به گزارش تجارت نیوز، اتحادیه اروپا برای سال ۲۰۳۰ اهداف مشخصی در زمینه کاهش انتشار کربن و توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر تعیین کرده است. کشورهای عضو موظف هستند با گسترش زیرساخت‌های انرژی پاک، سرمایه‌گذاری در ذخیره‌سازی و نوآوری‌های فناورانه، به این اهداف دست پیدا کنند. اما گزارشی تازه نشان می‌دهد که ایتالیا در این مسیر با مشکلات جدی روبه‌روست و ممکن است نتواند به تعهدات خود عمل کند.
تأخیر ۱۰ ساله در زیرساخت‌های تجدیدپذیر
مطالعه‌ای که توسط شرکت انرژی ادیسون (Edison) و اندیشکده TEHA Group انجام شده است، نشان می‌دهد که ایتالیا حدود ۱۰ سال بیشتر از پیش‌بینی‌ها برای توسعه زیرساخت‌های انرژی تجدیدپذیر و سیستم‌های ذخیره انرژی زمان صرف کرده است. این تأخیر می‌تواند مانعی بزرگ در رسیدن این کشور به اهداف کربن‌زدایی سال ۲۰۳۰ باشد.
موانع اصلی: هزینه و روندهای اداری
این گزارش تأکید می‌کند که روندهای پیچیده صدور مجوز و تأخیر در تصمیم‌گیری‌ها، سرمایه‌گذاران را دلسرد کرده است. همچنین، پروژه‌های خورشیدی در ایتالیا با هزینه‌هایی مواجه‌اند که ۲۰ درصد بالاتر از کشورهای فرانسه، آلمان و اسپانیا است. دلایل این تفاوت هزینه، شامل تراکم بالای شبکه برق، کمبود زمین مناسب و فرآیندهای طولانی تأیید پروژه‌ها عنوان شده است.
راهکارهای پیشنهادی
مطالعه یادشده راهکارهایی برای رفع این چالش‌ها ارائه کرده است. برخی از مهم‌ترین توصیه‌ها عبارت‌اند از:
- ساده‌سازی صدور مجوزها برای تسریع در اجرای پروژه‌ها
- ایجاد اطمینان برای سرمایه‌گذاری‌ها با حمایت دولتی و سیاست‌های پایدار
- کاهش هزینه‌های انرژی از طریق تقویت رقابت و بهبود بهره‌وری
فرصت‌های بلندمدت تا سال ۲۰۵۰
گزارش ادیسون و TEHA Group همچنین به فرصت‌های اقتصادی درازمدت اشاره می‌کند. بر اساس این مطالعه، اگر ایتالیا بتواند ترکیبی از ذخیره‌سازی برق‌آبی، توسعه انرژی هسته‌ای نسل جدید و فناوری‌های جذب کربن را به کار بگیرد، تا سال ۲۰۵۰ حدود ۱۹۰ میلیارد یورو به اقتصاد این کشور افزوده خواهد شد.
از سوی دیگر، ظرفیت بالقوه ذخیره‌سازی برق‌آبی ایتالیا بسیار قابل‌توجه است. این کشور می‌تواند با ایجاد ۵۶ سایت جدید، ظرفیت ذخیره‌سازی برق‌آبی را به ۱۳.۶ گیگاوات برساند؛ اقدامی که علاوه بر تأمین امنیت انرژی، به تاب‌آوری اقلیمی نیز کمک خواهد کرد.
دیدگاه مدیرعامل ادیسون
نیکولا مونتی، مدیرعامل ادیسون، در واکنش به این گزارش تأکید کرده است که ایتالیا باید وابستگی انرژی و فناوری خود را به کشورهای خارجی کاهش دهد. او راه‌حل را در تقویت زنجیره‌های تأمین داخلی مانند پروژه‌های پمپاژ برق‌آبی و همچنین همکاری‌های اروپایی در زمینه فناوری‌های نوظهور، از جمله انرژی هسته‌ای نسل بعدی و فناوری‌های جذب کربن می‌داند.
به گزارش رویترز، نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که ایتالیا برای رسیدن به اهداف سبز سال ۲۰۳۰ اتحادیه اروپا با موانع جدی روبه‌رو است. تأخیرهای طولانی، هزینه‌های بالاتر از میانگین اروپا و مشکلات ساختاری در فرایندهای اداری، حرکت این کشور را کند کرده است. با این حال، چشم‌انداز بلندمدت امیدوارکننده است؛ زیرا با سرمایه‌گذاری در ذخیره‌سازی برق‌آبی، توسعه انرژی هسته‌ای پیشرفته و بهره‌گیری از فناوری‌های جذب کربن، ایتالیا می‌تواند نه‌تنها به اهداف اقلیمی برسد، بلکه تا سال ۲۰۵۰ رشد اقتصادی ۱۹۰ میلیارد یورویی را نیز تجربه کند.
