کد مطلب: ۱۴۵۸۳۱

تعامل با دنیا حلقه مفقوده صنعت

همه می‎دانیم برای بهبود شرایط صنعت کشور باید زیرساخت های لازم فراهم شود و این موضوع نیازمند آن است که نگاهی برون گرایی به این موضوع داشته باشیم.

اولین راه برای اینکه رویکرد برون گرایی داشته باشیم این است که با دنیا تعامل برقرار کنیم و این اولین گام برای حرکت رو به جلو است و تا زمانی‌که یاد نگیریم که چگونه با دنیا تعامل برقرار کنیم مشکلاتمان همچنان پا برجا خواهد ماند.

طبیعی است زمانیکه این ارتباط برقرار شود می‎توانیم سرمایه‎گذاران خارجی را دعوت کنیم و سرمایه‎گذاری مستقیم انجام می‎شود. سرمایه‎گذاری مستقیم خارجی تنها به دنبال این نیست که سرمایه شرکای خارجی را به داخل کشور بیاورد.

بلکه کسی که در ایران سرمایه‎گذاری می‎کند سبک‎های مدیریتی خود را خواهد آورد؛ سهامدار به دنبال سرمایه‌ای که با خود می‎آورد بازار‎های جهانی که در اختیار دارد را با خود برای کشور به ارمغان خواهد آورد.

در این صورت در واقع آنها کمک می‎کنند تا آهسته مشکلاتمان را حل کنیم. در حقیقت مشکلاتمان زمانی حل خواهد شد که ما بتوانیم سرمایه وارد کرده و تعامل برقرار کنیم . نکته بعدی این است که صنعت کشورمان از مدیریت ناکارآمد رنج می‎برد. این موضوع را باید مورد توجه قرار بدهیم تا مدیران توانمند و شایسته راس کار قرار بگیرند. چرا که تا زمانیکه شایسته سالاری در کشور نداشته باشیم و همه افراد بر اساس ارتباطهایشان سر کار قرار بگیرند و توانمندی افراد مهم نباشد مشکلاتمان پا برجا خواه ماند.

افراد توانمند به حاشیه خواهند رفت. بنابراین باید دولت در زیر ساخت ها سرمایه‌گذاری کند. به طور مثال فساد و بروکراسی را در کشور از بین ببرد. وظیفه دولت این نیست که مبلغی را در اختیار بنگاه‎های اقتصادی قرار دهد.

بنگاه‎های اقتصادی خواهان آن هستند که فساد و رانت اقتصادی در کشور وجود نداشته باشد؛ تا از این طریق بتوانند فعالیت‎های اقتصادی انجام بدهند. درحال حاضر افراد و گروه‎های انحصارگر در کشور وجود دارند که تمامی فعالیت‎های اقتصادی را در اختیار خود می‎گیرند و رانت ایجاد می‎کنند.

حال آنکه بسیاری از افراد هستند که می‎توانستند کمک کنند اما به دلیل انحصارگرایی که در کشور وجود دارد به دور از فعالیت‎های اقتصادی قرار دارند و این‎ها زیر ساخت‎هایی است که دولت باید شرایط آن را ایجاد کند که بسیاری از این زیر ساخت‎ها نیازمند منابع مالی نیست.

در حقیقت زمانیکه شفافیت در فعالیت‎های اقتصادی بوجود بیاید، بروکراسی کاهش یابد و از طرفی حجم و هزینه‎های دولت کاهش یابد و به بخش خصوصی به معنای واقعی آن اجازه فعالیت داده شود نیمی از مشکلاتمان حل خواهد شد.

اما رافع این موانع تنها دولت نیست؛ بلکه دولت تنها بخشی از حاکمیت این کشور است. بخش‎ها و نهادهای دیگری هم وجود دارند که در اختیار دولت نیست مثل قوه قضائیه، مجلس و نهاد های مستقل که برای رفع این مشکلات باید دست به دست هم بدهند.

بارها از سوی مسئولان صحبت‌هایی در خصوص مبارزه با فساد مطرح شده؛ اما به نظر می رسد اراده‎ای برای حل آن وجود ندارد و فقط مبارزه با فساد در حد حرف باقی می‎ماند. بسیار می‎بینیم فردی که ادعای مبارزه با فساد دارد، خود عامل ایجاد فساد است که اینها بخشی از مشکلات کشور است و زیر ساخت‎هایی که مطرح شد از این جنس ها هستند.

اما در حوزه تولید نیز باید گفت که همچنان از تکنولوژی‎های روز دنیا عقب هستیم و باید بتوانیم این تکنولوژی‎ها را وارد کشور کنیم که این موضوع هم بستگی به نحوه تعامل با جهان را دارد.

زمانیکه تعامل ایجاد می‌شود و سرمایه گذاری اتفاق می‎افتد این سرمایه‎گذاری باعث می‎شود تکنولوژی‏های روز دنیا وارد کشور شود. در نهایت ماشین آلات و تجهیزات جدید وارد کشور می‎شود و در واقع به سمتی حرکت می‎کنیم که کشورهای دیگر رفته‌اند.

از سوی دیگر متاسفانه درکشور ما هنوز فضای رقابتی ایجاد نشده است و باید این شرایط را فراهم کرد. اما چگونه؟ در شرایطی که بنگاه‌های اقتصادی تجهیزات و تکنولوژی‌های روز دنیا را داشته باشند و از طرفی دیگر مدیران توانمند بالای سر آنها حضور داشته باشند می‎توان محصولات با کیفیت و با قیمت تمام شده تولید کرد. در این صورت است که می‎توان در بازارهای جهانی حضور پیدا کرد و با بازارهای خارجی رقابت کرد.

اما یکی دیگر از مشکلاتی که صنعت کشورمان از نبود آن رنج می‎برد مدرک گرایی و نبود دانش کافی است. در حال حاضر بسیاری از افراد بدون آنکه مهارت کارشناسی داشته باشند از دانشگاه‎ها فارغ التحصیل می‎شوند.

در این شرایط طبیعی است که کیفیت بالایی نخواهیم داشت و اینها موضوعاتی به هم پیوسته است. اقتصاد و صنعت اجزای به هم پیوسته‌ای است که روی هم تاثیر می‎گذارند و از یکدیگر تاثیر می‎پذیرند. از سویی دیگر ناکارآمدی افراد موضوع دیگری است که باید به آن توجه داشت.

بر اساس گزارش سازمان بهره‌وری آسیایی میزان بهره‌وری نیروی کار در ایران 22دقیقه در روز است. این در حالی است که در کشورهای دیگر نظیر کره میزان بهره‌وری آنها 7 الی 8 ساعت در روز است.

همچنین بر اساس گزارش مکندی مقایسه صنعت خودروسازی ایران با کشور ترکیه نشان می‎دهد سه برابر نیروی کار در خودروسازی ایران حضور دارند. این در حالی است که درکشور ترکیه اگر بخواهند همان خودرو را با همان کیفیت تولید کنند یک سوم نیروی کار ما را خواهند داشت.

نظرات

مخاطب گرامی توجه فرمایید:
نظرات حاوی الفاظ نامناسب، تهمت و افترا منتشر نخواهد شد.