در جستجوی منابع انرژی پاک و پایدار، دانشمندان همواره به دنبال راهکارهای نوآورانه بوده‌اند. در این میان، پژوهشی پیشگامانه از دانشگاه آدلاید استرالیا، منبعی غیرمنتظره اما فراوان را برای تولید هیدروژن سبز معرفی می‌کند: ادرار انسان. این رویکرد خلاقانه نه تنها هزینه و انرژی مورد نیاز برای تولید هیدروژن را کاهش می‌دهد، بلکه راهی نوین برای تصفیه فاضلاب نیز ارائه می‌دهد و گامی مهم در جهت دستیابی به آینده‌ای پاک‌تر و پایدارتر برمی‌دارد.
اگرچه گذار به سوی انرژی های تجدیدپذیر عموماً به عنوان راهکاری بی‌چون‌وچرا برای دستیابی به توسعه پایدار و مقابله با بحران‌های محیط‌زیستی تلقی می‌شود، پژوهشی جدید از دانشگاه سوری با تمرکز بر تجربه چین، ابعاد پیچیده‌تری از این تحول را آشکار می‌سازد. این مطالعه نشان می‌دهد که سیاست‌های کنونی انرژی پاک در چین، علی‌رغم سرمایه‌گذاری‌های کلان، هنوز نتوانسته‌اند به طور کامل به بهره‌وری سبز منجر شوند و حتی در برخی مناطق، اثر منفی بر توسعه پایدار داشته‌اند؛ هشداری مهم برای کشورهایی که در مسیر مشابهی گام برمی‌دارند.
در حالی که آمریکا با عزمی راسخ به سوی آینده‌ای مبتنی بر انرژی‌های تجدیدپذیر گام برمی‌دارد، گزارش‌های اخیر پرده از مانعی غیرمنتظره برمی‌دارند: صف‌های طولانی و طاقت‌فرسا برای اتصال پروژه‌های بادی، خورشیدی و ذخیره‌سازی باتری به شبکه برق. این تأخیرهای چند ساله، نه تنها سرعت گذار به انرژی پاک را به شدت کند کرده، بلکه سرمایه‌گذاری‌های عظیم در این بخش را نیز با چالش جدی مواجه ساخته است.
در جستجوی راهکارهای پایدار برای تأمین انرژی مورد نیاز بشر، فناوری همجوشی هسته ای به عنوان یک امید نوظهور مطرح شده است. این فرآیند که در قلب ستارگان رخ می‌دهد، پتانسیل تولید انرژی پاک و بی‌پایان را بدون انتشار گازهای گلخانه‌ای دارد. در این میان، چین با پروژه جاه‌طلبانه راکتور BEST، گامی بلند در این مسیر برداشته و در رقابتی تنگاتنگ با آمریکا، برای دستیابی به این منبع انرژی حیاتی تلاش می‌کند.
در جستجوی منابع انرژی پاک و پایدار، هیدروژن همواره به عنوان یک گزینه جذاب مطرح بوده است. با این حال، تمرکز اولیه بر تولید هیدروژن سبز با چالش‌های هزینه‌ای و فنی قابل توجهی روبرو شده است. اکنون، کشف نوع جدیدی از این عنصر، هیدروژن سفید که به طور طبیعی در زمین یافت می‌شود، بارقه‌ای از امید را در دل فعالان و سرمایه‌گذاران حوزه انرژی ایجاد کرده است. آیا این هیدروژن طبیعی می‌تواند ناجی صنعت انرژی پاک باشد و ما را به آینده‌ای سبزتر و مقرون‌به‌صرفه‌تر رهنمون سازد؟
تا چند سال پیش تصور اینکه کشورهای حوزه خلیج فارس خود را به عنوان صادرکننده برق پاک معرفی کنند، شاید دور از ذهن بود. اما اکنون، امارات، عربستان، عمان، مصر و دیگر کشورها با سرعت در حال توسعه زیرساخت‌ها و پروژه‌های عظیم انرژی‌های تجدیدپذیر هستند تا علاوه بر تأمین نیاز داخلی، به صادرکنندگان بزرگ انرژی پاک در سطح جهانی تبدیل شوند.
