تقریبا 60 روز قبل بود که وزارت نیرو از احتمال جیره‌بندی آب تهران خبر داد. اطلاعات صنعت آب هم تاییدکننده‌ی ورود شهرهای بزرگ و پرمصرف ایران به بحران آب آشامیدنی بود؛ اتفاقی که تابستان امسال دامن همدان را گرفت و پیش‌بینی می‌شد اگر معجزه‌ای در بارش‌های نیمه دوم سال رخ ندهد و مصرف خانگی آب آشامیدنی کم نشود، همین اتفاق در دیگر شهرهای بزرگ، خصوصا تهران تکرار شود و تهرانی‌ها تنها صد روز آب برای مصرف داشته باشند.
شنبه‌ای که گذشت اما سخنگوی صنعت آب، از «نرمال بودن» شرایط تامین آب در کل کشور خبر داد و اعلام کرد که دولت از اساس هیچ برنامه‌ای برای جیره‌بندی آب تهران و واردات آب ندارد. به فاصله اندکی اما همین نهاد خبر از خالی بودن 84 درصد از مخازن سدهای تهران داده است.
میزان دقیق آب پشت سدهای تهران
اما چه شد که بحرانی به بزرگی نبودِ آب آشامیدنی برای پایتخت 14 میلیونی کشور یک‌شبه حل شد آن هم در حالی که نه میزان آبِ پشت سدها تغییری کرده، نه خبری از رونقِ بارش‌های پاییز و زمستان است و نه رویه خاصی برای تغییر سهم آب کشاورزی و صنعت در نظر گرفته شده است؟
وضعیت آب پشت سدها همچنان رقمِ 17.8میلیارد متر مکعب را نشان می‌دهد؛ یعنی تنها 36 درصد از مخازن سدهای کشور پر شده اند. معنی دوم این رقم این است که 6، 7 درصد کسری سال آبی قبل، به سال جدید هم رسیده و اگر پیش بینی سازمان هواشناسی را بپزیریم، پاییز پرباران امسال حداقل 50 درصد و زمستان در پیش، حدودا 70 درصد کم‌باران‌تر از شرایط عادی است و نمی‌توان از این دو فصل توقع پر کردن مخازن سدها را داشت، خصوصا در تهران که 85 درصد مخازن سدهایش خالی است.
قطع مشترکان بدمصرف
تهران هر روز به اندازه یک دریاچه چیتگر آب مصرف می‌کند و اگر هر مشترک روزانه فقط 10 درصد کمتر آب مصرف کند، هر ماه به اندازه یک سدِ لار، آب تهران ذخیره خواهد شد. چنین پیش‌فرضی باعث شد که در دوماه اخیر دولت بر مشترکان خانگی فشار بیاورد و آب 9300 مشترک بدمصرف در تهران را قطع کند تا جدی بودن تهدید بی‌آبی پایتخت روشن شود اما اکنون مشخص نیست با چه انگیزه‌ای ورق برگشته و اخبار از نرمال بودن شرایط آبی خبر می‌دهند آن هم در شرایطی که مصرف تهرانی‌ها همچنان هفت برابر الگوی مصرف آب در کشور است.
