آمریکا اعلام کرده که در مهار تورم حتی از ژاپن هم پیشی گرفته است. اقتصاد آمریکا از زمان آغاز کرونا (انتهای 2019 و ابتدای 2020) تا به امروز بیشترین رشد تولید ناخالص داخلی را تجربه کرده و جایگاه برتر را در میان هفت قدرت اول دنیا در اختیار دارد.
گروه مالی دانایان با همکاری بازوی آموزشی- پژوهشی خود یعنی آکادمی دانایان هر سال گزارش‌های جامعی از حوزه‌های مختلف اقتصادی تهیه می‌کند. اینبار «گزارش اقتصادی بازار کار» توسط این آکادمی منتشر شده است. بخشی از این گزارش به سهم نیروی کار از تولید ناخالص داخلی اختصاص دارد که در این مطلب به آن پرداخته‌ایم.
تولید ناخالص داخلی سرانه یکی از شاخص‌هایی است که می‌تواند نمایانگر میزان رفاه اقتصادی یک کشور باشد. با این وجود در نظر گرفتن تولید سرانه به تنهایی نمی‌تواند وضعیت اقتصاد یک کشور را نشان دهد. همچنین معیارهایی از کیفیت مطلوب زندگی مانند حقوق بشر که از نظر اقتصادی قابل بیان نیستند در این شاخص در نظر گرفته نمی‌شوند.
تولید ناخالص داخلی عربستان سعودی در سال 2022 رکورد تاریخی را شکست. مقامات این کشور این میزان رشد اقتصادی را مدیون ایجاد تنوع در صنعت و نفت‌زدایی از اقتصاد دانسته‌اند.
بانک مرکزی در وبسایت خود می‌گوید: رشد اقتصادی 4.0 درصدی در سال 1401 در امتداد رشد اقتصادی 4.4 درصدی سال 1400 محقق شد. پیشتر مرکز آمار ایران نیز اقدام به انتشار نرخ این شاخص کرد که حالا نشان از پابرجا بودن اختلاف آماری دارد.
مقامات ایالات متحده به‌ویژه بانک فدرال رزرو، نگران سرایت بحران مالی منطقه یورو به این کشور هستند. برخی کارشناسان احتمال می‌دهند در پایان سال ۲۰۲۳ یا اوایل ۲۰۲۴ آمریکا نیز دچار رکود شود.
مالیات یک منبع درآمدی مهم برای دولت‌ها به حساب می‌آید؛ درآمدی که اگر به درستی مدیریت شود می‌تواند موجب شکوفایی اقتصاد یک کشور شود. نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی، معیار مناسبی برای مقایسه سیستم مالیاتی کشورهای مختلف است.
کشورهایی که برای تحریک رشد اقتصادی، از وام‌دهندگان خارجی کمک می‌گیرند، باید در مرحله بازپرداخت آن همراه با سود مورد نظر نیز توانایی لازم را داشته باشند. هر چه تولید ناخالص داخلی یک کشور بیشتر باشد، توانایی آن در بازپرداخت بدهی به نسبت بالاتر می‌رود.
درآمد سرانه داخلی، می‌تواند معیاری باشد که میزان ثروتمند یا فقیر بودن یک کشور یا مردم آن را نشان دهد. ایران در میان 93 کشور جهان رتبه 84 را در درآمد سرانه سالانه دارد.
در سال 2022، ایالات متحده آمریکا بیشترین میزان تولید ناخالص داخلی را به ثبت رساند اما چین در سرعت رشد این شاخص آمریکا را پشت سر گذاشته است. کمترین تولید ناخالص داخلی جهان تنها 70 میلیون دلار در سال و مربوط به یک کشور جزیره‌ای کوچک است.
تولید ناخالص داخلی، معیاری است که بدون در نظر گرفتن فاکتور جمعیت، می‌تواند تصویر نسبتا واضحی از وضعیت اقتصاد یک کشور به دست دهد. پیش‌بینی می‌شود 10 اقتصاد بزرگ تا سال 2028 دچار تحولاتی خواهند شد و کشورهای آسیایی پیشرفت قابل توجهی خواهند داشت.
تولید ناخالص داخلی سرانه، می‌تواند به عنوان معیاری که ارزش تمامی کالاهای داخلی تولید و خدمات مربوط به آنها را بر جمعیت متوسط کشور تقسیم می‌کند، می‌تواند معیاری برای رشد اقتصادی آن کشور باشد. ثروتمندترین کشور جهان بر اساس این معیار، به ازای هر نفر، 130 هزار دلار تولید ناخال داخلی دارد و فقیرترین کشور جهان تنها 303 دلار.
قیمت‌های انرژی و سیاست‌های انقباضی بانک‌های سراسر دنیا به ویژه بانک مرکزی آمریکا، رکود اقتصادی در سالهای آینده را محتمل‌تر می‌سازد. در حال حاضر کاهش یافتن قیمت انرژی و مقاومت بخش خصوصی دو عامل امیدوارکننده برای بهبود وضعیت اقتصاد جهان هستند.
بدهی روز افزون دولت اگر با برنامه‌ریزی در بودجه‌های سنواتی آینده و شیوه‌های دیگر تسویه نشود، به شدت ناترازی بانکی را افزایش داده و موجب بروز مشکلاتی در کشور می‌شود.
در فهرست بانک جهانی، تعداد 28 کشور در گروه کم‌درآمد، 54 کشور در گروه با سطح درآمدی متوسط- پایین، 54 کشور در گروه درآمدی متوسط- بالا و 81 کشور در گروه با سطح درآمدی بالا قرار دارند.
نشریه اکونومیست تورم 30 درصدی را برای اقتصاد ایران در سال آینده پیش‌بینی کرده که به نظر می‌رسد کمی خوشبینانه باشد. پیشتر، صندوق بین‌المللی پول اعلام کرده بود که در صورتی‌که کسری بودجه و کاهش ارزش پول ملی ایران ادامه یابد، رشد تورم طی دو سال آینده به طول می‌انجامد.
