سرنوشت دلار در سال ۲۰۱۹ / بازارها به کدام سو می‌روند؟

در سال 2018، دلار در برابر بیشتر ارزها حدود 7 درصد رشد داشته است. با این حال، یکی از اصول در تجارت خارجی این است که آنچه در حال افزایش است، در نهایت یک روز روند کاهشی به خود می‌گیرد. این مسئله در مورد وضعیت دلار هم صادق است.

به گزارش تجارت‌نیوز به نقل از اکونومیست، ورود دلار به محدوده خرسی، به این دلیل است که انتظار می‌رود رشد تولید ناخالص داخلی در آمریکا به شکل قابل توجهی آهسته شود. سال گذشته، رشد اقتصادی به دلیل کاهش مالیات‌ها افزایش یافت؛ با این حال، به‌زودی این محرک‌ها اثر خود را از دست خواهند داد. افزایش نرخ بهره از سوی فدرال‌رزرو و کاهش قیمت نفت از عوامل تعیین‌کننده دیگر هستند.

قیمت‌های پایین نفت موجب کاهش سرمایه‌گذاری در صنعت شیل آمریکا می‌شود که البته مزیتی برای کشورهای واردکننده نفت در آسیا و اروپاست. بازار سهام در آمریکا نسبتا خوب است اما شرکت‌های تکنولوژی همچون گذشته آسیب‌ناپذیر نیستند. به این ترتیب به نظر می‌رسد دوران پررونق و استثنایی آمریکا رو به پایان است و دلار هم در این مسیر تضعیف خواهد شد.

منصور محی‌الدین، تحلیلگر از رویال بانک اسکاتلند، در ماه نوامبر سه پیش‌شرط را برای چرخش سرنوشت‌ساز دلار مشخص کرده است. تغییر سیاست‌های فدرال‌رزرو برای افزایش نرخ بهره، توافق برای پایان دادن به اختلافات تجاری میان ایالات متحده آمریکا و چین و در نهایت نشانه‌های بهبود در وضعیت اقتصادی منطقه یورو. اولین مورد در حال حاضر دیگر یک مانع محسوب نمی‌شود. جروم پاول، رئیس فدرال‎رزرو، در چهارم ژانویه اعلام کرد که احتمالا افزایش نرخ بهره در سال 2019 متوقف می‌شود. از سوی دیگر، مذاکرات تجاری میان واشینگتن و پکن از سر گرفته شده است. اما داده‌های اقتصادی از اروپا همچنان رشد ضعیف این منطقه را نشان می‌دهد. نرخ بهره ممکن است دیگر افزایش پیدا نکند، اما همچنان از نرخ بهره در ژاپن و اروپا بالاتر است و این مسئله داشتن دلار را به عنوان سرمایه جذاب می‌کند.

در حال حاضر، دو سناریو در مورد سقوط یا ثبات دلار وجود دارد. در سناریوی اول، تنش‌ها میان ایالات متحده آمریکا و چین کاهش می‌یابد. کاهش مالیات و سیاست‌های پولی انبساطی در چین باعث تهییج و افزایش هزینه‌کرد بخش خصوصی در این کشور می‎شود. این روند سایر اقتصادها در آسیا را تحریک می‌کند که به نوبه خود افزایش فعالیت‌ها در منطقه یورو را به دنبال دارد. فعالیت‌های این بخش به‌طور قابل توجهی به اقتصادهای نوظهور وابسته است. به دنبال انتظارات برای افزایش نرخ بهره در آمریکا، بازدهی اوراق قرضه در این منطقه افزایش اما در آمریکا کاهش می‌یابد. به این ترتیب دلار در برابر یورو تضعیف می‌شود. از سوی دیگر، در صورت برگزیت نرم (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا) ارزش پوند افزایش می‌یابد. سرمایه‌ها در جستجوی بازدهی بهتر به بازارهای نوظهور می‌رسد. بازار سهام در مناطق خارج از آمریکا همچون سال 2017 تقویت می‌شود.

در سناریوی دوم اما، شکاف میان رشد تولید ناخالص داخلی آمریکا و دیگر نقاط جهان کاهش می‌یابد. اما این شکاف صرفا به دلیل کاهش رشد در آمریکاست و نه بهبود اوضاع دیگر کشورها. مناقشات تجاری تشدید می‌شود. ادامه روند بی‌ثباتی و نااطمینانی حکایت از این مسئله دارد که کاهش مالیات‌ها در چین منجر به هزینه‌کرد نشده و برعکس پس‌انداز شده است. آهسته شدن رشد اقتصادی در چین موجب می‌شود سایر بازارهای نوظهور هم تحت فشار قرار بگیرند. به این ترتیب، نقطه ضعف در اقتصاد اروپا موقت نیست، بلکه بازتاب کاهش تقاضا برای صادرات است. ارزش دارایی‌های پرریسک کاهش می‌یابد. دلار به شدت در برابر ین ژاپن و فرانک سوئیس تضعیف می‌شود. یورو همچنان ضعیف باقی می‌ماند. کمبود ارزهای امن موجب می‌شود که قیمت طلا افزایش یابد.

اینکه دلار و به دنبال آن سایر بازارها به کدام سو بروند، بستگی به اتفاقاتی دارد که در چین رخ خواهد داد. توافق تجاری با آمریکا، ارزها در بازارهای نوظهور را در مقابل دلار تقویت می‌کند. همچنین به گفته تحلیلگران بانک فرانسوی سوسیته ژنرال، اینکه دلار در برابر ارز کشورهای ثروتمند چه مسیری را در پیش بگیرد هم به روند آهسته شدن رشد اقتصادی آمریکا بستگی دارد. اگر سرعت رشد در آمریکا ناگهانی باشد، دلار در برابر ین سقوط می‌کند. اما اگر این روند تدریجی باشد، ارز آمریکا در برابر یورو افت می‌کند.

به هر ترتیب، این رویدادها مسیر دلار را مشخص خواهند کرد. این در حالی است که استراتژیست‌های جی‌پی مورگن، به سرمایه‌گذاران محتاط توصیه می‌کنند دارایی‌های خود را به سمت خرید ین ژاپن، فرانک سوئیس یا طلا ببرند؛ چرا که پیش‌بینی می‌شود ارزش آنها افزایش یابد.