در قانون برنامه هفتم توسعه جمعآوری سالانه 16 میلیارد مترمکعب و روزانه حدود ۱.۵ میلیارد فوت مکعب گاز مشعل تکلیف شده است، اما مدیرعامل شرکت ملی نفت وعده داد که تا دو سال آینده، 1.9 میلیارد فوت مکعب گاز مشعل، معادل حدود ۹۰ درصد گازهای قابل جمعآوری، بازیافت میشود. با این حال فاصله میزان جمعآوری گازهای مشعل تا اهداف محقق شده، بین 10.2 میلیارد تا 12.7 میلیارد مترمکعب است.
رضا حاجی کریم، رئیس فدراسیون صنعت آب ایران، عنوان کرد: کل آبی که از طالقان به تهران میرسد حدود 80 میلیون مترمکعب در سال است. یعنی تنها هشت درصد به منابع آب تهران افزوده میشود، اما در همین حال، میزان آب «به حساب نیامده»، تلفات شبکه و برداشت غیرمجاز در تهران حدود ۲۵ درصد است.
کارشناس نفت و انرژی عنوان کرد: تا زمانی که رانت وجود دارد، خوراک اولیه ارزان به صنایع داده میشود و آنها میتوانند محصولات خود را در بازار جهانی به قیمت دلاری بفروشند (حتی زیر قیمت جهانی)، هیچ انگیزهای برای سرمایهگذاری توسعهای وجود ندارد.
امیر مقیسه، مدیر سرمایهگذاری و کسبوکار شرکت ملی نفت ایران، عنوان کرد: نکتهای که در خصوص طرحهای توسعهای وجود دارد این است که آنچه برای من و شما که در حوزهی انرژی فعالیت میکنیم اولویت است، الزاما از نظر سایر دستگاهها اولویت نیست. نهادهای دیگر آمدند و هر روز حلقه را برای شرکت ملی نفت تنگتر کردند. درآمدها را قیچی کردند، دست شرکت ملی نفت را بستند و در واگذاریهای شرکت ملی نفت اعمال نفوذ کردند. مقصر این موضوعات شرکت ملی نفت نیست. اگر دست شرکت نفت بود، قرارداد کرسنت را هم به هم نمیزد.
در همایش بینالمللی نفت، گاز و پتروشیمی که روز دوشنبه 5 آبان برگزار شد، رئیس مجلس و رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس، انتقادات خود نسبت به ارزانبودن انرژی و ضرورت اصلاحات در حوزه انرژی را بیان کردند. در این میان این پرسش مطرح میشود که آیا کشور در حال مقدمهچینی برای حذف یارانههای انرژی است؟
در افتتاحیه همایش بینالمللی سرمایهگذاری و تامین مالی صنعت نفت، گاز و پتروشیمی، رئیس مجلس شورای اسلامی و رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس از بوروکراسی پیچیده برای سرمایهگذاران و تصدیگری دولت انتقاد کردهاند. این در حالی است که شرایط کلی کشور به گونهای است که 170 میلیارد دلار خروج سرمایه ثبت شده است و مردم با توجه به قوانین و رویکردهای موجود تمایلی به سرمایهگذاری در صنعت نفت ندارند.
ایران با وجود در اختیار داشتن 21 درصد ذخایر گاز جهان، همچنان با ناترازی شدید گاز و افت فشار در میدان پارس جنوبی روبهروست. با این حال در جریان حضور ایران در مجمع کشورهای صادرکنندگان گاز و انتخاب ایران به عنوان رئیس هیاتهای اجرایی، از ضرورت افزایش تولید گاز در جهان و دستیابی به سهم 30 درصدی گاز در سبد انرژی جهان تا سال 2050 سخن به میان آورده شد. اما ایران کجای این معادلات قرار دارد؟
با اعمال تحریمهای جدید آمریکا علیه روسیه، هند و چین به عنوان بزرگترین خریداران نفت این کشور خرید رسمی نفت از روسیه را متوقف کردهاند. این موضوع نشان میدهد که چین و هند ممکن است دنبال بازارهای جدید باشند و در این میان نقشآفرینی ایران با در نظر گرفتن پیچیدگیهای موجود بسیار حیاتی است.
