به گزارش تجارت‌نیوز، محمدرضا فرزین در شرایطی جای علی صالح آبادی را در ساختمان میرداماد گرفته که تصمیمات بانک مرکزی در ۱۵ ماه اخیر با انتقادات گسترده اقتصاددانان و فعالان اقتصادی مواجه بوده است. صالح‌آبادی از همان نخستین لحظاتی که نامش به عنوان نامزد ریاست کلی بانک مرکزی مطرح شد با واکنش کارشناسان و رسانه‌ها روبرو بود تا همین امروز که هنوز مهر استعفای عجیب و بحث‌برانگیزش خشک نشده است.

اما حساب فرزین با صالح‌آبادی فرق می‌کند. او یکی از مدیران باسابقه بانکی است که کارنامه نسبتا خوبی هم دارد. عده زیادی از کارشناسان نیز از همان روزهای نخست آغاز به کار دولت سیزدهم وی را به عنوان یکی از گزینه‌های مناسب جهت تکیه زدن بر صندلی ریاست کلی بانک مرکزی و یا وزارت اقتصاد می‌دانستند.

این هواخواهی تا حدی جدی بود که سایه فرزین همواره در ۱۵ ماه اخیر بر سر علی صالح‌آبادی سنگینی می‌کرد و هر لحظه انتظارش می‌رفت که وی مدیرعامل پیشین بانک ملی جایگزین صالح‌آبادی شود.

پنجشنبه گذشته این اتفاق بالاخره رخ داد و صالح‌آبادی با یک استعفای بحث‌برانگیز، میدان را برای جولان محمدرضا فرزین در خیابان میرداماد خالی کرد. اما در همان ساعات ابتدایی انتصابش به سمت ریاست کلی بانک مرکزی اظهاراتی را در صداوسیما مطرح کرد که موجبات واکنش تند اقتصاددانی که تا دیروز حامی وی بودند را فراهم کرد.

فرزین با دست گذاشتن روی کلیدواژه «تثبیت قیمت ارز» در بازار نیمایی و حتی اعلام قیمت ۲۸هزار و ۵۰۰ تومانی، این سیگنال را به ناظران داد که او نیز قرار نیست تحول شگرفی در زمینه سیاستگذاری پولی و بانکی کشور ایجاد کند. چراکه این اظهارنظر فرزین رنگ و بوی سخنان عوام‌فریبانه و غیراصولی سیاسیونی را داشت که بدون در نظر گرفتن اصول بنیادین مدیریت اقتصاد و برای انحراف افکار عمومی مطرح می‌شود.

شاید فرزین در گام نخست نیاز داشت که دل روسای بالادستی خود را به‌دست بیاورد که امر عجیبی نیست. اما با نگاهی به اظهاراتش در همین چند روز اخیر می‌توان انتظار داشت که او نیز مانند سلف خود بنای تلاش برای حفظ استقلال بانک مرکزی را نخواهد داشت.