فقر چطور در چین کاهش یافت؟

اصلاحات و باز شدن درهای اقتصاد چین طی 40 سال گذشته، برای صدها میلیون چینی این فرصت را فراهم آورد تا از فقر نجات پیدا کنند. یکی از برنامه‌های دولت در سال جاری میلادی این است که 10 میلیون نفر دیگر را از خط فقر خارج کند. این اقدام به عنوان بخشی از برنامه‌های دولت چین برای پایان دادن به «فقر شدید» تا پایان سال 2020 است.

به گزارش تجارت‌نیوز به نقل از بلومبرگ، از چین در سطح جهانی به عنوان کشوری یاد می‌شود که در کاهش فقر پیشرفت قابل توجهی داشته است.

در سال 1990، با استانداردهای بانک جهانی، حدود 68 درصد از مردم چین فقیر محسوب می‌شدند. در سال 2014 این نرخ به 1.4 درصد کاهش یافت.

از مهم‌ترین دلایل موفقیت این کشور برای مبارزه با فقر طی چهار دهه گذشته، مربوط به تغییر سیاست‌های دولت و اصلاحات در اقتصاد چین است. این تغییر سیاست‌ها در نهایت موجب شده، این کشور متوسط رشد اقتصادی سالانه 10 درصدی را در 40 سال اخیر تجربه کند.

از دیگر عوامل تاثیرگذار می‌توان به برنامه‌های اجتماعی دولت اشاره کرد که موجب شده تنها در پنج سال گذشته، بیش از هشت میلیون نفر از مناطق نامساعد نقل مکان کنند.

جدول زیر تعداد چینی‌هایی را که طی یک دهه گذشته زیر خط فقر زندگی کرده‌اند، نشان می‌دهد:

سال	تعدادافراد زیر خط فقر
2010	230.1 میلیون نفر
2011	170.7 میلیون نفر
2012	137.8 میلیون نفر
2013	115.4 میلیون نفر
2014	98.2 میلیون نفر
2015	78.2 میلیون نفر
2016	62 میلیون نفر
2017	43 میلیون نفر

با این حال، اگرچه در طول دوره رشد اقتصادی چین، دولت موفق شده میلیون‌ها نفر را از فقر نجات دهد، اما نابرابری به شکل قابل توجهی در چین افزایش یافته است.

در مطالعه‌ای که ژوئن سال گذشته از سوی صندوق بین‌المللی چین منتشر شد، گروهی از اقتصاددانان در این زمینه هشدار دادند که چین در حال حاضر، یکی از کشورهایی است که آمار مربوط به نابرابری در آن نگران‌کننده است. همچنین بر اساس این مطالعه، ضریب جینی (شاخصی که اختلاف طبقاتی و نابرابری درآمدی را نشان می‌دهد) در چین از 0.15 در سال 1990 به 0.50 جهش کرده که تغییر بسیار بزرگی محسوب می‌شود.

تفاوت در میزان تحصیلات یکی از مهم‌ترین دلایل افزایش نابرابری است. تغییرات سریع تکنولوژیک و صنعتی شدن، تقاضا را به شدت افزایش داده و به دنبال آن درآمدها برای کارگران بسیار ماهر بیشتر شده است.

شهرنشینی یکی دیگر از عواملی‌ست که این مساله را موجب شده است. در حالی که متوسط درآمد سرانه خانوارهای شهری حدود پنج هزار و 600 دلار بوده، این رقم برای خانوارهای روستایی حدود یک‌سوم و یک‌هزار و 642 دلار گزارش شده است.

افزایش سرعت پیر شدن جمعیت هم به این مساله دامن زده؛ دلیل آن هم کمبود برنامه‌های اجتماعی لازم برای کمک به فقرا و افراد آسیب‌پذیر یا همان فقدان تور ایمنی اجتماعی است.

نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که تقریبا یک‌چهارم سالمندان چینی زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

صندوق بین‌المللی پول همچنین در گزارش خود توصیه کرده که دولت چین باید اصلاحاتی را در زمینه مالیات و هزینه‌کرد در نظر بگیرد.

بدون تغییر در سیاست‌های تکمیلی، نابرابری در چین احتمالا افزایش پیدا می‌کند و دولت باید بیشتر بر مالیات بر درآمد و ثروت تمرکز کند.

افزایش هزینه‌کرد در بخش برنامه‌های اجتماعی مربوط به بهداشت، درمان و آموزش از دیگر اقداماتی است که دولت چین باید انجام دهد. همچنین دولت باید در مورد دسترسی برابر به خدمات عمومی در تمام شهرها و روستاهای این کشور اطمینان حاصل کند.