گزارشهای بینالمللی حاکی از افزایش میزان صادرات نفت ایران است. این در حالی است که بسیاری از نهادها از وصولنشدن درآمدهای نفتی خبر میدهند. باید دید جریان چیست و اگر صادرات نفت ایران افزایش یافته، نمود آن در اقتصاد کشور کجاست؟
قبض برق بسیاری از مشترکان افزایش چشمگیری را تجربه کرده است. آنگونه که از اظهارات مدیرکل دفتر مدیریت انرژی و برنامهریزی امور مشتریان شرکت توانیر پیداست، افزایش 26 درصدی نرخ تامین برق و تغییر ضرایب چهار پلهای که مصرف برق مشترکان بر مبنای آنها محاسبه میشود، از عوامل این افزایش بودهاند، اما باید دید چه ابهاماتی در این میان وجود دارند؟
موضوع واگذاری سهام شرکت ملی نفت ایران در راستای سیاستهای مولدسازی داراییهای دولت قرار است در مجمع تشخیص مصلحت نظام بررسی شود. در این راستا، موضوع واگذاری سهام شرکت ملی نفت بهعنوان یکی از اقدامات کلیدی برای تعمیق بازار سرمایه، افزایش ظرفیت تولید نفت و تامین مالی پروژههای زیرساختی وزارت نفت مطرح شده است. اما با توجه به وابستگی تاریخی بودجه به نفت، چه سرنوشتی در انتظار مساله ارتباط مالی دولت و جامعه است؟
مساله افزایش قیمت بنزین بار دیگر توسط نمایندگان مجلس مطرح شده است. تا جایی که از افزایش قیمت بنزین به مبلغ 5500 تومان نیز سخن به میان آوردهاند. کشور اکنون دچار تورم افسارگسیخته است و هرگونه تشدید تورم میتوان فشار مضاعفی بر مردم وارد کند. با این حال باید دید فارغ از این موضوع، چه عواملی در مساله بنزین نادیده گرفته میشوند؟
چندی است که موضوع تلفات برق بار دیگر در رسانهها مطرح شده است. تا جایی که معاون هماهنگی توزیع شرکت توانیر نیز عنوان کرده است که وضعیت شبکه برق ایران موضوعی نیست که تاثیر جدی بر ناترازی برق کشور داشته باشد. باید دید آیا واقعا تلفات 11 درصدی ناچیز است؟
عبداله باباخانی، کارشناس انرژی، در مورد تلاش ایران، روسیه و آذربایجان برای اتصال شبکههای برق عنوان کرد: از دید اقتصادی، کریدور شمال-جنوب برق تنها زمانی سودآور میشود که ایران بتواند ترانزیت برق کشورهای ثالث را نیز برعهده بگیرد. در غیر این صورت، صرف واردات یا صادرات فصلی نمیتواند جایگاه ژئوپلیتیکی بسازد. نهایتا یک مسیر محدود روسی، ایرانی بدل میشود.
مجیدرضا حریری، رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و چین، عنوان کرد: در مورد این موضوع که چرا ایران از روز گذشته سیاست جدیدی را در زمینه فروش نفت در پیش گرفته است باید گفت فروش نفت در شرایط تحریمی و مشخصا تحریمهای ایالات متحده آمریکا و نه تحریمهای شورای امنیت، با چالشهایی مواجه است. در چنین شرایطی، خریداران نفت ایران در معرض تحریمهای ثانویه آمریکا قرار میگیرند. از این رو، در طی حدود 15 سال اخیر، ایران برای آنچه در اصطلاح به عنوان «دور زدن تحریمها» شناخته میشود، روشهای متعددی را به کار گرفته است.
قرارداد 25 ساله صادرات گاز ایران به ترکیه سال آینده به پایان میرسد. در شرایطی که نظم منطقه تغییر کرده و آمریکا فشار مضاعفی بر ترکیه وارد کرده است تا ارتباط خود با روسیه و ایران را کمرنگ کند، ایران نیز به دلیل ناترازی 350 میلیون متر مکعبی گاز توانایی چانهزنی بالایی ندارد.
اکثر نفتکشهای با پرچم ایران اکنون پس از حدود هفت سال و نیم، از امروز موقعیت خود را از طریق سامانه AIS به صورت واقعی و بدون جعل مخابره میکنند. مشخص نیست دلیل این موضوع چیست اما باید پرسید آیا این موضوع میتواند گامی در راستای شفافیت تلقی شود؟
با قدرتگرفتن چین در نظم اقتصادی جهان، تداوم مبادلات این کشور با ایران و دیگر کشورهای تحریمی ادامه دارد. موضوعی که به نظر میرسد منجر به تداوم صادرات نفت ایران با وجود بازگشت تحریمهای سازمان ملل و تشدید تحریمهای یکجانبه آمریکا شود.
ایران دومین دارنده ذخایر گاز دنیا است و برداشت از میادین گازی میتواند کمک خوبی به جبران ناترازی گاز کند. از این رو باید دید مهمترین میادین گازی ایران کدامند؟
