معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور تکمیل و بهره‌برداری از پروژه‌های زیرساختی و عمرانی منطقه مکران به‌ویژه راههای مواصلاتی، راه‌آهن، بنادر، زیرساخت‌های انتقال برق، آب‌رسانی از سدها و... را از جمله اولویت‌های دولت تا پایان برنامه هفتم پیشرفت کشور اعلام کرد.
در روزهای اخیر، مسئله تغییر پایتخت ایران از تهران به منطقه مکران، به ویژه پس از پیشنهادهایی که از سوی برخی مسئولان دولتی مطرح شده، مورد توجه قرار گرفته است.
فاطمه مهاجرانی با اشاره به طرح گمانه‌زنی‌هایی درباره انتقال قطعی پایتخت به مکران، بر مبنای برداشت‌هایی که از سخنان اخیر وی انجام شده است، گفت: من نگفتم پایتخت به مکران خواهد رفت؛ بلکه گفتم دو شورا تشکیل شده است که یکی برای احصای مشکلات پایتخت فعلی است و یکی هم برای بررسی قوت‌هایی که اقتصاد دریامحور مشخصاً در مکران دارد؛ نتیجه این سخنان این نیست که پایتخت به مکران خواهد رفت.
محسن هاشمی گفت: فکر نمی‌کنم اجازه بدهند پایتخت برود کنار خلیج فارس که سه سوت آن را بزنند! او تاکید کرد: در تهران ما باید ۹ هزار اتوبوس و حداقل ۴۳۰ کیلومتر مترو داشته باشیم. دولت باید زود اینها را بسازد. همین خرج را بکنند تهران مساله اش حل می‌شود.
وزیر راه و شهرسازی گفت: اگر قرار است توسعه به جنوب سیستان و بلوچستان و سواحل مکران بیاید حتما به ساخت راهها توجه شود تا شاهد روان سازی ترافیک و حل مشکلات تردد و رونق حمل و نقل باشیم و در نهایت ساخت راههای ۲ بانده در سیستان و بلوچستان توسعه سواحل مکران را شتاب می دهد.
محمد طبیبیان نوشت: طرح انتقال پایتخت بار دیگر مطرح شده که اوهامی زودگذر است و با آمدن بهار (و حل موقتی آلودگی‌هوا) به فراموشی سپرده می‌شود؛ اما این مدل تصمیمات نشانه اعتراف به شکست در اداره و برنامه‌ریزی تهران است.
یک کارشناس به خبرآنلاین گفت: «زیرآب رفتن این منطقه دور از ذهن نیست. مقاله‌ای با عنوان شناسایی سواحل در معرض بالا آمدن آب دریا تحت سناریوهای تغییر اقلیم، که تمرکز آن سواحل جنوب ایران در کرانه دریای عمان بود در سال ۱۴۰۰ منتشر شده است، نتایج این مقاله به احتمال بالا آمدن آب در منطقه مکران اشاره کرده است.»
در روزهای اخیر اشاره به نهایی شدن محل پایتخت آینده ایران در ساحل مکران از سوی معاون اول رپیس جمهور و سخنگوی دولت، یادآور نحوه نهایی شدن اجرای کلان طرح‌ها در کشور ما در دهه‌های اخیر است که تا سال‌ها بعد مشکلات آنها – بعضا حتی تا امروز - ادامه داشته است.
پس از چند روز خبررسانی و صحبت‌های گوناگون درباره تصمیم دولت برای انتقال پایتخت از تهران به سواحل جنوب شرقی ایران در مکران، روز گذشته معاون اجرایی رئیس‌جمهور چنین موضوعی را صرفاً یک ایده [محترمانه‌اش اینکه حالا یک چیزی از ذهن‌مان گذشته!] دانست.
نماینده ویژه رئیس جمهور در اقتصاد دریامحور اظهار کرد: ما به خاطر دریای عمان در قطب جنوب مالک مشاعی هستیم؛ امیدوارم در سال آینده بتوانیم تور گردشگری راه‌اندازی کنیم و سال آینده علاقه‌مندان را به قطب جنوب ببریم تا مالکیت خود را احراز کنیم.
نماینده چابهار و نیکشهر درباره توسعه سواحل مکران گفت: روی کاغذ چیزی نوشته شده و n سال است که فقط از توسعه این مناطق حرف می‌زنیم اما در عمل اتفاق خاصی نمی‌افتد.
توسعه منطقه مکران، یکی از مهم‌ترین اقدامات در دست دولت باید باشد. موضوعی که رئیس‌جمهوری نیز به آن اشاره و عنوان کرده است که کیفیت آنچه قرار است در این سواحل صورت گیرد، به هیچ وجه نباید از اقدامات کشورهای همسایه پایین‌تر باشد. اما چرا تاکنون اقدامات اساسی در این زمینه انجام نشده است؟
از میان شش نامزد ریاست‌جمهوری تنها چهار نامزد به مسئله توسعه مکران پرداختند اما اگر قرار است توسعه مکران با توجه به اهمیت موضوع به عنوان مطالبه عمومی پیگیری شود باید سایر نامزدها را نیز به این اندیشه انداخت که درباره مکران چه فکر می‌کنند و چه برنامه‌ای دارند؟ یعنی باید ناگزیر به موضع‌گیری در این باره شوند.
