بازار خودروهای برقی در سالهای اخیر با سرعتی چشمگیر در حال رشد است و انتخابهای نوآورانه در این حوزه توانستهاند نگاه بسیاری از مصرفکنندگان و کارشناسان را به خود جلب کنند. یکی از نمونههای شاخص این تحول، رنو ۵ برقی است که با ترکیب طراحی قدیمی و فناوریهای روز، توانسته جایگاه برجستهای در میان خودروهای برقی به دست آورد. این خودرو در سال ۲۰۲۶ برای ششمین سال متوالی عنوان «خودروی سال ایرلند» را کسب کرد؛ افتخاری که نشاندهنده جایگاه ویژه رنو ۵ در صنعت خودروهای برقی است.
با توجه به چالشهای فزایندهای مانند کمآبی، گرمای شدید و وابستگی شدید به واردات محصولات کشاورزی، کشورهای خاورمیانه به دنبال روشهای نوین و پایدار برای تامین امنیت غذایی خود هستند. کشاورزی عمودی که امکان تولید مواد غذایی در فضای محدود با استفاده بهینه از منابع را فراهم میکند، به عنوان یکی از راهکارهای موثر مطرح شده است. این فناوری علاوه بر کاهش مصرف آب و زمین، با استفاده از محیطهای کنترلشده، امکان تولید سبزیجات و گیاهان دارویی با کیفیت بالا را در هر فصلی از سال فراهم میکند.
در دهههای گذشته، تصویر خاورمیانه عمدتا حول محور نفت و گاز متمرکز بود. اما اکنون با گسترش سرمایهگذاری در فناوریهای نوین و پروژههای فناوری سبز، این منطقه در حال تبدیل شدن به یکی از پیشرفتهترین مناطق فناوری در قرن بیست و یکم است. کشورها با بهکارگیری فناوریهای دیجیتال و سازگار با محیط زیست، در حال ایجاد زیرساختها و اقتصادهای متنوعتر هستند که میتواند آیندهای پایدار و نوآورانه را رقم بزند.
تسلا که زمانی بیرقیب در بازار خودروهای برقی جهان پیشتاز بود، اکنون با چالشهای بیسابقهای روبهرو شده است. کاهش تقاضا برای خودروهای برقی، رقابت شدید با خودروسازان آسیایی و واکنش منفی شدید به فعالیتهای سیاسی و حمایتهای جنجالی ایلان ماسک، مدیرعامل این شرکت، باعث شده فروش تسلا در ماههای اخیر روندی نزولی داشته باشد.
طی دهه گذشته، آلودگی ناشی از مواد شیمیایی سرسختی مانند PFAS به یکی از بزرگترین چالشهای زیستمحیطی جهان تبدیل شده است. این مواد که در طیف گستردهای از محصولات روزمره مانند ظروف نچسب، لباسهای ضدآب و فومهای آتشنشانی دیده میشوند، بهراحتی وارد طبیعت شده و در آب، خاک، حیوانات و حتی جریان خون انسان تجمع مییابند. از آنجا که این ترکیبات تقریبا تجزیهناپذیر هستند، جوامع در سراسر جهان با مشکل آلودگی طولانیمدت منابع آب آشامیدنی مواجهاند.
صنعت ساختوساز یکی از بزرگترین منابع انتشار دیاکسیدکربن در جهان است؛ صنعتی که با استفاده گسترده از بتن، سهم قابل توجهی در گرمشدن کره زمین دارد. در حالی که فشار برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای افزایش یافته است، دانشمندان به دنبال یافتن مصالحی هستند که نه تنها ضرری برای محیط زیست نداشته باشند، بلکه بتوانند در بهبود آن نیز نقش ایفا کنند. اکنون پژوهشگران موسسه پلیتکنیک ووستر (WPI) موفق شدهاند گامی بزرگ در این مسیر بردارند و یک ماده ساختمانی کاملا جدید، قابل بازیافت و کربنمنفی تولید کنند؛ مادهای که بهجای تولید دی کسید کربن، آن را جذب میکند.
افزایش خیرهکننده مصرف برق در جهان، بهویژه در مراکز داده و زیرساختهای هوش مصنوعی، بسیاری از کشورها و شرکتهای بزرگ فناوری را با چالشی بیسابقه روبهرو کرده است. تقاضا برای انرژی پایدار، ارزان و بدون کربن روزبهروز افزایش مییابد. در این میان، راکتورهای مدولار کوچک هستهای (SMR) به عنوان نسل جدید و انعطافپذیر انرژی هستهای، توجه دانشگاهها، غولهای فناوری، و نهادهای دولتی را به خود جلب کردهاند. این فناوری که سالها تنها در حد تئوری بود، اکنون بهسرعت در مسیر اجرا قرار گرفته و میتواند به یکی از مهمترین ابزارهای تامین انرژی پایدار در دهههای آینده تبدیل شود.
لسآنجلس با قطع کامل برق زغالسنگ و راهاندازی بزرگترین پروژه هیدروژن سبز جهان در یوتا، به ۶۰ درصد انرژی بدون کربن رسید و به الگویی جهانی برای گذار سریع به انرژی ۱۰۰ درصد پاک تا سال ۲۰۳۵ تبدیل شد.
