زنگ خطر افزایش فرونشست زمین به صدا در آمده است. میزان اضافه‌برداشت از آب‌های زیرزمینی به قدری بحرانی بوده که سخنگوی آب نسبت به فرونشست زمین در کل کشور هشدار داده است. موضوعی که به طور مستقیم به نحوه مدیریت آب در کشور باز می‌گردد.
تماشاچی‌های سد کرج در مسیر شمال، مثل قبل کنار این تاسیسات عظیم آبی حاضر نمی‌شوند. هدف جدید آنها «رؤیت عمق فاجعه» است. در این گزارش همزمان سه کارشناس، سه راه کنترل شدت بحران را تشریح کردند.
از آنجایی که تغییرات اقلیمی باعث نامنظم شدن بارندگی‌ها و کاهش منابع آب زیرزمینی می‌شود، دولت‌ها در سراسر جهان به دنبال راه‌حل‌هایی برای ادامه‌ی حیات شیرهای آب هستند. برخی به نمک‌زدایی روی آورده‌اند، صنعتی که پیش‌بینی می‌شود در سال ۲۰۲۷ از ۲۰ میلیارد دلار فراتر رود. اما این فناوری با برخی عوارض جانبی ناخوشایند همراه است.
در دنیایی که رودخانه‌ها از دیرباز یکی از اساسی‌ترین منابع تأمین آب شیرین و زیربنای تمدن‌ها بوده‌اند، شاید عجیب به نظر برسد که برخی از کشورها هیچ رودخانه دائمی ندارند. با این حال، در کمال شگفتی، این کشورها نه تنها زنده مانده‌اند، بلکه با استفاده از تکنولوژی‌های نوین، مدیریت هوشمند منابع و رویکردهای پایدار، به‌سوی توسعه و پیشرفت گام برداشته‌اند.
محمود تهی‌دست، عضو هیات‌رئیسه اتاق بازرگانی زاهدان، در مورد موضوع انتقال پایتخت به مکران گفت: تبدیل آن‌جا به پایتخت درست نیست. می‌توانند بخش‌های تجاری کشور را از تهران خارج کنند و کنار سواحل کشور قرار بدهند. این موضوع خود منجر به کاهش جمعیت تهران می‌شود و وقتی این اتفاق صورت گیرد، نیازی به انتقال پایتخت نیست.
استیضاح وزیر نیرو با امضای 100 نماینده مجلس نهایی شده است. این استیضاح در حالی مطرح شده است که بحران‌های آب و برق، ریشه در فرسودگی زیرساخت‌ها، کمبود سرمایه‌گذاری و دیگر مشکلات ساختاری ریشه دارد. در چنین شرایطی آیا استیضاح می‌تواند راه حل جبران کمبود آب و برق باشد؟
در دل گرمای سوزان امارات متحده عربی، جایی که آب شیرین گرانبهاتر از نفت است، روزگاری رویایی عجیب اما بلندپروازانه در ذهن‌ها شکل گرفت: کشیدن یک کوه یخ غول‌پیکر از قطب جنوب به سواحل بیابانی دبی برای تأمین آب آشامیدنی خالص، سرد و باستانی. این ایده که بیشتر به داستان‌های علمی‌تخیلی شباهت داشت، در سال ۲۰۱۷ توسط عبدالله الشحی، تاجر و نویسنده اماراتی، مطرح شد و برای مدتی توجه رسانه‌های بین‌المللی را به خود جلب کرد.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران گفت: به طور معمول ذخیره آب سدهای تهران در زمان مشابه سال های نرمال از نظر بارندگی به ۶۰ تا ۷۰ درصد می رسید، اما ذخیره سدهای چهارگانه تامین کننده آب تهران به ۱۲ درصد کاهش یافته است.
معاون پژوهشی مرکز ملی مطالعات آب اتاق بازرگانی ایران گفت: از ابتدای بهار قابل رصد است که اوضاع آب چگونه است، چرا از اسفند و فروردین تدبیر و مدیریت نشده و اکنون به بحران رسیدیم؟ این یک اشتباه استراتژیک سیاستگذاری و مدیریت آب است، ما از ابتدا باید مردم را همراه کنیم نه زمانی که بن‌بست خوردیم در صدد برآئیم که مردم را وارد بازی کنیم.
