می‌خواهید از تلفن همراه کمتر استفاده کنید، چرا؟

ما در یک دنیای شلوغ پلوغ زندگی می‌کنیم. در تمام طول روز از گوشی‌های موبایل یا تلفن همراه برای جواب دادن به ایمیل، زنگ زدن و پیامک دادن استفاده می‌کنیم: وقتی در جلسات کاری هستیم، وقتی ناهار می‌خوریم، وقتی منتظر اتوبوس هستیم، وقتی در سوپری سر کوچه داریم خرید می‌کنیم، و حتی در بعضی موقعیت‌های خاص و مهمانی‌های خانوادگی. شاید در پارک محله‌مان موقعیت مشابهی را دیده باشیم، وقتی که پدر و مادری با یک دست تاب را هل می‌دهند و با دست دیگر با گوشی‌شان کار می‌کنند و گاهی هم به فرزندانشان لبخندی می‌زنند.

این رفتار بیانگر آن موضوعی است که تحقیقات قبلا نشان داده‌اند که دستگاه‌های تلفن همراه هوشمند چه تاثیری روی زندگی‌هایمان دارند. از یک سو، این دستگاه‌ها به ما اختیار بیشتری می‌دهند که کجا و چه وقتی کار کنیم و چطور با دیگران در ارتباط بمانیم. از سوی دیگر، این ارتباط مداوم و پیوسته روزهای کاری‌مان را طولانی‌تر می‌کنند و توانایی‌مان برای داشتن زمان‌هایی برای خودمان کاهش می‌دهند، همچنین به‌صورت بالقوه به ساعات مفید کار و همچنین زمان استراحت و بهره‌وری ما آسیب می‌رسانند.

پژوهش‌های زیادی تا به امروز روی این پیامدهای منفی انجام شده است و این سوال را مطرح می‌کنند که آیا ما دستگاه‌های تلفن همراه خود را کنترل می‌کنیم یا آنها بر ما تسلط دارند؟

با این وجود، تحقیقات ما به دنبال این است تا این پدیده را از زاویه دیگری مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دهد. به جای اینکه عواقب استفاده بیش از حد از تلفن همراه را مد نظر قرار دهیم، هدف ما این بود که بفهمیم آیا کارمندان واقعا می‌خواهند عادت‌های اعتیادآور خود را تغییر دهند.

ما این پرسش را مطرح کردیم: آیا کارمندان به دنبال این هستند تا بخشی از زمانی را که صرف تلفن همراه می‌کنند، مدیریت کنند؟ اگر می‌خواهند این کار را انجام دهند، از چه روش‌هایی استفاده می‌کنند و در ذهنشان چه هدفی برای انجام این کار دارند؟

برای پرداختن به این سوالات، ما تجزیه و تحلیلی را انجام دادیم از مجموعه نظراتی که کاربران لینکدین در پاسخ به مقاله‌ای که خطرات استفاده بیش از حد از تلفن‌های همراه هوشمند در تعاملات اجتماعی را توضیح می‌داد.

این مقاله این چالش را پیش روی خوانندگان قرار داد که به مدت ۲۱ روز متوالی و در حضور سایر افراد از تلفن همراه استفاده نکنند (این زمان باید صرف ایجاد یک سرگرمی و کار جدید می‌شد). در طی چند ماه، این پست بیشتر از ۱۶۸،۰۰۰ بازدید داشت، ۲،۹۰۰ بار لایک شد و ۹۴۱ نظر دریافت کرد. با استفاده از این نظرات، هدف ما شناسایی الگوهای رفتاری در مورد استفاده از دستگاه‌های تلفن همراه هوشمند و همچنین راهکارهایی است که افراد برای کاهش زمان استفاده از تلفن‌های همراه هوشمند و انگیزه‌های ناشی از آن راهکارها، بهره می‌برند.

ما فهمیدیم که اشخاص به‌دلایل متفاوتی از تلفن‌های همراهشان استفاده نمی‌کنند، و در حالی که داشتن راهکاری برای محدود کردن استفاده از تلفن همراه هوشمند اهمیت دارد، کسب اطمینان از اینکه آن روش با ارزش‌ها و انگیزه‌هایتان هماهنگ باشد (و همین طور با افراد ذی‌نفع در داخل و خارج از محل کارتان نیز انطباق داشته باشد)، کلیدی برای تغییر موفقیت‌آمیز رفتارتان است.

برای مثال، اگر انگیزه شما افزایش زمان تمرکز روی کار باشد، ساعت‌های آزاد برنامه‌ریزی‌شده برای استفاده از تلفن همراه برای شما مناسب‌تر است تا برای فردی که انگیزه‌اش بهبود تعاملات و روابط اجتماعی است. ممکن است شخصی با انگیزه ثانویه‌ از راهکاری مانند خاموش کردن اعلان‌های تلفن همراه در اماکن عمومی، نفع بیشتری ببرد.