دانشمندان دانشگاه کرنل آمریکا به روشی دست یافتهاند که میتواند تولید یکی از مهمترین مواد شیمیایی جهان را دگرگون کند؛ روشی که تنها با استفاده از نور خورشید، آب و اکسیژن هوا، پراکسید هیدروژن تولید میکند و میتواند عصر شیمی پاک و غیرمتمرکز را آغاز کند.
نیروگاه حرارتی خورشیدی «ایوانپا» در صحرای موهاوی کالیفرنیا، زمانی یکی از بلندپروازانهترین پروژههای انرژی پاک در جهان به شمار میرفت. تاسیساتی ۳۹۲ مگاواتی که با سرمایه ۲.۲ میلیارد دلاری و پشتوانه وام ۱.۶ میلیارد دلاری دولت آمریکا ساخته شد و قرار بود سالانه بیش از یک میلیون مگاواتساعت برق تولید کرده و انرژی مورد نیاز حدود ۱۴۰ هزار خانه را تامین کند.
بازار جهانی پیل سوختی هیدروژنی که در سال ۲۰۲۴ ارزشی معادل ۳.۶۴ میلیارد دلار داشت، تا سال ۲۰۳۰ نزدیک به دو برابر رشد خواهد کرد و به حدود ۵.۹ میلیارد دلار خواهد رسید. این رشد با نرخ مرکب سالانه ۸.۳ درصد، در نوع خود یک جهش بزرگ برای صنعتی به شمار میرود که ستون اصلی آینده انرژی پاک محسوب میشود.
تازهترین گزارش مجمع جهانی اقتصاد (WEF) نشان میدهد اقتصاد سبز در آستانه ورود به مرحلهای بیسابقه از رشد قرار دارد؛ بازاری که هماکنون ارزشی حدود ۵ تریلیون دلار دارد و تا سال ۲۰۳۰ میتواند از ۷ تریلیون دلار فراتر رود. این یافتهها تایید میکند که اقتصاد سبز نه یک جریان جانبی، بلکه موتور محرک اصلی رشد در دهه آینده است.
سوئیس با موفقیت نخستین پروژه بزرگ شارژ بیسیم خودروهای برقی را در شرایط واقعی به پایان رساند: راندمان ۹۰ درصدی معادل شارژ کابلی، ایمنی کامل الکترومغناطیسی و عملکرد پایدار حتی در برف و باران.
خاورمیانه بهویژه کشورهای عربستان سعودی، امارات و قطر در حال تجربه یکی از بزرگترین دورههای تغییر ساختاری در تاریخ معاصر هستند؛ تغییراتی که اقتصادهای نفتمحور را به سمت اقتصاد دانشبنیان، کمکربن و مبتنی بر فناوری سوق میدهد.
کشتیرانی یکی از مهمترین ستونهای تجارت جهانی است. نزدیک به ۹۰ درصد تجارت دنیا از مسیر دریا جابهجا میشود و این صنعت حدود ۳ درصد از کل انتشار گازهای گلخانهای جهان را بر عهده دارد. با وجود پیشرفت فناوریهای پاک، پاکسازی این بخش از آلودگی همچنان دشوار است؛ زیرا کشتیهای کانتینری غولپیکر میتوانند هفتهها روی اقیانوسها حرکت کنند و هنوز به نفت کوره سنگین، ارزان، پرانرژی و بسیار آلاینده متکی هستند.
در شرایطی که صنایع جهانی با سرعت به سمت کاهش انتشار کربن و افزایش استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر حرکت میکنند، شرکت Emirates Global Aluminum (EGA) امارات اعلام کرده است که قصد دارد جایگاه خود را بهعنوان یکی از پیشگامان آلومینیوم سبز در جهان تثبیت کند.
آژانس محیطزیست اروپا هشدار داد: تا سال ۲۰۳۰ بنادر بزرگ اروپا، از آمستردام و هامبورگ تا ناپولی و بارسلونا، تبدیل به بدترین نقاط آلودگی هوا در شهرهای ساحلی میشوند. غلظت دیاکسید نیتروژن (NO₂) در برخی بنادر تا ۱۰۰ درصد افزایش یافته و ذرات معلق PM2.5 نیز از حد مجاز فراتر رفته؛ در حالی که کشتیها و هواپیماها همچنان با سوخت فسیلی کار میکنند.
صنعت باتریهای پیشرفته، در آستانه یک تحول بنیادین قرار گرفته است. رقابت جهانی برای تولید باتریهای حالتجامد بهعنوان نسل آینده ذخیرهسازی انرژی، روزبهروز شدیدتر میشود و شرکتهای بزرگ چینی با سرعت بالایی در حال پیشبرد تحقیقات خود هستند.
پژوهشگران استرالیایی در دانشگاه RMIT موفق شدند تفاله قهوه دورریختنی را به بیوچار تبدیل کنند و انتشار دی اکسید کربن را ۲۶ درصد و مصرف سوخت فسیلی را ۳۱ درصد کاهش دهند.
