مشکل اصلی نظافت کلانشهر تهران در سیاستگذاری است، نه صرفا در نبود کارگر. شهرداری تهران سالهاست سیستم جذب و نگهداری نیروی خدماتی بومی را جدی نگرفته است.
محمد باغانی - هر روز، تهران هزاران تن زباله را در آرادکوه دفن میکند؛ در حالی که در شهرهایی مانند کپنهاگ، وین و آمستردام، همین «زباله» به برق، گرما و درآمد تبدیل میشود.
محمد باغانی - ایران سالانه بیش از ۳.۵ میلیون تن پلاستیک مصرفی تولید میکند، اما تنها کمتر از یکچهارم آن بازیافت میشود. فرصتی عظیم که میتواند بیش از ۲ میلیارد دلار ارزش افزوده و هزاران شغل جدید ایجاد کند، اما به زبالهای دفنشده تبدیل شده است. این «طلای کثیف» زیر خاک تهران و شهرهای دیگر، نه تنها اقتصاد را از رونق محروم کرده، بلکه بحران آلودگی را تشدید میکند.
در جهانی که فناوری با سرعت سرسامآوری پیش میرود، زبالههای الکترونیکی به چالشی بزرگ اما فرصتی بینظیر تبدیل شدهاند. این زبالهها، حاوی میلیونها تن مواد اولیه حیاتی هستند که میتوانند آیندهای سبز و دیجیتال را برای اروپا رقم بزنند.
در حالی که میکروپلاستیکها سالها به عنوان یکی از بزرگترین تهدیدات زیستمحیطی شناخته میشوند، تحقیق تازهای نشان میدهد این ذرات ریز نهتنها از صنایع و زبالههای شهری، بلکه از کفشها و تجهیزات کوهنوردی انسانها نیز وارد طبیعت بکر میشوند.
محمد باغانی - انباشت روزافزون پسماندهای شهری و صنعتی در ایران به یکی از چالشهای جدی زیستمحیطی و اقتصادی بدل شده است. در این میان، فناوری «تبدیل پسماند به سوخت» (RDF) بهعنوان راهکاری نوین مطرح است که میتواند همزمان به کاهش حجم زباله، صرفهجویی در مصرف سوختهای فسیلی و کاهش آلایندهها کمک کند.
محمد باغانی - با بازیافت پیشرفته MLP و تبدیل زباله شهری به متریال کاربردی، میتوانیم صنعتی بسازیم که در آن ضایعات، منابع ارزشمند فردا باشند. از بستهبندی چیپس تا زبالههای خانگی، همه چیز میتواند دوباره به چرخه بازگردد و آیندهای پایدار و اقتصادی رقم بزند.
سپیدان، سرزمین آبشارهای خروشان، دشتهای سرسبز و چشماندازهای خیرهکننده، سالانه میزبان بیش از ۵ میلیون گردشگر از شیراز و استانهای جنوبی است. اما پشت این تصویر رویایی، چهرهای تلخ پنهان مانده؛ انبوه زبالهها در دل طبیعت، ترافیکهای فلجکننده در جادههای باریک و بار سنگینی که بر دوش مردم محلی افتاده است.
موضوع انرژی هستهای و آینده آن یکی از پرچالشترین مباحث در دنیای علم و فناوری است. از یک سو، نیروگاههای هستهای فعلی با تکیه بر شکافت هستهای انرژی تولید میکنند اما در عوض حجم عظیمی از زبالههای رادیواکتیو باقی میگذارند که نگهداری و مدیریت آنها پرهزینه و خطرناک است. اکنون گروهی از دانشمندان آمریکایی راهکاری نوآورانه پیشنهاد کردهاند: تبدیل زبالههای هستهای به منبعی برای تولید تریتیوم.
در یکی از پیشرفتهای چشمگیر در حوزه مدیریت پسماند هستهای، مهندسان آمریکایی با استفاده از یک آلیاژ جدید موفق شدند فرآیند دفع سوخت هستهای مصرفشده را به طرز چشمگیری بهینه کنند. این نوآوری که در سایت مشهور «ساوانا ریور» (SRS) متعلق به وزارت انرژی آمریکا پیادهسازی شده، میتواند بیش از ۲۰ سال در زمان و ۴ میلیارد دلار در هزینههای بلندمدت صرفهجویی کند.
