بالاخره سوخت الکترونیکی، آری یا نه؟

به گزارش تجارت‌نیوز ، دانشمندان می‌گویند سوخت الکترونیکی یکی از راه‌هایی است که می‌تواند به موتورهای احتراقی سنتی اجازه دهد تا پس از سال 2035 نیز قابل استفاده باشند. سوخت‌های الکترونیکی اخیرا به مرکز بحث در مورد مقررات سختگیرانه‌تر انتشار گازهای گلخانه‌ای در اتحادیه اروپا تبدیل شده است.

هدف این است که تا سال 2035 میزان آلایندگی خودروها و ون‌های جدید به صفر برسد و به نظر می‌رسد این کار به طور موثر موتورهای بنزینی و دیزلی را ممنوع می‌کند.

از آنجایی که مقررات جدید در مرحله تصویب بود، برخی از کشورها مانند آلمان استدلال کردند که سایر فناوری‌های بدون آلایندگی باید در نظر گرفته شوند. آن‌ها از کمیسیون اروپا خواستند، پیشنهادی در مورد چگونگی ادامه کار موتورهای احتراقی که با سوخت الکترونیکی حرکت می‌کند اعلام کند؛ این پیشنهاد باید کمک کند پس از سال 2035 که استفاده از خودروهای دیزلی ممنوع شده، فضایی برای ادامه کار این خودروها ارائه کند.

آلمان سرانجام در ماه مارس با اتحادیه اروپا به توافق رسید که خودروهای متکی بر سوخت کربنی را حتی پس از تاریخ ممنوعیت (سال 2035) باز هم بتواند بفروشد. اما این معامله سوالات زیادی را در مورد امکان سنجی، هزینه و واقعیت‌های بلندمدت وسایل نقلیه با سوخت الکترونیکی مطرح می‌کند. سوالاتی که پاسخ به آن باید از آشنایی با سوخت الکترونیکی آغاز شود.

سوخت الکترونیکی چیست؟

سوخت الکترونیکی جایگزین مصنوعی برای سوخت‌های فسیلی است که از هیدروژن و دی اکسید کربن ساخته می‌شوند. آن‌ها را می‌توان در موتورهای احتراقی سنتی استفاده کرد و با استفاده از شبکه‌هایی که از قبل وجود دارد توزیع کرد.

هیدروژن باید با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر یا بدون دی اکسید کربن تولید شود و دی اکسید کربن باید از انتشار گازهای گلخانه‌ای به دست آید تا کربن خنثی در نظر گرفته شود.

سوخت‌های الکترونیکی نیز هنگام سوختن، دی اکسیدکربن تولید می‌کنند، اما این انتشار از نظر تئوری شاید حتی کمتر از میزان دی اکسید کربنی باشد که برای تولید سوخت‌های فسیلی به جو وارد می‌شود.

سوخت الکترونیکی یا سوخت الکتریکی؟

به گزارش یورونیوز ، بیشتر شرکت‌های خودروسازی به جای تغییر در ضریب تولید خودروهای برقی، ترجیح می‌دهند به سمت سوخت‌های الکترونیکی حرکت کنند. این فناوری در حال حاضر به عنوان راهی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از خودروها به طور گسترده در دسترس است.

مارکوس دوزمان، رئیس شرکت آئودی می‌گوید: «سوخت مصنوعی نقش مهمی در آینده میان‌مدت خودروهای سواری نخواهد داشت.» علت گفته او این است که سوخت‌های الکترونیکی در حال حاضر در مقیاس کافی برای آنچه مورد نیاز است نیز تولید نمی‌شوند.

اولین کارخانه تجاری سوخت الکترونیکی در شیلی در سال 2021 افتتاح شد. هدف آن تولید 550 میلیون لیتر در سال است و توسط خودروساز پورشه حمایت می شود. Norsk e-Fuel نروژ در حال برنامه ریزی برای افتتاح دیگری است تا تولید سوخت الکترونیکی را تا سال 2024 آغاز کند. این کشور امیدوار است تا سال 2026 عملیات خود را به تولید 25 میلیون لیتر سوخت الکترونیکی افزایش دهد. اما محصول این شرکت عمدتاً بر حمل‌ونقل هوایی تمرکز خواهد کرد.

تصویری از یک کارخانه سوخت مصنوعی که در پونتا آرناس، شیلی آغاز به کار کرده است.

تجزیه و تحلیل کمپین سازمان غیردولتی حمل‌ونقل و محیط‌زیست (T&E) نشان داد که تا سال 2035، تنها برای حدود 2 درصد از خودروهای اروپا، سوخت مصنوعی کافی وجود خواهد داشت. این بدان معناست که تنها 5 میلیون خودرو از 287 میلیون خودروی پیش‌بینی شده اتحادیه اروپا می‌توانند با این سوخت کار کنند.

هزینه نگهداری سوخت‌های الکترونیکی چقدر است؟

یکی دیگر از تحلیل‌های اخیر توسط T&E نشان داد که سوخت الکترونیکی می‌تواند تا سال 2030 بیش از 2.80 یورو در هر لیتر در پمپ در آلمان قیمت داشته باشد. این تقریبا 50 درصد گران‌تر از بنزین معمولی امروزی است.

شارژ کردن خودرو با بنزین مصنوعی برای یک راننده متوسط ​​حداقل 2300 یورو در سال هزینه دارد. T&E نگران است که در حالی که رانندگان ثروتمند می‌توانند این تغییر را بپردازند، می‌تواند کسانی را که توانایی پرداخت هزینه را ندارند مجبور به تلاش برای دور زدن قوانین شود.