در پی وخامت اوضاع انسانی در نوار غزه، به‌ویژه در زمینه تأمین آب آشامیدنی، دو کشور مصر و امارات متحده عربی با همکاری نزدیک، پروژه‌ای بزرگ و کم‌سابقه برای کاهش بحران کم‌آبی در این منطقه آغاز کرده‌اند. این اقدام، در حالی انجام می‌شود که بیش از ۸۰ درصد زیرساخت‌های آبرسانی غزه در جریان جنگ اخیر تخریب شده و میلیون‌ها نفر از مردم این منطقه با کمبود شدید آب مواجه هستند.
گزارش رسمی شرکت مدیریت منابع آب ایران نشان می‌دهد در حالی که ذخایر سدهای کشور به میزان قابل توجهی کاهش یافته، روند تأمین آب شرب و کشاورزی از مخازن مهم نیز وضعیتی نگران‌کننده دارد.
در حالی که سالانه بیش از یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون مترمکعب آب در تهران توزیع می‌شود، حدود ۲۲ درصد این منابع به علت هدررفت واقعی و ظاهری از چرخه مصرف خارج می‌شود؛ رقمی معادل یک‌پنجم کل ورودی شبکه که نه هزینه‌ای بابت آن دریافت می‌شود و نه تاثیری در بهبود کیفیت زندگی دارد.
مدیر موسسه آب دانشگاه تهران گفت: اگر شهروندان همکاری کنند، سناریوی آخرالزمانی آب اتفاق نمی‌افتد. در عین حال تاکید می‌کنم اگر شهروندان همکاری نکنند، بارش پاییز نداشته باشیم و شدت و میزان خشکی ادامه یابد؛ پاییز با مشکل مواجه می‌شویم.
درصد پرشدگی سدهای کشور به ۴۴ درصد رسیده است. به بیان دیگر، بیش از نیمی از مخازن سدهای کشور به عنوان منابع آب سطحی خالی است. آب‌های زیرزمینی نیز شرایط مطلوبی ندارند. سالانه بیش از 30 میلیارد دلار اضافه‌برداشت از آب‌های زیرزمینی صورت می‌گیرد؛ موضوعی که منجر به تشدید روند فرونشست زمین می‌شود. در چنین شرایطی آیا می‌توان با صرفه‌جویی‌های فردی بر این هشدارهای آخرالزمانی غلبه کرد؟
در عصری که بحران آب به یکی از مهم‌ترین چالش‌های جهانی تبدیل شده، فناوری نمک زدایی آب دریا به عنوان یکی از امیدهای آینده مطرح شده است. اما با وجود ظرفیت عظیم آن برای تأمین آب آشامیدنی در جهان، بسیاری از کارشناسان هشدار می‌دهند که نمی‌توان از اثرات زیست‌محیطی و انرژی‌بر این فناوری چشم‌پوشی کرد.
در حالی‌که تهران، قلب تپنده‌ی ایران، در آستانه‌ی بحران بی‌سابقه‌ی کمبود آب آشامیدنی قرار دارد، همسایه‌ی جنوبی‌اش، عربستان سعودی، با یک استراتژی هوشمندانه و سرمایه‌گذاری گسترده، در حال تبدیل شدن به یکی از پیشگامان مدیریت پایدار منابع آبی در جهان است. مقایسه این دو وضعیت، تصویری نگران‌کننده از عقب‌ماندگی ایران در حوزه‌ی حیاتی مدیریت آب ارائه می‌دهد.
در حالی که بسیاری، هندوانه را به‌دلیل آب‌بر بودن در صدر عاملان بحران آب قرار می‌دهند، بررسی‌های کارشناسی ابعاد متفاوتی از واقعیت مصرف آب توسط محصولات کشاورزی را آشکار می‌کند.
پنج سد اصلی تامین‌کننده آب در پایتخت یعنی سدهای لار، ماملو، امیرکبیر، طالقان و لتیان هم‌اکنون با کمترین سطح ذخیره آبی در چند دهه اخیر مواجه هستند. سد ماملو با 9 درصد پرشدگی و سد لار با شش درصد پرشدگی در شرایط بسیار وخیمی به سر می‌برند.
