رئیس هیات مدیره انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر ایران اظهار کرد: نه دولت می‌تواند بدون پشتوانه مردمی کشتی طوفان‌زده انرژی را به ساحل امن برساند و نه می‌توان سکان را به دستان بخش خصوصی سپرد.
برای یافتن ریشه اصلی این ناترازی‌ها باید به بیش از ۲۰ سال قبل برگردیم، جایی که مجلس تازه تاسیس هفتم در جریان بررسی قانون برنامه چهارم توسعه با اصلاح ماده ۳ قانون، دست دولت در اصلاح تدریجی قیمت حامل‌های انرژی را بست و سنگ بنای دیوار کجی را در اقتصاد ایران گذاشت که هر آن ممکن است بر سر کل ساختار حکمرانی ایران خراب شود.
میدان گازی پارس جنوبی که مهم‌ترین منبع تامین گاز مورد نیاز کشور است، با چالش‌هایی جدی از جمله افت فشار و کاهش سرمایه‌گذاری روبه‌روست. تاجایی که وزیر نفت دولت چهاردهم طرح فشارافزایی پارس جنوبی را از نان شب واجب‌تر دانسته است. با این حال باید پرسید که در سال‌های آینده، وضعیت این میدان چه می‌شود؟
یکی از نقاطی که تحت رصد چندماه اخیر نهادهای اطلاعاتی و امنیتی بوده و بیش از 100 نقطه در آن از فعالیت های مخرب مرتبط با قاچاق سوخت شناسایی شده، شهرک صنعتی شورآباد در جنوب تهران است.
کمبود برق در ایران داستان تازه‌ای نیست؛ با این حال این ماجرا امسال وارد فاز تازه‌ای از بحران شده و کشور را برای روزهای پیاپی به تعطیلی کشانده است. علی نقوی، مدیرعامل بورس انرژی ایران، در گفت‌وگو با تجارت‌نیوز تاکید کرده تولید برق از صرفه اقتصادی افتاده است.
دوره ریاست جمهوری ترامپ، به طور رسمی، از دوشنبه هفته جاری آغاز می‌شود و انتظار می‌رود که به زودی تحریم‌های گسترده‌تر از سوی ترامپ علیه برخی از اعضای اوپک پلاس اعمال شود.
رضا نواز، سخنگوی صنف جایگاه‌داران سوخت، اخیرا از قاچاق سالانه سه میلیارد لیتری سوخت به پاکستان خبر داد و عنوان کرد که این میزان قاچاق به هیچ عنوان کار مردم عادی نیست. حال باید پرسید که اگر قاچاق سازمان‌یافته سوخت توسط مردم عادی صورت نمی‌گیرد، پس چرا قوانین محدودکننده در حوزه سوخت تنها برای مردم عادی اجرا می‌شود؟
روزانه حدود 20 میلیون تا 25 میلیون لیتر سوخت از مرزهای کشور قاچاق می‌شود. حال باید پرسید که چگونه ممکن است با وجود کنترل مرزها، این میزان سوخت به صورت روزانه قاچاق شود؟ در همین زمینه، معین‌الدین سعیدی، نماینده سابق مردم چابهار در مجلس، عنوان کرد: باید ریشه‌های فساد مورد هدف قرار گیرد، چرا که چنین حجمی از قاچاق توسط مردم عادی یا سوخت‌بر خرد قابل انتقال نیست. مگر یک سوخت‌بر چقدر می‌تواند سوخت حمل کند؟
در شرایطی که گفته می‌شود حداقل سالی سه میلیارد دلار در سال بنزین به کشور وارد می‌شود و با کمبود سوخت و بنزین روبه‌رو هستیم، سوال این است که چرا مدیران و مسئولان نمی‌توانند با قاچاق و مصرف بی‌رویه برخورد و شرایط موجود را کنترل کنند؟
رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران می‌گوید: قیمت واقعی هر لیتر گازوئیل در کشور ۱۹ سنت (برابر با ۱۵ هزار تومان) است. قیمت سوختی که الان ما به حمل و نقل داخلی می‌دهیم یک سنت است و عملا همین ارزانی باعث تلف شدن و هدررفت سوخت شده است.
به‌رغم پیش‌بینی اصلاح پلکانی قیمت حامل‌های انرژی در دولت اصلاحات و تصویب آن در برنامه توسعه، نمایندگان مجلس هفتم این مصوبه را با عنوان عیدی به مردم رد کردند؛ اتفاقی که اکنون پس از 20 سال بسیاری کارشناسان از آن به‌عنوان منشأ بروز ناترازی انرژی در ایران یاد می‌کنند.
مدیرعامل شرکت پالایش گاز بیدبلند خلیج فارس معتقد است: بین تولید و مشکلات مردم در این زنجیره چند حلقه گم شده است و این زنجیره کامل نیست. یک طرف با عشق کار می‌کند، اما به طرف دیگر نمی‌رسد. به این بخش می‌گوییم بخش هدررفت بدون مدیریت و رها شده انرژی!
یک کارشناس حوزه انرژی توسعه تجدیدپذیرها را امری ضروری دانست و گفت: برای ورود بخش خصوصی به توسعه نیروگاه‌های تجدیدپذیر باید قیمت‌گذاری دستوری حذف شود تا بخش خصوصی با نگاهی اقتصادی در حوزه تجدیدپذیرها سرمایه‌گذاری کند.
نائیب رئیس کمیسیون صنایع و معادن گفت: افزایش قیمت ارز یک چالشی را در اصل تولید به وجود می‌آورد و در واقع زیرساخت‌های ما دارد از بین می‌رود. یک واحد تولیدی که به دلیل ارز، انرژی و برق تعطیل می‌شود ظاهرش این است که کار نمی‌کند ولی عدم نفع بزرگی رخ می‌دهد.