پس چرا سوخت های الکترونیکی اینقدر گران هستند؟ کمبود عرضه یکی از دلایلی است که با افزایش تولید قابل رفع است.

اما فرآیند واقعی ساخت سوخت‌های الکترونیکی خود پیچیده و انرژی بر است. از الکترولیز برای تولید هیدروژن استفاده می‌شود و برای تبدیل آن به سوخت مایع به واکنش های شیمیایی دیگری نیاز است. جذب دی اکسید کربن نیز یک کار پرهزینه است و فناوری انجام آن هنوز از انتظارات خارج است.

به طور کلی سوخت‌های الکترونیکی در حال حاضر برای تولید به انرژی بیشتری نسبت به انرژی مورد نیاز برای تامین انرژی ناوگان خودروهای الکتریکی نیاز دارند. در یک مطالعه خطرناک، T&E در سال گذشته دریافت که یک وسیله نقلیه الکتریکی می‌تواند پنج تا شش برابر بیشتر از یک خودروی سوخت الکترونیکی با همان مقدار برق تجدید پذیر حرکت کند.

آیا سوخت‌های الکترونیکی واقعا کربن خنثی هستند؟

فرآیند تولید سوخت‌های الکترونیکی، دی اکسید کربن را از هوا جذب می‌کند و از نظر تئوری انتشار گازهای گلخانه‌ای را که هنگام سوختن ایجاد می‌کنند، جبران می‌کند. با استفاده از انرژی سبز برای تولید هیدروژن سبز ، حامیان می‌گویند که این آن‌ها را به ابزار جایگزین خوبی برای رسیدن به صفر خالص تبدیل می‌کند.

مخالفان به این نکته اشاره می‌کنند که اگرچه سوخت‌های الکترونیکی ممکن است کربن خنثی باشند، اما همچنان هنگام سوختن، آلاینده‌های دیگری منتشر می‌کنند. این شامل دی اکسید نیتروژن سمی و ذرات سرطان‌زا است که در هوا آزاد می‌شوند و تولید آن‌ها با استفاده از هیدروژن سبز نیز می تواند یک مبارزه دشوار باشد. در حال حاضر بیش از 96 درصد هیدروژن تولید شده در اروپا از گاز طبیعی تامین می‌شود. سوخت‌های مصنوعی را می‌توان با استفاده از شبکه‌های موجود توزیع کرد.

چرا سوخت‌های الکترونیکی به عنوان جایگزین مورد حمایت قرار می‌گیرند؟

کسانی که از سوخت‌های الکترونیکی حمایت می‌کنند می‌گویند که آن‌ها فرصتی برای کاهش انتشار کربن بدون نیاز به جایگزینی هر وسیله نقلیه با یک خودروی الکتریکی دارند. این نوع سوخت همچنین می‌تواند در دمای اتاق ذخیره شده و برخلاف برق به سراسر جهان ارسال شود.

کسانی که از سوخت‌های الکترونیکی حمایت می‌کنند معتقدند که سیگنال دادن به تقاضای قوی و شفاف سازی مقررات می‌تواند به سرعت تولید آن را افزایش دهد.

گروه لابی صنعتی eFuel Alliance می‌گوید: «اگر شرایط بازار و قوانین تولید مناسب باشد، سوخت‌های الکترونیکی می‌توانند در سال 2025 شروع به تولید کنند و به طور پیوسته افزایش پیدا کنند تا امکان جایگزینی سوخت‌های معمولی فراهم شود.

در آلمان، این حمایت به دلیل وجود حدود 800 هزار شغلی است که در حال حاضر به تولید خودروهای موتور احتراقی متکی هستند. نظرسنجی های اخیر همچنین نشان می دهد که 68 درصد از مردم با ممنوعیت اتحادیه اروپا برای خودروهای بنزینی و دیزلی مخالف هستند و بخش‌هایی وجود دارند که سوخت‌های الکترونیکی در آنها معنا پیدا می‌کنند. برخی از سیاست‌گذاران استدلال می‌کنند که منابع محدود سوخت الکترونیکی باید برای حمل‌ونقل هوایی و کشتیرانی صرفه جویی شود، جایی که برق رسانی به دلیل وزن باتری‌ها یک گزینه عملی نیست.

آینده خودروها چگونه است؟

صنعت خودرو هشدار داده است که عدم شفافیت در مقررات، برنامه‌ریزی برای آینده را دشوار می‌کند. این کشور خودروهایی با آلایندگی صفر می‌خواهد ، اما معتقد است که اتحادیه اروپا باید در اهداف خود گسترده‌تر باشد و به صنعت اجازه دهد تصمیم بگیرد که چگونه به این اهداف برسد.

طبق گفته پلتفرم برای حمل‌ونقل الکتریکی اتحاد بین سازمان‌های غیر دولتی و صنایع پیش‌پول‌های سیاسی اخیر سیگنال‌های تولیدکنندگان اروپایی خودروهای الکتریکی را به شدت مبهم کرده است.

در خلال سردرگمی در مورد مقررات جدید، رئیس گروه لابی خودرو ACEA Luca de Meo گفت که اگرچه الکتریک سازی انبوه بخش عمده‌ای از راه حل است اما گلوله نقره‌ای نیست.

وی در ادامه بیان کرد که اروپا تنها منطقه‌ای است که بی طرفی فناوری را به عنوان بخشی از چارچوب نظارتی خود کنار گذاشته است. دشمن انرژی مبتنی بر فسیل است، نه یک فناوری خاص.