یک کارشناس حوزه محیط زیست گفت: متأسفانه در ایران مصرف پلاستیک در سطحی بسیار بالاست. ما در زندگی روزمرهمان تقریباً در همه چیز از کیسههای پلاستیکی گرفته تا بطریهای آب معدنی و ظروف یکبار مصرف پلاستیکی استفاده میکنیم. این حجم از مصرف تأثیرات مخرب زیادی بر محیط زیست گذاشته که شاید هنوز برای بسیاری از مردم ملموس نباشد.
در مواجهه با بحران جهانی زبالههای الکترونیکی و چالش اقتصادی ناشی از سقوط قیمت لیتیوم، یک استارتاپ در هنگکنگ با فناوری پیشرفته خود راهکاری نوین ارائه کرده است. این شرکت با توسعه سیستمهای بازیافت قابل حمل و دوستدار محیط زیست، که قادر به فعالیت در قلب شهرها هستند، گامی مهم در مسیر مدیریت پسماندهای دیجیتال و بازیابی فلزات ارزشمند برداشته است.
با گسترش روزافزون استفاده از خودروهای برقی و دستگاههای الکترونیکی، معضل باتریهای لیتیومی فرسوده به یک چالش زیستمحیطی بزرگ تبدیل شده است. در حالی که روشهای سنتی بازیافت این باتریها هزینهبر و آلاینده هستند، یک استارتاپ بریتانیایی به نام Cell Cycle با الهام از طبیعت، راهکاری نوآورانه ارائه داده است. این شرکت با استفاده از میکروب و باکتری، روشی پاک، کمهزینه و کارآمد برای بازیافت فلزات ارزشمند مانند لیتیوم، نیکل و کبالت از باتریها توسعه داده است. این فناوری نه تنها میتواند به حل بحران زبالههای الکترونیکی کمک کند، بلکه مسیری پایدارتر برای آینده انرژی پاک هموار میسازد.
بحران زباله همچنان دغدغه اصلی مردم مازندران است و با وجود پیشرفت در طرحهای مدیریت پسماند و نیروگاه زبالهسوز، انباشت زباله و چالشهای زیستمحیطی هنوز پابرجاست.
انباشت غیر اصولی پسماند برای مدتهای طولانی در سایت زباله قائمشهر به عنوان ابرچالشی گریبانگیر این منطقه از مازندران بود که وعده همراهی دولت چهاردهم با شهرداری این منطقه در اجرای طرح های بهینه سازی، امیدواری برای رفع این معضل را رقم زده است.
تولید افسارگسیخته زباله در کشور مشکلات زیادی را برای محیطزیست و سلامت افراد ایجاد کرده و روز به روز هم بر حجم آن اضافه میشود، این در حالیست که قانون مدیریت پسماند در سال ۱۳۸۹ تصویب و ابلاغ شده است، اما به اعتقاد کارشناسان بازدارنده نیست و دستگاهها خود را ملزم به اجرای آن نمیدانند.
موضوع پسماند و زباله به یکی از مسائل مهم در حوزه محیط زیست و البته سلامت در ایران تبدیل شده است و کلانشهرها بویژه استانهای شمالی را در وضعیت نگرانکننده قرار داده و حجم تولید زباله در استانهای شمالی در دهههای گذشته به دلیل افزایش جمعیت و تبدیلشدن به مقصد گردشگری، افزایش چشمگیر داشته است.
در عصر حاضر، ماهوارهها به بخش جداییناپذیر از زیرساختهای جهانی تبدیل شدهاند و خدمات حیاتی از ارتباطات تا نظارت بر محیط زیست را ارائه میدهند. اما با رشد بیسابقه تعداد ماهوارهها در مدار زمین، یک چالش پنهان در حال ظهور است: تأثیرات زیستمحیطی ناشی از بازگشت و سوختن این سازههای فلزی در جو زمین. تحقیقات جدید نشان میدهد که ذرات فلزی آزادشده از ماهوارههای در حال تخریب میتوانند آبوهوا را تغییر دهند، لایه ازن را تهدید کنند و بحرانهای اقلیمی جدیدی ایجاد نمایند.
