرده‌‌‌اید؟» که بیش از ۷۰درصد افراد به آن پاسخ منفی و حدود یک‌چهارم افراد هم جواب مثبت دادند.
برخی از افرادی که به پرسش‌نامه «دنیای‌اقتصاد» پاسخ دادند، توضیحاتی درباره این موضوع ارائه دادند؛ برای نمونه ضرورت تامین قطعات برای خط‌تولید از طریق سرمایه‌گذاری در کشور ثالث صاحب فناوری، کاهش ریسک‌‌‌های سرمایه‌گذاری یا ضرورت برخورداری از بنیه مالی مناسب برای تامین خریدهای خارجی را از جمله دلایل خود برای خارج‌کردن بخشی از سرمایه خود از ایران اعلام کردند.
جاذبه و دافعه سرمایه‌گذاری در ایران
در انتها نیز پاسخدهندگان دو سوال را به شکل کیفی و با پاسخ‌‌‌های دلخواه در یک یا دو جمله بیان کردند که تصویر ذهنی آنها از دلایل سرمایه‌گذاری در کسب‌وکاری را که دارند بازگو کرده است.
سوال اول به این شکل طرح شد که «چه عاملی باعث شد تا در کسب‌وکار خود سرمایه‌گذاری کنید؟» سوال دوم نیز به این شکل طرح شد که «مهم‌ترین عاملی که سرمایه‌گذاری در یک کسب‌وکار در ایران را ترسناک می‌کند، چیست؟»
در پاسخ به سوال اول طیفی از پاسخ‌‌‌ها به دست آمد که نشان می‌دهد۶۰درصد کسب‌وکارها اخیرا به بنگاه خود سرمایه جدیدی تزریق کردهاند. قاطبه افراد اعلام کردند که عامل اصلی سرمایه‌گذاری آنها در کسب‌وکار خود طی یک تا دو سال اخیر، توسعه بازار و جذب خریداران داخلی و خارجی بوده است.
در واقع این افراد تاکید دارند که برای گسترش درآمد، کسب سود یا فروش بیشتر سعی در تزریق پول بیشتر به کسب‌وکار خود داشته و موفقیت‌‌‌هایی نیز در این زمینه به دست آورده‌‌‌اند. تکمیل زنجیره تامین و حفظ مزیت رقابتی نیز برای اغلب پاسخدهندگان اهمیت داشته است. در رده‌‌‌های بعدی هم ارتقای کیفیت و رشد بهره‌‌‌وری محصولات، تکمیل پروژه‌‌‌های قبلی یا مقابله با تهدید کرونا و تحریم، عاملی اساسی در زمینه تزریق پول توسط سرمایه‌گذاران بوده است.
نکته جالب، برخی پاسخ‌‌‌های فعالان اقتصادی به این پرسش است. برخی از فعالان اقتصادی گفتهاند که صرفا با هدف سوخت‌نشدن سرمایه قبلی و از بین نرفتن کل کسب‌وکار مجبور به تزریق دوباره سرمایه به پروژه خود شدهاند.
نیازهای اجتماعی و پاسخ انسانی بنگاه‌‌‌ها به نیازهای عموم مردم، به‌ویژه در حوزه واکسن، دارو و… در دوره کرونا یا پس از تحریم در کنار خالی‌شدن بازار از محصول در فضای پس از دور دوم تحریم‌‌‌های آمریکا موجب شده است تا در برخی از بازارها نظیر لوازم‌خانگی یا قطعات الکتریکی، شرکت‌ها به سرمایه‌گذاری برای قبضه بازار تحریک شوند.
در پرسش دیگر هم آنچه برای فعالان حوزه سرمایه‌گذاری زمینه ایجاد ترس و اضطراب را طی سال‌های اخیر ایجاد کرده، به ترتیب میزان تکرار شامل «غیرقابل پیش‌بینی بودن اقتصاد»، «بیثباتی قوانین و مقررات»، «نوسانات ارزی»، «مداخلات دولتی و تغییر سیاست‌ها»، «فقدان حاکمیت قانون»، «فضای نامساعد کسب‌وکار»، «فساد اداری» و «مدیریت نامناسب در حوزه‌‌‌های تخصصی» بوده است.
در عین حال دسترسی به مواد اولیه، مالیات‌‌‌ستانی بی‌ضابطه و حجیم در کنار چشم‌‌‌انداز نامعلوم تجارت با کشورهای خارجی از جمله مسائلی هستند که باعث ترس و اضطراب سرمایه‌گذاران حین سرمایه‌گذاری در کشور شدهاند.
خیل عظیمی از افراد پاسخ‌‌‌دهنده به پرسش‌نامه «امنیت سرمایه‌گذاری» معتقد بودند که اثر تفسیرهای سلیقه‌‌‌ای از قوانین در بخش‌‌‌نامه‌‌‌های خلق‌‌‌الساعه، بیش از همه موجب فروکاسته شدن اعتماد صاحبان کسب‌وکارها شده است.
در واقع این افراد در چنین فضای بیثباتی، حاضر نیستند ریسک سرمایه‌گذاری مجدد را به جان بخرند. برخی از آنها حتی مطرح کردند که اگر امکان انتقال سرمایه خود به خارج از مرزهای کشور را داشتند، ترجیح می‌‌‌دادند در فضای امن‌‌‌تری اقدام به سرمایه‌گذاری کنند.
نظرات