به گزارش تجارت نیوز، با گرم شدن کره زمین و عبور از مرزهای تعیین‌شده برای افزایش دمای جهانی، یکی از مهم‌ترین قربانیان این بحران، یخچال های طبیعی هستند. تحقیقات جدید علمی نشان می‌دهد که حتی اگر بشر در آینده بتواند گرمایش جهانی را متوقف یا معکوس کند، باز هم یخچال‌های طبیعی– به‌ویژه در کوهستان‌ها– برای قرن‌ها به وضعیت قبلی خود بازنخواهند گشت. این یافته‌ها زنگ خطری جدی برای تصمیم‌گیرندگان جهانی، دولت‌ها و نسل فعلی بشر است که تاخیر بیشتر در کاهش گازهای گلخانه‌ای، باعث بروز تغییرات اقلیمی برگشت‌ناپذیر می‌شود.
نتایج نگران‌کننده محققان
در یک مطالعه‌ی پیشگامانه که از سوی محققان دانشگاه بریستول انگلستان و دانشگاه اینسبروک اتریش انجام شده، آینده یخچال‌های طبیعی تا سال ۲۵۰۰ میلادی در سناریوهایی تحت عنوان «جهش بیش از حد» بررسی شده است. در این مدل‌سازی، دمای کره زمین ابتدا از آستانه‌ی ۱.۵ درجه سانتی‌گراد عبور کرده و تا حدود ۳ درجه سانتی‌گراد افزایش می‌یابد، سپس دوباره تا سال ۲۳۰۰ به سطح ۱.۵ درجه سانتی‌گراد کاهش می‌یابد.
اما نتایج این سناریو بسیار هشداردهنده است: حتی با بازگشت دما به سطح امن‌تر، یخچال‌های طبیعی طی قرن‌ها– و شاید حتی هزاران سال– قادر به بازیابی کامل نخواهند بود.
یخچال های طبیعی حتی در بهترین سناریو، همچنان از بین می‌روند
تحقیق منتشرشده در مجله Nature Climate Change نشان می‌دهد یخچال‌ها حتی اگر دما تنها به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد برسد، حدود ۳۵ درصد از حجم خود را از دست خواهند داد. اما اگر دما ابتدا به ۳ درجه سانتی‌گراد افزایش یابد و سپس به ۱.۵ درجه بازگردد، میزان ذوب یخچال‌ها تا سال ۲۲۰۰ به حدود ۵۱ درصد افزایش می‌یابد– یعنی ۱۶ درصد بیشتر از حالت ثابت در ۱.۵ درجه. حتی تا سال ۲۵۰۰، این میزان کاهش به ۴۶ درصد می‌رسد– یعنی ۱۱ درصد بیشتر از حالت کنترل‌شده.
این آمار به‌وضوح نشان می‌دهد که عبور موقت از آستانه‌های اقلیمی نیز می‌تواند اثری ماندگار و جبران‌ناپذیر بر منابع طبیعی زمین، از جمله یخچال‌ها، داشته باشد.
یخچال های آلپ، هیمالیا و آند در معرض خطر شدید
طبق این تحقیق، یخچال‌های طبیعی کوچک‌تر مانند یخچال‌های کوهستانی در آلپ، هیمالیا و آند، تا نسل‌های آینده به حالت اولیه بازنخواهند گشت. در خوش‌بینانه‌ترین حالت، برخی از این یخچال‌ها ممکن است تا سال ۲۵۰۰ میلادی مقداری بهبود بیابند، اما در طول عمر نسل فعلی یا حتی فرزندان آنها، این اتفاق رخ نخواهد داد.
این وضعیت تأثیرات مستقیم و جدی بر تأمین آب جوامع پایین‌دست دارد. نوسانات رواناب یخچال‌ها که دانشمندان آن را «آب فرورفته» می‌نامند، می‌تواند منجر به کمبود منابع آبی در بخش‌هایی از آسیا، آمریکای جنوبی و اروپای مرکزی شود.
یخچال‌ها و افزایش سطح دریا
از سال ۲۰۰۰ تاکنون، ذوب یخچال های طبیعی سطح دریاها را حدود ۲ سانتی‌متر بالا برده است. پس از انبساط حرارتی اقیانوس‌ها، یخچال‌های طبیعی دومین عامل مهم در افزایش سطح دریا هستند. ادامه این روند، شهرهای ساحلی، دلتای رودها و سکونت‌گاه‌های انسانی را به‌طور فزاینده‌ای در معرض تهدید قرار می‌دهد.
دکتر فابین ماسیون، دانشیار دانشگاه بریستول و نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید: «هرچه بیشتر در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تعلل کنیم، تغییرات اقلیمی برگشت‌ناپذیر بیشتری برای نسل‌های آینده رقم خواهیم زد. این باور اشتباه که می‌توانیم بعداً دما را کاهش دهیم و همه چیز به حالت اول بازمی‌گردد، خطری جدی برای آینده زمین است.»
او ادامه می‌دهد: «حتی بازگشت به سطح ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد، نمی‌تواند تمام خسارات واردشده به یخچال‌ها را جبران کند. بسیاری از این از دست‌رفتگی‌ها دائمی خواهند بود.»
مطالعه جدید دانشمندان به‌وضوح نشان می‌دهد باید برای حفظ یخچال های طبیعی– و بسیاری از اجزای حیاتی دیگر اکوسیستم زمین– اقدامات فوری، مؤثر و بلندمدت برای کاهش گازهای گلخانه‌ای انجام دهیم. عبور حتی موقت از مرزهای گرمایش اقلیمی می‌تواند پیامدهایی ماندگار، عمیق و جبران‌ناپذیر داشته باشد.
در حالی که جهان همچنان گرم‌ترین سال‌های تاریخ خود را تجربه می‌کند، وقت آن رسیده که تصمیمات اقلیمی به سطح جدی‌تری ارتقا پیدا کنند و آینده یخچال های طبیعی، به عنوان منابع حیاتی آب و تنظیم‌کننده دمای زمین، در مرکز توجه قرار گیرد.