با توجه به این کشف، ما تصمیم گرفتیم راهکارهای مختلفی را که پیدا کرده‌ایم، به چهار گروه و بر اساس چهار محرک اصلی که در پژوهشمان به آن رسیده‌ایم، طبقه‌بندی کنیم:

انگیزه ۱: بهبود کار یا عملکرد نقش خانوادگی

حدود ۲۵ درصد از ۹۴۱ نفری که در مورد آن مقاله نظر دادند، هدفشان را کاهش زمان استفاده از تلفن همراه برای بهبود عملکردشان در یک نقش خاص اعلام کرده‌اند، که می‌تواند نقش کارمند، همسر و یا والدین باشد.

برای مثال، بعضی از افراد دلشان می‌خواست تمرکزشان روی کار را افزایش دهند، در حالی که خواسته تعداد دیگری از آنها این بود که حضور بیشتری در خانه داشته باشند و در کارهای خانه بیشتر فعالیت و مشارکت کنند. راهکارهای آنها برای انجام این کار از نظر سختی انجام کار در درجه دشوار قرار گرفت.

این روش‌ها عبارتند از:

• عدم خرید تلفن همراه
• عدم فعال‌سازی اینترنت همراه
• فعال‌سازی حالت سکوت در زمان جلسات
• دور نگه داشتن تلفن از دسترس خود

چه راهکاری تاثیر بیشتری دارد؟

اکثر افرادی که در مورد موثر بودن روش‌هایشان نظر داده‌اند، گفته‌اند که دور از دسترس نگه داشتن تلفن همراه بیشترین تاثیر مثبت را داشته است. این کار به آنها امکان می‌دهد تا آگاهی وضعیتی خود را افزایش دهند، آرامش بیشتری را در قبال انجام وظایف کاری خود تجربه کنند و در جلسات با تمرکز بیشتری شرکت کنند و به مشتریان و همکارانشان توجه بیشتری داشته باشند.

انگیزه ۲: ایجاد یک فلسفه شخصی دیجیتال

حدود ۳۰ درصد از نظردهندگان می‌خواستند به یک فلسفه شخصی دیجیتال درباره نقشی که فناوری باید در زندگی آنها ایفا کند، برسند و آن را عملی کنند. جالب است که تعدادی از افراد حاضر در این گروه برای کنار گذاشتن تلفن همراهشان منتظر اتفاق غیرمترقبه‌ای بودند، مانند وقتی تلفن همراهشان خراب می‌شد، آنتن نمی‌داد و یا باتری‌اش تمام می‌شد. این رویدادها به‌عنوان نقاط عطف اصلی به حساب می‌آمدند که روی تفکر عمیق تاثیر داشتند.

بسیاری از راهکارهای این گروه شامل تصمیمات نمادین است:

• خرید یک تلفن همراه ساده با ابزارهای ابتدایی
• استفاده از تلفن ثابت در محل کار
• تعیین قوانین سختگیرانه به‌عنوان نمونه‌ای مناسب برای همکاران، شرکا و یا فرزندان.

چه راهکاری تاثیر بیشتری دارد؟

بیشترین راهکار مورد اشاره در این گروه، آخرین راهکار است. تعیین قوانین تاثیر فوق‌العاده‌ای بر روی این گروه داشت. قوانینی که مردم از آن استفاده می‌کردند از بدون تلفن همراه «خارج از ساعات کاری» تا «بدون تلفن همراه سر میز شام» را در بر می‌گرفت. همان طور که یکی از نظردهندگان گفت «تلفن همراهم یک ابزار کاری مفید است، من تلفن همراه را کنترل می‌کنم، این دستگاه تسلطی بر من ندارد.»

انگیزه ۳: به حداقل رساندن رفتارهای نامطلوب اجتماعی

۲۵ درصد از نظردهندگان می‌خواستند از اینکه به‌عنوان فردی بی‌ادب در روابط بین فردی شناخته شوند، جلوگیری کنند و شرمندگی ناشی از اختلال در روابط جمعی و حواس‌پرتی حاصل از تلفن‌هایشان را محدود کنند.

راهکارها عبارتند از:

• دسترسی به ایمیل از طریق مرورگر وب به‌جای اپلیکیشن ایمیل. این راهکار تقلیدی از قانون ۲۰ ثانیه است که شان اچور در کتاب خود با عنوان «مزیت خوشحالی» به‌عنوان روشی موثر برای مقابله با عادت‌های منفی به‌وسیله از دسترس خارج ساختن محرک بیان کرده است. چک کردن ایمیل از طریق مرورگر وب کاری است که برای انجام آن نیاز به وارد کردن نام کاربری و رمز دارید و بیشتر از ۲۰ ثانیه طول می‌کشد. چنین تاخیری ممکن است کاربران تلفن همراه را از چک کردن ناخودآگاه ایمیل‌هایشان منصرف کند.
• غیرفعال‌سازی نوتیفیکیشن‌ها یا اعلان‌ها برای جلوگیری از نمایش اعلان‌ها در زمان دریافت هر پیام.
• تعیین جریمه (مثلا، پرداخت پول برای هر دور نوشیدنی اضافه)، اگر شخص در یک مهمانی و دورهمی با تلفن همراهش سرگرم باشد. این راهکار بیشتر بین جوانان کاربرد دارد.