در آستانه تحولی بزرگ در عرصه انرژی‌های پاک، توافقی تاریخی میان عمان، هلند و آلمان شکل گرفته است تا نخستین کریدور هیدروژنی بین‌قاره‌ای جهان را ایجاد کند. این همکاری بلندپروازانه، با هدف انتقال هیدروژن سبز تولیدشده در عمان به قلب اروپا، نه‌تنها گامی مهم در راستای جایگزینی سوخت‌های فسیلی و کاهش آلایندگی محسوب می‌شود، بلکه فصل نوینی در همکاری‌های بین‌المللی برای ساختن آینده‌ای پایدارتر رقم خواهد زد. این ابتکار، با مشارکت ۱۱ نهاد و شرکت کلیدی در زنجیره ارزش هیدروژن، پتانسیل آن را دارد تا الگوهای سنتی تأمین انرژی را به چالش بکشد و مسیری نو برای حرکت به سوی اقتصاد هیدروژنی جهانی هموار سازد.
همایش بین المللی تغییرات اقلیمی سمرقند با حضور رهبران آسیای مرکزی و اتحادیه اروپا، هشدارهای جدی درباره آینده اقلیمی منطقه مطرح کرد. بیابان‌زایی، کمبود منابع آب و تهدید امنیت غذایی از مسائل کلیدی مطرح‌شده بود. اتحادیه اروپا با طرح‌های انرژی پاک و کمربند سبز به کمک منطقه آمده است.
در عصری که بحران‌های محیط‌زیستی و نیاز به انرژی پاک به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های جهانی تبدیل شده، پروژه‌های بین‌المللی در حوزه انرژی سبز می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای در آینده اقتصاد و محیط زیست کشورها ایفا کنند. یکی از جدیدترین و مهم‌ترین این همکاری‌ها، قرارداد میان مصر و فرانسه برای ساخت یک مجتمع عظیم تولید هیدروژن و آمونیاک سبز در منطقه رأس شوخیر، در سواحل دریای سرخ است.
انرژی، قلب تپنده زندگی مدرن است، اما آینده آن چطور خواهد بود؟ با افزایش نگرانی‌ها درباره تغییرات اقلیمی و نیاز به جایگزینی سوخت‌های فسیلی، جهان در آستانه یک تغییر بزرگ در نحوه تولید و مصرف انرژی قرار دارد. آیا به سمت انرژی پاک و تجدیدپذیر می‌رویم یا همچنان به نفت و گاز وابسته می‌مانیم؟
با افزایش نیاز به انرژی پاک و پایدار در جهان، انرژی بادی به‌عنوان یکی از منابع کلیدی در آینده انرژی کشورها مطرح شده است. ایران نیز با توجه به منابع بادی غنی و برنامه‌های دولتی برای توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر، در مسیر استفاده از این ظرفیت قرار دارد. اما این مسیر با فرصت‌ها و چالش‌هایی همراه است که می‌تواند آینده انرژی بادی در ایران و جایگاه آن در جهان را تحت تأثیر قرار دهد.
با افزایش نگرانی‌ها درباره تغییرات اقلیمی و آلودگی زیست‌محیطی، کشورهای مختلف در حال سرمایه‌گذاری گسترده روی پروژه‌های نوآورانه انرژی‌های تجدیدپذیر هستند. این پروژه‌ها نه‌تنها به کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی کمک می‌کنند، بلکه تأثیر چشمگیری بر کاهش آلودگی هوا، بهبود کیفیت زندگی و توسعه پایدار دارند.
اقتصاد سبز، که بر استفاده از انرژی‌های پاک و کاهش آسیب به محیط زیست تمرکز دارد، در سال ۱۴۰۳ دستخوش تغییرات مهمی در ایران و جهان شد. از تصمیمات بحث‌برانگیز دونالد ترامپ در آمریکا گرفته تا برنامه‌های بلندپروازانه ایران برای توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر، این سال پر از اتفاقات غیرمنتظره و فرصت‌های جدید بود. در این گزارش، نگاهی می‌اندازیم به مهم‌ترین تحولات اقتصاد سبز و چالش‌هایی که پیش روی این حوزه قرار دارد.
