به گزارش تجارت‌نیوز، «اگر این وضعیت ادامه داشته باشد، تا دو سال آینده ماهی برای خوردن پیدا نمی‌شود!» این جمله را یکی از ماهیگیران آب‌های خلیج فارس می‌گوید. صید ترال هم آسیب‌های محیط زیستی زیادی داشته و هم نان بسیاری از صیادان را آجر کرده است.
برخی از صیادان جنوب کشور می‌گویند بارها اعتراضمان را به سازمان شیلات بردیم اما دستمان به جایی بند نشد و حالا سفره خالی نکته‌ای است که بارها به آن اشاره دارند.
صیدمان یک هشتم شد
بعد از ظهر که هوا خنک میشود دل به دریا می‌زنند و صبح که میشود برمی‌گردند. برخی هم چند هفته کارشان طول می‌کشد. تقریبا حرف همه یکی است: «کشتی‌های چینی ماهی‌ها را صید می‌کنند و چیزی به ما نمی‌رسد.» محمد یکی از صیادها می‌گوید: «قبلا هر قایقی در روز دست کم سه یا چهار میلیون تومان درآمد داشت و اگر قبلا روزی ۲۰۰ کیلو ماهی صید می‌کردیم الان روزی ۲۵ کیلو صید داریم.»
یکی دیگر از صیادها می‌گوید: «از وقتی که به دنیا آمدیم خانوادگی در این شغل بودیم و حرفه دیگری بلد نیستیم اما هیچ وقت دریا با مشکل بزرگتری از صید ترال مواجه نبوده است.»
تورهای صید ترال فقط ماهی‌های بزرگ را صید نمی‌کند، هر چه در مسیرشان باشد را جمع می‌کند، ریز یا درشت، خوراکی یا غیرخوراکی! اگرچه پیش از این و در مردادماه سال جاری از سوی معاون محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست ممنوعیت صید ترال اعلام شد اما اسماعیل کهرم، بوم شناس و فعال محیط زیست به تجارت‌نیوز می‌گوید: «چینی‌ها از سوی سازمان شیلات برای صید ترال اجازه دارند.»
اخیرا هم معاون امنیتی و انتظامی وزارت کشور از توقف صید ماهی ترال برای تامین نیازهای معیشت مرزنشینان و حفظ منافع کشور خبر داد اما صیادان محلی هم می‌گویند که همچنان صید ترال ادامه دارد.
گریه صیادان برای سفره خالی دریا!
اسماعیل کهرم می‌گوید: «در جنوب کشور حدود ۴۰۰ هزار صیاد بومی و سنتی داشتیم که با قایق فرسوده به دریا می‌رفتند و زندگیشان از این طریق پیش می‌رفت تا اینکه سر و کله چینی‌ها پیدا شد.»
این فعال محیط زیست در توضیح نحوه صید ترال می‌گوید: «در صید ترال تور ماهیگیری به شکل یک قیف در کف دریا قرار می‌گیرد که انتهای آن بسته است با عرض ۳۰ متری و طول ۸۰ تا صد متر. این تور هر چه کف دریاست را جمع می‌کند. این قیف را که در عرشه پهن می‌کنند حدود ۲۰ تن موجودات مرده به عرشه می‌آیند. ۸۵ درصد از آن را که برای انسان مصرفی ندارد را دوباره مرده به دریا می‌ریزند.»
کهرم ادامه می‌دهد: «موجودات کف زی در این تور هم گرفتار می‌شوند که قابل مصرف برای انسان نیست اما غذای ماهی‌هایی است که مورد مصرف انسان است.»
این فعال محیط زیست می‌گوید: «اگر امروز صید ترال متوقف شود ، هفت سال طول می‌کشد تا نتیجه آن را ببینیم . چون چینی‌ها کف‌روبی کرده‌اند و غذایی برای ماهی‌های استخوانی که ما می‌خوریم وجود ندارد.»
کهرم در پایان به وضعیت صیادان بومی اشاره می‌کند: «گریه برخی از صیادان محلی را دیده‌ام. کسانی که می‌گفتند چند روز است ماهی روی سفره ندارم.»
اری گاهی اوقات باعث همه چیز میشود
آقای دکتر کهرم بهتر در مورد چیزی که نمی دانند اظهار نظر نکنند. اطهار نظرشان در مورد صید ترال نشان می دهد که اصلا با این روش صید آشنا نیستند و شاید حتی یکبار هم روی شناور صیادی نرفته باشند، صید ترال الزاما کف روب نیست. بلکه انواع میان آبی و سطحی هم دارد و حتی نوع عمودی آن هم وجود دارد. بنابر این هر ترالی مخرب نیست. در دنیا حدود ۲۰ درصد صید از طریق انواع ترال است. اما آنچه که مهم است استفاده از ابزارهای کاهنده صید غیر هدف و ریز است که باید در ترال به کار گرفته شود.
در کنار این موضوع سازمان محیط زیست برای فرار از کم کاری و مسئولیت ناپذیری خود در تخربب زیستگاه های ساحلی به صید ترال حمله می کند، تخریب زیستگاه های ساحلی به دلیل سرازیر شدن انواع پساب های شهری و خانگی، صنعتی و غیره سبب شده تا زیستگاه های نزدیک ساحل که صید قایقها در آنجا صورت می گیرد تخریب شوند.
چرا از نقش و اثر بخشی ندانم کاری، کم کاری و ضعف محیط زیست و صید بیش از ظرفیت به بهانه معیشت اما با هدف قاچاق گزارش تهیه نمی کنید؟
وقتی همه دریا رو دادن به چینی ها چطوری میتونن جلوشو بگیرن