چه راهکاری تاثیر بیشتری دارد؟

هیچ راهکار خاصی در این گروه در اولویت قرار ندارد. با این حال غیرفعال کردن اعلان‌ها برای جلوگیری از وقفه و اختلال در هنگام انجام کار یا تعاملات اجتماعی، بسیار موثر دانسته شده است. نظردهندگان ادعا می‌کنند که با انجام این کار حس کنترل بر تلفن‌های همراهشان افزایش یافته است. همچنین نظردهندگان اعلام کرده‌اند که آخرین راهکار -اعمال جریمه برای استفاده از تلفن‌های همراه هوشمند- روش مناسبی برای ایجاد حس و حال شاد و مثبت در بین همکاران و دوستان است.

انگیزه ۴: در اولویت قرار دادن روابط خانوادگی و بین فردی

کمی کمتر از ۲۰ درصد از نظردهندگان می‌خواستند جلوی از دست دادن علاقه و محبت دوستان، خانواده و دیگر افراد خاص و مهم به‌دلیل عادتشان در استفاده از تلفن همراه را بگیرند. بسیاری از افراد این گروه در واکنش به حرف‌های خانواده‌هایشان، استفاده از تلفن همراه را محدود کردند، مانند کودکان خردسالی که می‌خواستند والدینشان به‌جای تلفن همراه با آنها بازی کنند، یا شکایت از همسران به‌دلیل کیفیت زمان صرف‌شده با آنها. یک نفر نظر داده بود که «چندین بار به من توپیده‌اند که با تلفن همراهم ازدواج کرده‌ام و هیچ توجهی به آدم‌های دور و برم ندارم.»

بهترین راهکارها برای دستیابی به این هدف شامل موارد زیر است:

• بررسی رفتارهای ارتباطی شخصی به منظور بهبود خودآگاهی بیشتر در مورد استفاده از تلفن همراه هوشمند.
• مرتبا به خودتان یادآوری کنید که مهم‌ترین اولویت‌های زندگی چیست، در روابط اجتماعی چه کسی به بیشترین توجه نیاز دارد، و استفاده کنترل‌نشده از تلفن همراه چه خطراتی را به همراه دارد. سپس، از یادآوری‌ها به‌عنوان انگیزه استفاده کنید.
• نظرات خود را در مورد تلفن همراه با همسر یا گروه‌ها به اشتراک بگذارید و در کنار هم به دنبال موثرترین راهکار باشید.

چه راهکاری تاثیر بیشتری دارد؟

نظردهندگان دیدگاه‌های متفاوتی داشتند در مورد اینکه کدام راهکارها می‌توانند در این گروه موثر باشند. پیگیری رفتارهای ارتباطی شخصی روش موثری برای کسب خودآگاهی بیشتر در نظر گرفته شده است، که از آن به‌عنوان انگیزه‌ای برای تغییر رفتارهای ناخواسته استفاده شده است. به همین ترتیب، یادآوری اولویت‌های زندگی به خود به‌ویژه برای نظردهندگان با هویت خانوادگی زیاد مفید بود. برای مثال، یک نفر نوشته بود: «کارفرمایم اجازه استفاده از تلفن همراه را نمی‌داد. […] بعدا فهمیدم که اگر بتوانم در مورد کارفرمایم از تلفن همراهم استفاده نکنم، آیا می‌توانم این کار را در مورد فرزندانم نیز انجام دهم؟»

استفاده از تلفن همراه هوشمند کار راحتی است اما به این معنی نیست که مدیریت و کنترل آنها هم راحت باشد. راهکارهای ذکرشده از نمونه‌ای از مردم استخراج شده است، اما تغییرات رفتاری ساده‌ای هستند که مزایای زیادی دارند. اگرچه هر راهکاری برای هر فردی جواب نمی‌دهد، اما فهمیدن اینکه کدام یک از راهکارها برای شما مناسب است، اولین قدم برای محدود کردن موفق استفاده از تلفن همراه است.

اگر استفاده نکردن از تلفن همراه هدفی است که در ذهنتان دارید، ابتدا از خودتان بپرسید که به چه دلیلی این تصمیم را گرفته‌اید و سپس بهترین روش را اتخاذ کنید.