صنعت انرژی‌های تجدیدپذیر در سال ۲۰۲۵ با رشد قابل‌توجهی روبرو است. با افزایش تقاضا برای انرژی پاک، شرکت‌های پیشرو در این حوزه به نوآوری، سرمایه‌گذاری و گسترش ظرفیت تولید پرداخته‌اند. در این گزارش، ۱۰ شرکت برتر در صنعت انرژی های تجدیدپذیر را معرفی می‌کنیم و به بررسی نقش کلیدی آن‌ها در آینده انرژی جهان می‌پردازیم.
در سال‌های اخیر، دغدغه‌های زیست‌محیطی و نیاز روزافزون به منابع انرژی پاک و پایدار، توجه جهانیان را به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر معطوف کرده است. در این میان، هیدروژن سبز به عنوان یکی از گزینه‌های مهم برای جایگزینی سوخت‌های فسیلی مطرح شده است. بسیاری از متخصصان و سازمان‌های بین‌المللی، هیدروژن سبز را راه‌حلی امیدوارکننده برای دستیابی به اهداف کاهش انتشار کربن و مقابله با تغییرات اقلیمی می‌دانند. اما آیا این فناوری می‌تواند در کوتاه‌مدت به یک راه‌حل عملی و اقتصادی تبدیل شود؟ یا هیدروژن سبز تنها یک ایده جذاب اما پرهزینه باقی خواهد ماند؟
در دنیای امروز، تغییرات اقلیمی و آلودگی هوا به دو معضل بزرگ جهانی تبدیل شده‌اند که سلامت انسان‌ها و پایداری کره زمین را تهدید می‌کنند. سوخت‌های فسیلی، که سال‌ها به‌عنوان منبع اصلی انرژی استفاده می‌شدند، یکی از مهم‌ترین عوامل گرمایش جهانی و آلودگی هوا هستند. اما با پیشرفت فناوری، انرژی های تجدیدپذیر به‌عنوان جایگزینی پایدار و کارآمد برای این منابع آلاینده مطرح شده‌اند.
گزارش‌های اخیر نشان می‌دهند که جهان می‌تواند تا سال ۲۰۵۰ به‌طور کامل از انرژی‌های تجدیدپذیر بهره ببرد و وابستگی خود را به سوخت‌های فسیلی از بین ببرد. اما آیا این یک هدف واقع‌بینانه است؟ آیا فناوری‌های موجود امکان چنین تغییری را فراهم می‌کنند؟ و مهم‌تر از همه، آیا اقتصاد جهانی آماده این تحول بزرگ است؟
در دنیای امروز، بحران تغییرات اقلیمی به یکی از بزرگترین چالش‌های جهانی تبدیل شده است. کشورها به دنبال یافتن راه‌حل‌هایی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و وابستگی به سوخت‌های فسیلی هستند. در این میان، انرژی های تجدیدپذیر مانند باد، خورشید، آب و زیست‌توده به عنوان جایگزین‌های پایدار و دوستدار محیط‌زیست مطرح شده‌اند. بسیاری از کشورها در مسیر گذار به انرژی پاک سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای انجام داده‌اند و سیاست‌های حمایتی موثری را در پیش گرفته‌اند.
گزارش جدید اتحادیه اروپا نشان می‌دهد که این اتحادیه در مسیر کاهش آلودگی هوا و پلاستیک پیشرفت‌های قابل توجهی داشته است، اما هنوز با چالش‌های بزرگی مانند افزایش آلودگی میکروپلاستیک‌ها و زباله‌های شهری روبرو است. در این گزارش، برخی مناطق اروپا به عنوان پاک‌ترین و برخی دیگر به عنوان آلوده‌ترین مناطق قاره معرفی شده‌اند. برای دستیابی به هدف «آلودگی صفر» تا سال ۲۰۳۰، اتحادیه اروپا باید اقدامات قاطع‌تری در زمینه‌های مختلف زیست‌محیطی انجام دهد.
